Duke shfletuar kalendarin e 30 tetorit, Kisha kremtoi Shën Gjermanin.
(30.10.2010 RV)Kush dëshiron ta njohë më thellësisht Shën Gjermanin, mund të
shfrytëzojë një bibliografi të pasur, që flet për të e për veprimtarinë e tij, duke
filluar nga libri me titull “Jeta e Shën Gjermanit”. Vepra, shkruar tre shekuj pas
vdekjes, jep njoftime të përgjithshme për jetën e ipeshkvit shenjt. Gjermani lindi
në Kapua, në shekullin V. Ishte bir i Amancios e Gjulianës, qytetarë të shquar të
qytetit historik. Pas vdekjes së babait, Gjermani trashëgoi një pasuri të madhe. Me
miratimin e s’ëmës, shiti gjithçka kishte lënë i jati. Paratë e fituara nga shitja,
ua ndau të varfërve. Kështu mundi t’i kushtohej plotësisht jetës shpirtërore, për
të cilën ishte i thirrur dhe t’i kalonte ditët e jetës tokësore me lexime të shenjta,
lutje e pendesë. Në vitin 519, pas vdekjes së ipeshkvit të Kapuas, sipas zakonit të
kohës, kleri dhe populli e zgjodhën Shenjtin në vendin prelatit të vdekur. Jetoi në
kohën e skizmës akaçiane, që mori emrin e patrikut të Kostandinopjës, Akaçio. Skizma
zgjati 35 vjet dhe e ndau Kishën e Lindjes nga Roma. Por që në ditët e para të
zgjedhjes së Justinianit, perandori kërkoi nga papa të dërgonte një delegacion për
të rivendosur paqen ndërmjet dy Kishave. E papa e dërgoi menjëherë delegacionin, në
krye të cilit caktoi ipeshkvin e Kapuas, Gjermanin, gjë që tregon sa i urtë e i virtytshëm
ishte Shenjti. Delegacioni, i pritur triumfalisht në Kostantinopojë, ia doli mbanesh
t’i bindte kundërshtarët ta pranonin formulën e papës. Ishte e Enjtja e Madhe e vitit
të largët 519. Këshu u rivendos paqja e u kapërcye rreziku i thellimit të përçarjes.
Delegatët e papës ndejën një vit të tërë në Bizanc, për ta përforcuar rezultatin e
madh që ishte arritur, për ta përhapur edhe në Kishat e tjera Lindore e për të përballuar
rrezikun e kundërshtimeve që mund të vinin nga murgjërit shiitë. U kthyen në Romë
më 10 korrik të viti 520, vit pas të cilit ipeshkvi shenjt vijoi veprimtarinë e gjithanshme
në favor të bashkimit e të lulëzimit të Kishës.Shën Benedikti tregon se, ndërsa po
lutej në Montekasino, pau në vegim shpirtin e Shën Gjermanit duke u ngjitur në qiell,
i mbartur nga Engjëjt. Patriku shenjt dërgoi menjëherë njerëz të interesoheshin për
shëndetin e Shën Gjermanit. Mori përgjigjen se kishte dhënë shpirt pikërisht në çastin
kur ai kishte pasur vegimin: ishte data 30 tetor e vitit 541.