էՋ ՄԸ ՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵՆԷՆ -ԱԿՆԱՐԿ մԸ ՍՓԻՒՌՔԱՀԱՅ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ ։ Հայ Գրականութիւնը
Եւրոպայի Մէջ.
1923էն սկսեալ Արեւմտահայ գրականութիւնը կրնանք անուանել Սփիւռքահայ գրականութիւն, մանաւանդ
որ անոր գլխաւոր թեման կը մնայ Սփիւռքը, օտարին հետ հանդիպումը եւ հայրենիքի կարօտը:
Անշուշտ իւրայատուկ տեղ ունի Թրքահայ, մասնաւորապէս՝ Պոլսահայ գրականութիւնը, որ բաւականին
ինքնատիպ է: Հայկական փոքր կամ մեծ գաղութներ կազմաւորուած էին՝Փարիզ Լոնտոն, Լիզպոն,
Սպանիա, Վենետիկ եւ Հռոմ քաղաքներուն մէջ: Պերլինի մէջ ՝ հայութիւնը ցրուած պատկեր կը
ներկայացնէր ։ Իսկ Սքանտինաւեան երկիրներու մէջ վերջին տասնամեակներուն բաւական թիւով
Պարսկահայեր գաղթեցին . Պալքանեան երկիրներու մէջ խիտ Հայութիւն կ’ապրէր մինչև Բ. Աշխարհամարտ
: Սակայն աւելի կազմակերպուած ու մշակութային աւանդներ ստեղծող գաղութներ մնացին Յունաստան
եւ Ֆրանսա: Մանաւանդ Փարիզը , մինչեւ Բ. Աշխարհամարտ ,դարձաւ մեր ամենէն կենսունակ ,
յախուռն և յանդուգն մտաւորականներով հարուստ մշակութային գրական կեդրոններէն մէկը: Բազմաթիւ
դէմքեր նկարչութեան, թատրոնի, երաժշտութեան եւ մանաւանդ գրականութեան ասպարէզներու մէջ
համաշխարհային ճանաչման արժանացան:
Ֆրանսհայ գրողներէն ոմանք գրեցին միայն ֆրանսերէն
լեզուով , ոմանք ֆրանսերէնով եւ Հայերէնով իսկ ուրիշներ միայն Հայերէնով: Այս սերունդը
ունէր Պոլսոյ Հայկական կրթութիւն եւ ֆրանսական բարձր գրականութեան մօտէն ծանօթութիւն:
Ֆրանսահայ
գրողներու գործերը մեզի կը հնչեցնեն ահազանգը Սփիւռքի մէջ մեր գոյութեան սպառնացող վտանգներուն:Սփիւռքի
ճակատագիրը կը դառնայ առանցքը այդ գրականութեան: Ֆրանսահայ գրականութեան հաստատման և
զարգացման մէջ շատ կարեւոր դեր խաղաց Շաւարշ Միսաքեանի «Յառաջ»թերթը եւ «Մենք» պարբերաթերթը
որոնց շուրջ խմբուեցան ամենէն տաղանդաւոր եւ ամենայանդուգն գրողները: Ֆրանսահայ արձակագիրներէն
յիշենք Հրաչ Զարդարեանը, Կարապետ Փօլատեանը, Շաւարշ Նարդունին, Նշան Պէշիկթաշլեանը, Վազգէն
Շուշանեանը, Շահան Շահնուրը, Զարեհ Որբունին եւայլն, բանաստեղծներէն՝ Նիկողոս Սարաֆեանը,
Բիւզանդ Թօփալեանը, Յարութիւն Կոստանեանը եւայլն: Դժբախտաբար ֆրանսահայ գաղութը չկրցաւ
ստեղծել կրթական եւ մշակութային առողջ ենթահող մը եւ այս գրողները չունեցան իրենց յաջորդները:
Սակայն , Բ. Աշխարհամարտէն ետք, Ֆրանսահայ գրականութիւն մը կը շարունակուի գոյութիւն
ունենալ արաբական երկիրներէն հոն գաղթած եւ հաստատուած գրողներու շնորհիւ ինչպէս Վահէ
Քաչա, Վազգօ Վարուժան/Ֆրանսա/, Գրիգոր Պլտեան/Պէյրութ/, Մովսէս Փչաքճեան/Հալէպ/, Զուլալ
Գազանճեան/Հալէպ/, Յակոբ Պալեան եւայլն:
Սփիւռքի իրականութեան մէջ միայն ֆրանսահայ
գրողներուն առաջին սերունդը կրցաւ իրականացնել Ֆրանսահայ Գրողներու Միութիւնը որ տարաւ
հրատարակչական լուրջ աշխատանք :