Shën Pali në Maltë

(17.04.2010 RV)Nga Veprat e Apostujve:
Anija thyhet
(Vap 27, 39-44)
Kur zbardhi drita, detarët nuk e njohën tokën. Hetuan një gji në breg të rrafshët dhe vendosën, në se do të ishte e mundur, ta shtinin anijen atje. I zgjidhën spirancat dhe i lanë në det. Njëkohësisht zgjidhën edhe të lidhmet e timonit, e ngrehën velin paranik në drejtim të erës dhe u drejtuan kah bregu. Po hasën në cekinë e anija u ngul në rërë: pjesa e parë e ngelur, nuk luante vendit, kurse kiçin e shkallmonte stuhia e valëve.
Atëherë ushtarët menduan t’i mbysin të burgosurit, prej frikës se ndonjeri prej sish, pasi të shpëtojë me not, do të ikë. Por centurioni, me që donte ta shpëtonte Palin, nuk i la ta çojnë në vend këtë mendim: u dha urdhër atyre që dinin not, të hidhen të parët në ujë e të dalin në tokë, kurse të tjerët, të shpëtonin kush me dërrasa e kush me copa të thyera të anijes.
Kështu dolën të gjithë në tokë shëndosh e mirë.

Pali në ishull të Maltës
(Vap 28, 1-6)
Vetëm pasi shpëtuam e morëm vesh se ishulli quhej Maltë. Vendasit na treguan një njerëzi të jashtëzakonshme. Ndezën një zjarr të madh e na afruan të gjithëve përreth tij, sepse kishte filluar të bjerë shi e bënte ftohtë. Pali mblodhi një krah rrozga e i qiti në zjarr. Kur ja, prej të nxehtit doli një gjarpër e iu kap për dore. Kur vendasit panë se si gjarpri i varej për dore, i thanë njëri-tjetrit: “Ky me siguri qenka vrasës: i shpëtoi detit, por drejtësia nuk e lë të jetojë!”. Pali e shkundi gjarprin në zjarr e nuk ndodhi kurrnjë e keqe. Ata prisnin se menjëherë do të ënjtet e do të bjerë vdekur, porse, mbas një pritjeje të gjatë, panë se atij s’po i ndodh asgjë e jashtëzakonshme. Atëherë ndërruan mendin e thoshin: “Qenka hyj”.