Papież do biskupów brazylijskich: życie konsekrowane jest potrzebne całemu Kościołowi
i dlatego należy zabiegać o powołania
W Kościele to, co partykularne, winno otwierać się na to, co powszechne, gdyż w zamyśle
Bożym cały Kościół stanowi jedno Ciało Chrystusa. Papież przypomniał te zasady kolejnej
grupie biskupów z Brazylii jako pomoc w zrozumieniu miejsca osób konsekrowanych w
Kościele. Tym razem przybyli oni w ramach wizyty ad limina z drugiego regionu
południowego episkopatu tego kraju, obejmującego stan Paraná, gdzie jest też liczna
wspólnota polonijna. Z niej właśnie wywodzi się dwóch z biskupów przyjętych dziś przez
Ojca Świętego najpierw na kolejnych audiencjach prywatnych, a potem wspólnie z całą
grupą. Są to, spokrewnieni zresztą ze sobą, ordynariusz diecezji São José dos Pinhais
Ladislau Biernaski, i biskup pomocniczy Kurytyby Rafael Biernaski.
Benedykt
XVI wskazał, że wspólnota zakonna winna kochać swój Kościół lokalny, ubogacać go swymi
charyzmatami i otwierać na wymiar bardziej powszechny. Od diecezji, w której żyje,
nie może się ani izolować, ani z drugiej strony być przez nią całkowicie wchłonięta.
„Wobec
wyraźnego w pewnych częściach świata spadku liczby członków licznych instytutów czy
ich starzenia się wielu zadaje sobie pytanie, czy życie konsekrowane jest dziś jeszcze
propozycją mogącą pociągać młodych ludzi – mówił Papież. – Dobrze wiemy, że różne
rodziny zakonne, od monastycznych po zgromadzenia zakonne i stowarzyszenia życia apostolskiego,
od instytutów świeckich po nowe formy konsekracji mają swe źródła w historii. Jednak
życie konsekrowane jako takie ma początek w samym Chrystusie, który wybrał dla siebie
tę formę życia w dziewictwie, ubóstwie i posłuszeństwie. Dlatego życia konsekrowanego
nigdy nie może zabraknąć w Kościele, nigdy nie może ono w nim zamrzeć. Chciał go sam
Jezus jako niezbywalnej części składowej swego Kościoła. Stąd apel o powszechne zaangażowanie
w duszpasterstwo powołaniowe. Jeśli życie konsekrowane jest dobrem dla całego Kościoła,
czymś, co interesuje wszystkich, również duszpasterstwo nastawione na budzenie powołań
do życia konsekrowanego musi angażować wszystkich: biskupów, księży, osoby konsekrowane
i świeckich”.
Papież zwrócił też uwagę na podstawowe znaczenie formacji dla
odnowy życia zakonnego, cytując dekret Soboru Watykańskiego II Perfectae caritatis.
Ponadto mówił o swej wdzięczności dla wszystkich osób konsekrowanych, zarówno prowadzących
życie klauzurowe, jak pełniących służbę apostolską. Zapewnił, że stale się za nie
modli. Szczególnie pamięta o zakonnikach i zakonnicach w starszym wieku i cierpiących,
o przeżywających chwile kryzysu czy samotności, odczuwających zagubienie. Nie zapomina
także o tych, którzy pukają dziś do furt klasztornych, by pójść za Chrystusem w radykalizmie
Ewangelii.