Benedikti XVI falënderon Zotin për frytet e Vitit meshtarak, duke kujtuar faqet e
lavdishme të historisë, shkruar me ndihmesën e meshtarëve.
(14.06.2010 RV)“Meshtari është dhuratë e Zotit për Kishën e për botën”. Kështu
u shpreh Benedikti XVI në lutjen e djeshme të Engjëllit të Tënzot, duke kujtuar se
shumë faqe të risimit të vërtetë shpirtëror e shoqëror në historinë e njerëzimit,
u shkruan me ndihmesën vendimtare të meshtarëve katolikë. Niste, kështu, bilancin
e parë të Vitit meshtarak, dy ditë pas mbylljes: “Këtu, në Romë, jetuam
ditë të paharrueshme, me praninë e më se pesëmbëdhjetë mijë meshtarëve, nga të katër
anët e botës. Prandaj sot dëshiroj të falënderoj Zotin për të gjitha përfitimet që
pati Kisha universale nga ky Vit. Askush nuk mund t’i matë, por sigurisht do të duken,
e aq më shumë do të duken frytet e tyre”. Meshtari është dhuratë e Zemrës
së Krishtit: dhuratë për Kishën e për botën, nënvizoi Papa, duke kujtuar se meshtarët
janë punëtorët e parë në kantierin e pafundmë, ku ndërtohet qytetërimi i dashurisë: “E
këtu mendoj për shumë figura meshtarësh, të njohur e të panjohur, disa të lartuar
në nderimet e elterit, të tjerë, të paharruar në kujtesën e besimtarëve, qoftë edhe
në bashkësi të vogla famullitare”. Në vijim Benedikti XVI u ndalua tek
dy figura meshtarësh: Shën Gjon Maria Vianej, i njohur si Famullitari i Arsit, fshat
francez, ku kreu misionin e tij meshtarak dhe Jerzhi Popielushko, meshtar e martir,
lumnuar të dielën e kaluar në Varshavë, i mirënjohur për bujarinë e guximin përkrah
atyre, që luftonin për mbrojtjen e lirisë, të dinjitetit, të jetës. Një veprimtari
në shërbim të së vërtertës, shenjë kundërshtie, theksoi Papa, për regjimin që sundonte
asokohe në Poloni. Dashuria e tij për Zemrën e Krishtit ishte aq e madhe, sa të
jepte edhe jetën për të, duke u bërë, në një tokë të mbrujtur me gjak martirësh, farë
e hedhur për ardhjen e një pranvere të re, në Kishë e në shoqëri: “Në se
shfletojmë historinë, mund të vërejmë sa faqe risimi shpirtëror e shoqëror u shkruan
me ndihmesën vendimtare të meshtarëve katolikë, të frymëzuar vetëm nga pasioni për
Ungjillin e për njeriun, për lirinë e tij të vërtetë, fetare e civile. Sa nisma për
zhvillimin e gjithanshëm njerëzor nisën nga intuita e zemrës meshtarake!”. Benedikti
XVI ia besoi, më pas, klerin e mbarë botës, mbrojtjes së Zojës së Bekuar, Nënë e meshtarëve.
Pas lutjes së Engjëllit të Tënzot, Papa kujtoi dy të lumtur të rinj, që jetuan
në shekullin e kaluar. Manuel Lothano Garrido, laiku i parë gazetar lartuar të shtunën
e kaluar në nderimet e elterit, tha Papa, ndonëse i sëmurë e invalid, punoi me frymëzim
të krishterë e me fryte të dukshme në fushën e komunikimit shoqëror. Në figurën e
tij, vijoi Ati i Shenjtë, duke folur në gjuhën spanjolle, gazetarët mund të gjejnë
një dëshmitar, i cili flet vetë për të mirën, që mund të bëhet, kur penda i kushtohet
madhështisë së njeriut e vihet në shërbim të së vërtetës e të çështjeve fisnike. Më
pas Ati i Shenjtë kujtoi edhe djaloshin martir, Alojzi Grozde, që u shpall i lum
dje, në Celje të Sllovenisë. Laik, i martirizuar në moshën 20 vjeçare nga komunistët
e vendit të vet, ai ishte plot me devocion për Eukaristinë, kujtoi Ati i Shenjtë.
E ky devocion e ushqeu fenë e tij të patundshme, aftësinë e flijimit për shpëtimin
e shpirtrave e apostullimin e tij në Veprimin Katolik”.