Njeriu, Hëna, teknika e Papa. Duke shfletuar kalendarin historik, sot
më 20 korrik përkujtojmë 41-vjetorin e zbritjes së njeriut në Hënë realizuar nga
astronauti Nil Armstron. “Ky është një hap i vogël për njeriun, por një hap gjigant
për njerëzimin”, pat thënë astronauti Nil Armstron, derisa ecte në Hënë më 20 korrik
të vitit 1969. Është një nga fitoret më të mëdha të njerëzimit, ndikimi teknologjik
i së cilës ndihet deri në ditët tona, në jetën tonë të përditshme. Vitin e kaluar
me rastin e 40 vjetorit të kësaj ngjarje historike, drejtori i përgjithshëm i Radio
Vatikanit, atë Federiko Lombardi foli pikërisht për këtë argument e tha:. “40
vjet më parë njeriu vinte për herë të parë këmbën mbi Hënë. Ngjarja u ndoq me interesim
dhe emocion të madh nga pjesa më e madhe e njerëzimit. Papa Pali VI i kushtoi ndërhyrje
të shumta atij fluturimi fantastik, që gjatë përgatitjes, më pas gjatë udhëtimit e
në fund, pas kthimit triumfal të astronautëve. “Sot – tha pas Lutjes së Engjëllit
të Tënzot të 20 korrikut – është një ditë e madhe, një ditë historike për njerëzimin,
nëse vërtet sonte dy njerëz do të shkelin mbi Hënë, siç urojmë që të ndodhë me sukses
Ne dhe krejt bota, që pret në ankth, galdon dhe lutet!” Të bën përshtypje pjesëmarrja
njerëzore dhe shpirtërore e Papës në këtë ngjarje të madhe, admirimi i tij për intelektin
dhe guximin e njeriut. Njëkohësisht, meditimi i tij kthehet sërish në problemet
e mëdha të pazgjidhura të njerëzimit – uria, luftërat – e në po atë Lutje të Engjëllit
të Tënzot përfundon: “Ku është humaniteti i vërtetë, ku është vëllazërimi, paqja?
Përparimi shkencor, për të cilin sot festojmë një fitore sublime, u ktheftë drejt
së mirës së vërtetë, praktike e morale të njerëzimit”. Papa Pali VI kishte publikuar
pikërisht në atë kohë, enciklikën “Populorum Progressio”. Sa shpresë që inteligjenca
njerëzore dhe aftësitë e mrekullueshme të shkencës e të teknikës të viheshin në shërbim
të së mirës! Edhe enciklika e re e Benediktit XVI, që i kushtohet krejtësisht
zhvillimit të vërtetë të njerëzimit përfundon duke na kujtuar se njeriu nuk duhet
të bëhet skllav i ideologjisë së re të pushtetit pa kufi të teknikës, por të arrijë
me përgjegjësi, atë zhvillim tërësor, që gjen tek bamirësia dhe tek e vërteta, forcën
që e çon përpara. Mund të fluturojmë në kozmos e të ndërhyjmë në burimet që na japin
jetën, por si e pse? Sfida është gjithnjë para nesh".