Watykan: konferencja o sprawiedliwym dostępie do służby zdrowia na świecie
W spotkaniu zorganizowanym przez Papieską Radę ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia bierze
udział 600 pracowników służby zdrowia, ekspertów, przedstawicieli Kościoła i świata
polityki. Polskę reprezentują były marszałek Sejmu Marek Jurek, który omówi sposoby
współpracy między ministerstwami krajowymi kształtującymi opiekę zdrowotną oraz prof.
Stanisław Guść, który podejmie temat zaniedbań w dużych komunistycznych fabrykach,
gdzie narażano pracowników na utratę zdrowia.
Konferencja ma za zadanie promocję
usług zdrowotnych bardziej sprawiedliwych i humanitarnych – powiedział Radiu Watykańskiemu
organizator konferencji, abp. Zygmunt Zimowski. Przewodniczący Papieskiej Rady zauważył,
że ochrona zdrowia należy do podstawowych praw człowieka.
„Encyklika zachęca
nas do uznania i do stawienia czoła złu naszych czasów przede wszystkim w podstawowym
sektorze opieki zdrowotnej – powiedział abp Zimowski. – Prowadzona w duchu Caritas
in veritate konferencja, która rozpatruje między innymi perspektywę promowania
usług zdrowotnych sprawiedliwych i bardziej humanitarnych, misję Kościoła wobec chorych,
promowanie opieki zdrowotnej antropocentrycznej i rolę społeczeństwa, Kościoła i innych
instytucji. Według europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności,
a za nią wielu konstytucji krajowych ochrona zdrowia jest zarówno prawem należnym
ludziom, jak i podstawą obowiązków państwa, dlatego Konwencja zakłada, że działania
na rzecz zdrowia publicznego, jako służące wszystkim, mają pierwszeństwo nawet przed
innymi indywidualnymi prawami politycznymi” – powiedział organizator konferencji.
Natomiast
obecny na konferencji watykański sekretarz stanu przypomniał, że każdy ma prawo do
opieki zdrowotnej i wymaga szacunku dla swego życia fizycznego i duchowego. Kard.
Tarcisio Bertone zauważył jednak, że istnieją kolosalne różnice w zakresie ochrony
zdrowia między krajami uprzemysłowionymi a rozwijającymi się. Jego zdaniem w tych
pierwszych administracyjnie wyklucza się niektóre grupy społeczne, pozbawiając np.
migrantów czy uchodźców ochrony zdrowia. Natomiast w krajach rozwijających się państwowa
opieka zdrowotna jest najczęściej fikcją.