Papa kremton lutjen e Mbretëreshës Qiellore në Kastel Gandolfo. Të jemi lajmëtarë të dashurisë së Krishtit!

(05.4.2010 RV)Sot në mes ditë, Papa e kremtoi lutjen e Mbretëreshës Qiellore nga Kastel Gandolfo, ku ndodhet që dje pasdite e ku do të qëndrojë deri në fund të javës. Ati i Shenjtë e nisi lutjen me shpjegimin e fjalës e “Hëna e Engjëllit dhe përshkoi domethënien e fjalës “Engjëll” për ne sot. Ta dëgjojmë Papën.
Të dashur vëllezër e motra,
Në dritën e Pashkëve - që kremtojmë gjatë tërë kësaj Jave - përtërij urimin tim më të përzemërt të paqes e gëzimit. Siç e dini, e hëna pas së Dielës së Ngjalljes tradicionalisht quhet e “Hëna e Engjëllit”. Është shumë interesante të thellohet ky referim ndaj “Engjëllit”. Natyrisht mendimi menjëherë shkon te tregimet ungjillore të ngjalljes së Jezusit, në të cilat tregime paraqitet figura e një lajmëtari të Zotit. Shën Mateu shkruan: “ Dhe ja, ra një tërmet i madh, sepse engjëlli i Zotit zbriti nga qielli, u afrua, rrokullisi gurin dhe u ul mbi te. Fytyra e tij ishte porsi vetëtima e petkat e tij bardhë porsi bora” (Mt 28,2-3).
Të gjithë Ungjilltarët, pastaj, saktësojnë që, kur gratë shkuan te varri dhe e gjetën të hapur e të zbrazët, qe një engjëll që u kumtoi atyre se Jezusi ishte ngjallur. Në Mateun ky lajmëtar i Zotit u thotë atyre: “Ju mos u trembuni! E di se kërkoni Jezusin e kryqëzuar! Ai nuk është këtu! U ngjall sikurse tha” (Mt 28,5-6); këndej e tregon varrin e zbrazët dhe i ngarkon t’’ia sjellin kumtimin dishepujve. Në Markun engjëlli përshkruhet porsi “një i ri, i veshur me petk të bardhë”, që u jap grave po të njëjtin mesazh (Mk 16,5-6). Luka flet për “dy njerëz me petka të bardha”, që u kujtojnë grave se si Jezusi pati paralajmëruar shumë më parë vdekjen dhe ngjalljen e tij (krh. Lk 24,4-7). Edhe Gjon flet për “dy engjëj me petka të bardha”; është Maria nga Magdala ajo që i sheh, derisa po qante afër varrit, e ata i thonë: “Grua, pse qan?” (Gjn 20,11-13).
Mirëpo Engjëlli i ringjalljes ta kujton edhe një tjetër domethënie. Duhet të kujtojmë, e vërtet, fjala “engjëll” përveç që përcakton Engjëjt, krijesat shpirtërore të pajisur me inteligjencë e vullnet, shërbëtorë e lajmëtarë të Hyjit, është edhe një ndër titujt më të lashtë që i vihet vet Jezusit. Lexojmë për shembull në Tertulianin: “Ai - do të thotë Krishtit - u quajt edhe “engjëll i këshillit”, do të thotë lajmëtar, që është fjalë që përcakton detyrën, jo natyrën. Në të vërtet, ai duhej t’i kumtonte botës planin e madh të Atit për rimëkëmbjen e njeriut” ( De carne Christi, 14). Kështu shkrimtari i lashtë i krishterë. Jezu Krishti, Bir i Hyjit, pra, quhet edhe Engjëlli i Hyjit Atë: Ai është Lajmëtari i dashurisë së tij. Të dashur miq, të mendojmë tani mbi atë që Jezusi i ngjall u tha Apostujve: “Siç më dërgoi mua Ati, ashtu unë po ju dërgoj ju” (Gjn 20,21); e u dha atyre Shpirtin e tij të Shenjt. Kjo do të thotë se, ashtu siç Jezusi ishte lajmëtar i dashurisë së Hyjit Atë, edhe ne duhet të jemi lajmëtarë të dashurisë së Krishtit: të jemi lajmëtarë të ngjalljes së tij, të fitores së tij mbi të keqen e mbi vdekjen, bartës të dashurisë së tij hyjnore. Është qartë se në saje të natyrës mbesim burra e gra, por e marrin misionin si “engjëj”, si lajmëtarë të Krishtit: kjo u dhurohet gjithëve në Pagëzim e në Krezmin. Në mënyrë të veçantë, përmes Sakramentit të Urdhrit Shenjt (Meshtarisë), e marrin priftërinjtë, mbarështuesit e Krishtit; më pëlqen ta nënvizoi këtë në Vitin Meshtarak.
Edhe një herë të gjithëve e secilit i bëj urimet e mia për këtë të Hëne të Engjëllit, në cilën jehon me forcë kumtimi i gëzueshëm i Pashkëve.