Me 4 nëntor kalendari kishtar përkujton Shën Karl Borromeun.
(04.11.2010 RV)Faqja e sotme e kalendarit Kishtar shënon emrin e njërit nga ipeshkvijtë
më të mëdhenj në historinë e Kishës: atë të Karl Borromeut, ipeshkëv i Milanos, njeriut
që ishte i madh në dashuri, i madh në doktrinë, i madh në apostullim, por sidomos,
i madh në përshpirtëri e devocion. Zëri i tij na flet e na kujton se “Shpirtërat
fitohen në gjunjë!”. Fitohen me lutje, me lutje të përvujtë. E shën Karl Borromeu
mund të konsiderohet një nga pushtuesit më të mëdhenj të shpirtrave që njeh historia
e Kishës. Bir i Gjilbert Borromeut e i Margeritës së Mediçëve, pronarë të mëdhenj
tokash rreth Liqenit të Madh, nip i vetë Papës Piu IV, Karl Borromeu, i lindur më
1538 - do të kishte mundur të gëzonte fatin e bijve të dytëlindur në shtëpitë e pasura:
të bëhej ushtarak ose të ndiqte karrierën kishtare, me kamje e të ardhura jetike.
Gjithsesi kjo nuk do të ndodhte, sepse Karli do t'i dhuronte meshtarisë jo vetëm korpin,
por edhe gjithë shpirtin e fenë e vet të pakufishme. I emëruar që në moshën 12
vjeçare komendatar, që përfitonte të ardhurat e Komendës së Abacisë të Aronës, prej
2. 000 skudash, qe thirrur më pas në Romë nga i ungji që e zgjodhi Protonoter Apostolik
dhe e krijoi kardinal në moshën 22 vjeçare, ndonëse nuk ishte shuguruar ende meshtar.
Pak më vonë do të emërohej Sekretar i Shtetit të Shenjtërisë së tij. Ndërsa pas vdekjes
së xhaxhait, më 1565, si refuzoi zgjedhjen në fronin e papnisë, u kthye në Milano,
ku zhvilloi një veprimtari të jashtëzakonshme, i rrethuar nga njerëz të aftë e shembullorë.
Gjatë episkopatit të tij, Milano u bë shembull për të gjitha qytetet tjera italiane.
Nga Roma, shenjtorët e reformës katolike shikonin me admirim e ngushëllim Karl Borromeun,
model për të gjithë ipeshkvijtë, që e shkriu deri në fund jetën për Kishën. Por gjithë
kjo veprimtari ia shkatërroi shëndetin. Ndonëse i sëmurë rëndë, vijoi vizitat e tij
baritore, pa ngrënë, pa fjetur, duke u lutur e duke dhënë mësim. E ndoqi deri në frymën
e fundit veprimtarinë e të gjitha veprave, që kishte themeluar. Më 3 nëntor 1584
ipeshkvi titan i Milanos, u shemb nën peshën e lodhjes e të sëmundjes. Ishte vetëm
46 vjeç. Në lutjen e Engjëllit të Tënzot të 5 nëntorit 2007, Papa Benedikti
XVI foli për figurën e Karl Borromeut e mes tjerash pohoi: “Edhe një herë Ungjilli
na thotë se dashuria, duke u nisur nga zemra e Zotit e duke vepruar përmes zemrës
së njeriut, është forca që përtërin botën”. Një e vërtetë kjo – shtoi Ati i
Shenjtë Racinger - e cila shkëlqen posaçërisht në dëshminë e Shenjtit që përkujtohet
sot: Karl Borromeut, kryeipeshkëv i Milanos: Figura e tij spikat në shekullin
XVI si model bariu shembullor për bamirësi, doktrinë, zell apostolik e posaçërisht
për lutje: “Shpirtrat – thoshte – fitohen në gjunjë”.Shën Karl Borromeu – vijoi
Papa – duke vënë në jetë mësimet e Koncilit të Trentos, iu kushtua plotësisht Kishës
ambroziane: themeloi seminare, ndërtoi spitale, mbrojti të drejtat e Kishës përballë
pushtetarëve të kohës dhe themeloi një kongregatë të re priftërinjsh shekullarë, Oblatët.
Prej këndej, Benedikti XVI ia besoi mbrojtjes së Shën Karlit të gjithë ipeshkvijtë
e botës e shtoi: ”Motua e tij përmblidhet në një fjalë të vetme: “Humilitas”
. Përvujtëria e shtyu, ashtu si Zotin Jezus, të mohonte vetveten e të bëhej shërbëtor
i të gjithëve”.