Editorial i atë Federiko Lombardit: “Fatima në mijëvjeçarin e ri”
(09.05.2010 RV)Javës që vjen, duke filluar nga dita e martë e deri të enjten,
Papa Benedikti XVI do të shkojë për një vizitë apostolike në Portugali. Në qendër
të këtij shtegtimi është Zoja e Fatimës, në 10-vjetorin e lumnimit të dy barinjve
që e panë, Françeskut e Xhaçintës. Pikërisht ky është argumenti i editorialit të sotëm
të zëdhënësit të Vatikanit, atë Federiko Lombardi: “Gjon Pali
II deshi që “sekreti i tretë” i Fatimës të bëhej i njohur me rastin e lumnimit të
dy barinjve, Françeskut e Xhaçintës, gjatë Jubileut të vitit 2000, në kapërcyell të
dy mijëvjeçarëve. Po përfundonte një shekull i karakterizuar nga dhimbje të mëdha,
për të cilat vizioni i Fatimës jepte një intepretim shpirtëror, dramatik e të ndritshëm
njëkohësisht: kohë luftrash e martirizimesh, ku Kisha dhe Papa vetë merrnin pjesë
deri në fund në vuajtjet dhe në etjen për shpëtim të njerëzimit mbarë. Fëmijëve
të paditur, në një vend pa pikë rëndësie – siç është karakteristike për ngjarjet e
mëdha mariane – iu besua mesazhi, nga ku, me thjeshtësi, shpërthente forca shpirtërore
që mund të kapërcente kufijtë e të përçohej përmes pështjellimeve më të rënda të historisë
së njerëzimit. Tani, pas zbulimit të “sekretit”, meqë faktet janë përmbushur,
ç’na thotë akoma mesazhi i Fatimës? Në përfundim të komentit të tij, në botimin e
tekstit të “sekretit”, kardinali Racinger i atëhershëm thoshte: “Vepra e Zotit, Hyjit
të historisë, dhe bashkëpërgjegjësia e njeriut, në lirinë e tij dramatike dhe të frytshme,
janë dy shtyllat mbi të cilat ndërtohet historia e njerëzimit. Zoja, që u duk në Fatima,
na bën thirrje për të besuar në këto vlera të harruara, në të ardhmen e njeriut në
Zotin, pjesë aktive dhe e përgjegjshme e të cilit jemi edhe ne”. Kemi nevojë
për sy të pastër e të pafajshëm për të parë rrugën e mijëvjeçarit të ri dhe për të
kuptuar ku qëndrojnë rreziqet dhe shpresat e tij më të vërteta. Mesazhi i Fatimës
e ruan krejtësisht seriozitetin e vet para historisë”.