Papa i fton besimtarët të luten për të papunët e të pastrehët.
(30.07.2010 RV)“Të lutemi, që të papunët, të pastrehët e të gjithë ata që jetojnë
në kushte të vështira, të mirëkuptohen, të mirëpriten e të ndihmohen në mënyrë konkrete
për t’i kapërcyer çastet e vështira”: ky është ndjeti i lutjes së përgjithshme të
Benediktit XVI për muajin gusht. Në një periudhë të tronditur thellë nga kriza ekonomike,
Papa u kërkon besimtarëve dëshmi konkrete në ndihmë të atyre, që kalojnë çaste të
vështira. Për ftesën e Papës, intervistuam Paola Vakinën, zëvendës-kryetare
e Veprimit Katolik Italian:
Përgjigje:
- Besoj se fjalët mirëkuptim e mirëpritje u drejtohen më shumë njerëzve
që kanë detyra me rëndësi, domethënë atyre, që mund të marrin vendime në nivel publik,
shoqëror e politik, por edhe kishtar. E kjo, për të krijuar kushtet e për të ndërmarrë
nismat, që u japin dorën njerëzve në çaste të vështira, që hapin dialog me ta e me
familjet e tyre. Kujtojmë, pastaj, fjalët ‘mirëpritje konkrete’: duke e bërë këtë
ftesë, Papa thekson, në ndjetin e lutjes, pikërisht fjalën ‘konkrete’, sepse kjo që
po kalojmë, është një kohë vërtet e vështirë, për të gjithë, e për disa është dramatike.
Prandaj mund të themi me plot gojën se dialogu është i pamjaftueshëm, se duhen bërë
veprime konkrete, duhet t’i mirëpresim e t’i mikpresim ata, që kanë kërkesa të ngutshme,
duke u dhënë përgjigje konkretisht nevojave të tyre e të familjeve të tyre.
Pyetje:
- Papa, në enciklikën ‘Caritas in Veritate’ nxit shoqërinë, institucionet e, prej
këndej, politikën – për ta vënë gjithnjë njeriun në qendër të vëmendjes në perspektivat
e zhvillimit ekonomik...
Përgjigje: - Vërtet e vështirë ta
kuptosh sa konkrete është kjo shprehje. Nganjëherë fjalët e Papës duken si pohime
teorike, të përgjithshme, ndërsa të vësh në qendër të vëmendjes njeriun, në këtë rast,
do të thotë të mbrosh dinjitetin e tij në të gjitha fazat e jetës. E këto fjalë konkrete
të Papës na kujtojnë menjëherë njerëzit që vijojnë të varfërohen deri në atë shkallë,
sa të humbasin çdo mundësi për të përballuar shpezimet e jetesës së përditshme. Më
qartë, nuk janë më në gjendje të paguajnë një strehë mbi kokë, të ushqejnë fëmijët.
E pikërisht familjet me shumë fëmijë janë më në rrezik se të tjerat, në një periudhë
të tillë, e pikërisht ato duhen ndihmuar konkretisht. Nuk është, këtu, fjala
për ndihma, që mbajnë gjallë jetën një ditë të vetme, por për ndihma që e rikthejnë
njeriun në jetën normale, të përditshme, duke e bërë zot të fatit të vet.
Pyetje:
- E si mund të promovohet fryma e vëllazërisë, duke menduar edhe për popujt e
vendeve të pazhvilluara?
Përgjigje: - Kjo krizë globale, në
një farë mënyre krijon rrezikun të na bëjë ne, njerëzit e botës së zhvilluar, më pak
të vëmendshëm ndaj kushteve në të cilat jetojnë popujt e botës së pazhvilluar. E kjo,
sepse edhe ne ndjehemi keq. Gjithsesi nuk duhet harruar se e keqja nuk ka fund. Prej
këndej, pavarësisht nga vështirësitë që po kalojmë, duhen kujtuar edhe popujt e prapambetur,
që jetojnë në kushte të pakrahasueshme me tonat, sado të vështira të jenë. Duhet rizbuluar
shpirti i vëllazërisë, që na shtyn të mos e shikojmë tjetrin si kërcënim, por si mik
e vëlla, i cili pret ndihmë. Përballë vështirësive, edhe ekonomike, që na prekën edhe
ne në këto vite të vështira, gjëja e parë që duhet bërë është të mos mendojmë se duke
u mbyllur në egoizmin tonë, duke menduar vetëm për vete, për familjen tonë, për vendin
tonë, punojmë në dobi të të dashurve tanë. Nuk është absolutisht kështu! Kur mbarë
bota është e sëmurë, sëmundjen e saj e ndjen çdo gjymtyrë, edhe ajo që mendojmë se
është më e shëndosha.