Нова рубрика на Радио Ватикан за Вториот Ватикански Собор за да разбере одблиску неговата актуелност

Поминаа речиси педесет години од отворањето на Вториот Ватикански Собор, од незаборавното отварање на кое претседаваше папата Јован 23-ти во базиликата Свети Петар на 11 октомври 1962 година. Колку длабоко влијаеле на живот на Црквата во светот, одлуките донесени од страна наСоборот и Отците e oчевидно и е постојана тема на дискусија. Но, кој и каде е духот наСоборот? И како можеме да живееме денес, континуитетот и дисконтинуитетот на традицијата во духот наСоборот? На овие прашања, Радио Ватикан сака да го понуди својот придонес со отворање на новата рубрика со наслов "Вториот Ватикански Собор, компасот на третиот милениум", според дефиницијата на Бенедикт XVI. Тоа е еден циклус од 25 кратки неделно рефлексии, закажани секој вторник, подготвен од страна на исусовецот патер Дариуш Ковалчик - професор по Догматска Теологија на Грегоријанскиот Папски Универзитет - и да се фокусира на фундаменталните документи на 2 ВатиканскиСобор. Во оваа прва рата, авторот се фокусира на едно од повторуваните на прашања денес, кога се зборува на Соборот:


Потребен ни е Трет Ватикански Собор? Кој знае? Кога Анџело Ронкали беше избран за наследникот на Пие 12-ти, многу посматрачи веруваат дека тој понтификат ќе биде ќе биде само "транзициски". Ронкали тогаш имаше 76 години. По неколку месеци по Јован 23-ти, направи напори да го свика Соборот, со што се случија некои промени во Црквата. Многу од нив веруваа дека идејата за нов собор беше доста непропорцинална. Во Црквата владееше едно такво убедување поради тоа што Ватиканскиот Прв Собор, во 1870 година, ја имаше потврдено папската непогрешливост, папата би можел да се справи со било кое прашање. Јован 23-ти, кој го мислеше спротивното, ги совлада сите препреки. Но, на што беше изградено цврстото убедување дека се започне една толку голема задача како што беше Екуменскиот собор? Тој самиот вели: "За она што се однесува на мојата понизна личност не би сакал да се повикувам на посебни испирации.


Му се восхитувам на исправното учење кое учи дека се што доаѓа е од Бога. На тој начин ја зедов и оваа идеја како инспирација на Соборот ". (Да!) Е токму оној кој ја води совјата Црква „кон целосната виситна“, кој е всушност Светиот Дух, кој го испирираше папата Ронкали да го свика Соборот кој стана каментемелник во Двемилениумската историја на Црквата“ велеше Јован Павле Втори. Со текот на времето, ватиканските соборни документи не го изгубиле нивното значење. Навистина, тие се секогаш актуелни. Но, пред сè останува да се открие Духот што ги инспирираше и водеше Соборот. Јозеф Ратцингер, забележи дека на вистинскиот Собор и за време на седниците, а потоа постепено се повеќе и повеќе во наредниот период, му се спротивстави т.н. "духот на Советот", кој всушност не е вистински „анти-дух “. Еден од постулати на тој "анти-дух" е тезата дека се е ново (или се претпоставува дека е такво) секогаш е подобро од она што било или е. За време на нашите разговори ќе се обидеме да го разликуваме во сегашноста, вистинскиот дух на Соборот од оној античкиот, што беше евидентно тогаш а и денес продолжува да постои.