Усе хрысціяне пакліканыя ўжо тут, на зямлі будаваць свет дабра – новы свет, які не
выканчыцца. Да гэтага запрасіў усіх Папа Бенедыкт 16 з нагоды свята Ўнебаўзяцця Найсвятой
Панны Марыі
У Богамаці – сведчанне нашай веры ў будучае вечнае жыццё з Богам. «Дзе стаюць карані
перамогі над смерцю?- пытаецца Папа і адказвае:- Карані – у поўным даверы Беззаганнай
з Назарэту, што была паслухмяная Божаму Слову і аддалася цалкам Боскаму Ўздзеянню
ды сталася маці Збавіцеля,...як слушна кажа Лізавета, «блаславённая сярод жонак»У
сувязі з тым, што Ўнебаўзяцце ёсць нацыянальным святам палякаў, Папа асабліва горача
павітаў пілігрымаў у іх мове. Бэнэдыкт
XVI узначаліў Службу Божую ў парафіяльным касцёле мястэчка Кастэль Гандальфо на Марыйнае
Свята. Яно з'яўляецца асаблівым днём для тутэйшых жыхароў – парафіянаў царквы Тамаша
з Вілланова, размешчанай на гарадской плошчы ў дыстанцыі 150 метраў перад Апостальскім
Палацам. Бо гэта - адзін з нямногіх дзён, калі наступнікі Пятра, жывучы ў сваёй летняй
рэзідэнцыі, адпраўляюць тут Службу Божую. Не было выключэннем і цяперашняе свята.
Раніцай нядзелі, а 8-й гадзіне Бенедыкт XVI ўзначаліў святочную Імшу і вымавіў казанне,
потым, апаўдні, ва ўнутраным двары Апостальскага палаца сустрэўся з вернікамі на супольнай
малітве Анёл Панскі. Папа Бенедыкт XVI прыгадаў, што сёлета прыпадае 60-я гадавіна
абвяшчэння Папам Піям XII догмы пра Ўнебаўзяццце Багародзіцы, навечна злучанай з
Хрыстом, бязгрэшнай ў зачацці і пасля Боганараджэння , Дзяўчына ў цалкавітасці і мацярынстве,
велікадушная Супрацоўніца Божая, у Неба ўзятая з душой і целам да нябеснай хвалы,
дзе ззяе як Каралева праваруч Сына Свайго, бессмяротнага Караля (пар. Апостальская
Канстытуцыя Munificentissimus Deus.) «На аснове нашай веры,- сказаў СвятыАйцец
у каментары літургічнага чытання з паслання святога Паўла да Карынцянаў,- пагружаныя
ў Яго Пасхальную таямніцу, мы стаемся ўдзельнікамі Яго перамогі над грахом і над смерцю..,і
менавіта ў гэтым заключаецца ключавы момант чалавечай гісторыі. Паводле святога Паўла,
усе мы, злучаныя з Адамам, першым і «старым чалавекам», маем спадчыну пакуты, смерці
і грэху. Аднак у святым хрышчэнні мы злучаемся з «новым чалавекам» - Уваскрослым Хрыстом,
і, такім чынам, у нас таксама засяляецца Жыццё Уваскрэсення. Багародзіца настолькі
уключаная ў Хрыстовы Сакрамант, што ў канцы земскага жыцця ва ўсёй поўні стаецца
ўдзельніцай Уваскрасення Сына, з таго моманту Яна жыве тым, чаго мы чакаем у канцы
часоў, калі будзе цалкам знішчаны апошні вораг – смерць. Як сцвярджаем штораз у малітве
«Сімбаль Веры»: «чакаем ўваскрэсення мёртвых і жыцця будучага веку»... «Дарагія
сябры!Майце давер у Ёй, - сказаў Бенедыкт XVI. - Не абмяжоўвайцеся толькі шанаваннем
Панны Марыі , як чалавека, вельмі далёкага ад нас. Не, мы пакліканы ўбачыць, што Езус
у Сваёй любові жадаў і для нас, каб маглі праз веру жыць з Ім у адзінстве любові,
і, такім чынам, жыць па-сапраўднаму ». У гэтым кантэксце Свяцейшы Айцец спыніўся
над іншым аспектам дагматычнай фармулёўкі, у якім гаворыцца аб «прыняцці да нябеснай
славы». Слова «неба» не тычыцца нейкага месца ў сусвеце, але чагосьці большага і неапісальнага
абмежаванасцю нашых чалавечых паняццяў. "Гэтым тэрмінам, - сказаў Бэнэдыкт XVI, -
мы хочам зацвердзіць, што Бог стаўся блізкім да нас і не пакіне нават і пасля смерці,
але мае месца, дзе падорыць нам вечнасць. Прыклад Богачалавека Езуса ёсць таксама
і для нас залогам таго, што Божая і чалавечая прырода могуць суіснаваць...Прычым,
не нейкая частка нас, але цэлы чалавек, таму што Бог любіць нас такімі, якімі мы ёсць.
Бог прымае цэлага чалавека, усё ягонае жыццё, і,ачышчаючы ў Сабе, дае вечнасьць»,
- падкрэсліў Папа, дадаючы, што хрысціянства не прапаведуе толькі бесцялеснай душы
, але абяцае вечнае жыццё, «жыццё будучага свету», у якім усе дарагое для нас знойдзе
поўню ў Богу. І менавіта ва Ўнебаўзяцці Марыі бачым, што яна цалкам ўдзельнічае ва
Ўваскрасенні Сына Свайго, дык можам назіраць ажыццяўленне гэтага будучага «Божага
свету». «Памолімся Госпаду, - заклікаў Бэнэдыкт XVI, - каб дапамог нам зразумець,
наколькі каштоўным у Яго вачах ёсць наша жыццё, каб ўмацаваў нашу веру ў вечнае жыццё,
каб ляпіў з нас людзей надзеі, якія працуюць над збудаванем лепшага свету. Свету,
адкрытага на Бога і людзей радасці, якія ўмеюць заўважаць прыгажосць паміж справамі
паўсядзённага жыцця, і гэтай упэўненасцю жывуць, вераць і маюць надзею». Напрыканцы
сустрэчы Папа надаў усім сваё апостальскае блаславенства.