Të krishterët, dëshmitarë të një Zoti “që ka një fytyrë”: kardinali Toran flet për
takimin ndërfetar të Sampranit, në Tailandë.
(26.07.2010 RV)“Dialogu ndërmjet bashkësive fetare, në shërbim të bashkësive
civile, si mjet i nevojshëm për sheshimin e konflikteve dhe për promovimin e pajtimit,
në të gjitha nivelet”. Kjo ishte një nga temat, në qendër të vëmendjes, në takimin,
organizuar nga Këshilli Papnor për Dialogun Ndërfetar, që u mbajt këto ditë në Tailandë,
në selinë e qendrës baritore të Bann Phu Waan, pranë Bangkokut. Në takim ishte i pranishëm
edhe kardinali Zhan-Lui Toran, kryetar i Këshillit Papnor për Dialogun Ndërfetar.
Në mikrofonin tonë, flet për situatën e sotme të Kishës në Tailandë:
Përgjigje:
- Nous sommes venus là-bas pour écouter, apprendre et partager… Shkuam
për të dëgjuar, për të mësuar e për ndarë së bashku shqetësime e gëzime. Kjo na udhëheq
në shkëmbimet tona. Në këto takime, të bie posaçërisht në sy pasuria shpirtërore e
baritore e Kishës në këtë pjesë të botës; është Kishë që vuajti, por edhe që i kapërceu
me guxim të madh të gjitha provat. Pastaj nuk munda të mos e vlerësoj lart faktin,
se mund të mësojmë shumë nga bashkëbiseduesit tanë të feve të tjera. Nga hinduistët,
për shembull, mund të mësojmë meditimin e kundrimin; nga budistët, shkëputjen nga
të mirat materiale dhe respektin për jetën… Rëndësi ka përpjekja jonë që të gjithë
ta shikojnë se, ndonëse pakicë, jemi pakicë me peshë: e në të vërtetë, ne kemi vlerë,
sepse fjala jonë dëgjohet, kemi shkollat tona, Kisha është e pranishme nga pak kudo…
Siç thotë Benedikti XVI në enciklikën e tij kushtuar shpresës ‘Spe salvi”, karakteristika
jonë e veçantë është se Zoti ynë ka një fytyrë: është Zot, i cili u bë njeri; u bë
i afërt me njeriun; me njeriun, që e kërkon, që vuan; me njeriun, që është i lum;
njeriun, që ndërton; e kjo është pasuri e vërtetë, të cilën dëshirojmë ta ndajmë edhe
me shumë e shumë të tjerë.
Pyetje: - Siç thatë edhe ju vetë, bashkësia
e krishterë është e vogël, përfaqëson vetëm 1% të popullsisë e, megjithatë, shquhet
për gjallëri të posaçme. Cilat janë fushat kryesore të veprimtarisë së saj?
Përgjigje:
- Je crois que l’action la plus visible c’est les école… esoj se fusha
më e rëndësishme, që bie më shumë në sy, janë shkollat. Shkollat tona janë shumë
të kërkuara: natyrisht, përfaqësojnë një karakteristikë të pranisë sonë. Pastaj janë
veprimtaritë bamirëse, e edhe jeta në famullli: e kam fjalën për gjithë jetën e famullisë,
me veprimtari të përvujtura, por konkrete. Katolikët janë të njohur për jetën e tyre
të përditshme shembullore. Tani të dyja palët janë të vetëdijshme për praninë e Zotit
mes tyre.
Pyetje: - Pranverën e kaluar vendi jetoi një krizë të thellë
politike. Cili është, sipas jush, roli i feve në zbutjen e klimës së tensionit?
Përgjigje:
- Toutes les religions, plus ou moins, parlent de fraternité, de solidarité… Të
gjitha fetë, kush më shumë e kush më pak, flasin për vëllazëri, për solidaritet,
e kjo më duket vërtet me vlerë. Më preku thellë vetëdija e të dyja palëve për pasuritë
që kemi e që duhen ndarë së bashku. Duhet t’i ndajmë këto pasuri, sepse dëshirojmë
të shërbejnë në përmirësimin e atmosferës jo vetëm në fushën ndërfetare, por sidomos
në jetën e përditshme të burrave e të grave, që i përkasin feve të ndryshme, klasave
të ndryshme shoqërore, kulturave të ndryshme. Mund të jenë të lumtur së bashku: është
e thjeshtë!