Më 18 korrik kalendari Kishtar kremton Shën Federikun e Utrehtit, ipeshkëv
“Jeta” e Federikut, e shkruar nga Otberti në shekullin XI, rreth dy shekuj pas vdekjes
së shenjtit, është pa ndonjë vlerë të veçantë. Prandaj, sipas bolandistëve, dmth etërve
jezuitë që punuan për hartimin e Acta Sanctorum, përmbledhje kritike dokumentash e
të dhënash për shenjtorët, të cilët kremtohen ditë për ditë, nuk meriton as vëmendjen
më të vogël. Dihet me siguri se mori pjesë në Koncilin e Maincit të vitit 829,
ku edhe mbajti një fjalim të rëndësishëm për jetën e Kishës. Kujtohet, më pas, në
Kartën e 26 dhjetorit 833 dhe në ‘Jetën’ e Shën Odulfit, të cilin e kishte nisur të
ungjillëzonte Frizonët. Emri i shenjtit kujtohet përsëri në vitin 834 kur, Rabano
Mauro i kushtoi komentin e librit të Jozuehit e shkroi edhe një këngë lavdërimi për
nder të tij.
Duke shfletuar ‘Jetën’ e shenjtit, mësojmë se duhet të ketë lindur
aty nga viti 781 nga një familje me origjinë angleze, në Angli ose në Frizi. I zgjedhur
ipeshkëv i Utrehtit pas vdekjes së Rikfredit, ndërmjet viteve 825 e 828, edhe në saje
të mbështetjes që i dha perandori Lotari, luftoi kundër paganizmit, që ishte ringjallur
në Frizi pas pushtimit norman, si dhe kundër martesave ndërmjet njerëzve të një gjaku.
Njeri guximtar, e qortoi haptazi perandorin Ludoviku i Përshpirtshëm për martesën
me Juditën, në sa ishte ende gjallë e shoqja, Irmingarda. Perandori, që ‘i përshpirtshëm’
ishte vetëm për emër, u zemrua aq, sa e mbyti ipeshkvin më 18 korrik 838. Këto të
dhëna i gjejmë në disa burime; të tjera shprehin mendimin se shenjtin e vrau një fisnik
i ishullit Valheren, pse ipeshkvi e kishte qortuar rëndë për mëkatet e tij. Sidoqoftë,
vdiq duke kryer shenjtërisht detyrën që i takonte. I varrosur në kriptën e kishës
së Shëlbuesit në Utreht, nisi të nderohej si martir në krahina të ndryshme të Vendeve
të Ulta dhe në Fuldë të Gjermanisë.Më 1362 kafka e shenjtit, e ndarë nga trupi prej
ipeshkvit të Folkertit, u mbyll në një relikuar ari e argjendi dhe u ekspozua për
t’u nderuar nga besimtarët. Gjatë reformës u fsheh në një shtëpi private ku, sipas
bolandistit Sipers, ruhej akoma në fillim të shekullit XVIII. Pjesa tjetër e trupit
u zhduk pa gjurmë. Festa e Federikut u vendos në Martiriologun Romak më 18 korrik.