E Premtja e Madhe e Pashkëve përkujton Mundimet dhe Vdekjen e Zotit tonë, Jezu Krishtit.
Por, si duhet ta kuptojmë vdekjen e Krishtit në kryq?
Përgjigje: -
Vdekja e Zotit mbi kryq është një mister aq i madh, sa s’ka fjalë që mund ta shpjegojë.
Nuk mjaftojnë shekujt për ta shpjeguar, sepse është një paradoks që tregon dashurinë
e Zotit. Në të vërtetë Jezusi thotë: “Gjithçka u krye…”, sepse në këtë çast përmbushet
e gjithë historia e shëlbimit - e Gjoni thotë: “Duke i pasë dashur të vetët që ishin
në botë, i deshi deri në fund të fundit”. Kryqi, vdekja e Jezusit, flet pikërisht
për këtë dashuri, që arrin deri në një kulm të padëgjuar…
Pyetje: - Shumë
është folur këto më se 2000 vjet për flijimin e Krishtit në kryq, madje ka lindur
edhe pyetja: A nuk mund të përmbushej shëlbimi në një mënyrë tjetër, ndoshta më pak
të dhunshme?
Përgjigje: - Po, është e vërtetë; por pikërisht në ditët tona,
një studiues i madh ka vënë në dukje se vdekja e Krishtit, gjaku i Krishtit, nuk është
pjesë e kësaj dhune, sepse flijimi i Jezusit është flijim i viktimës së pafajshme,
që u ngarkua me mëkatet e botës, ndryshe nga zakoni njerëzor për t’i ngarkuar mëkatet
e veta mbi shpatullat e të tjerëve. Jezusi bëri të kundërtën e asaj që bëjnë zakonisht
njerëzit. I ngarkoi mëkatet e të tjerëve mbi shpatullat e veta. Prej këndej vdekja
e Jezusit ka këtë kuptim të thellë: shpesh fenë duhet ta pranojmë, më shumë sesa ta
arsyetojmë.
Pyetje: - Gjithsesi e keqja mbetet një mister i thellë, që vijon
të na shkandullojë. Pse nuk na e shpjegoi Zoti?
Përgjigje: - Zoti bëri
diçka më të mirë, sesa ta shpjegonte të keqen, domethënë nuk erdhi të na japë, në
Krishtin, shpjegime diturake mbi të keqen – këtë mund ta bëjnë edhe filozofët, madje
edhe e kanë bërë – por erdhi për ta marrë mbi vete gjithë të keqen e botës e për të
fituar mbi të me të kundërtën, që është dashuria, prandaj Zoti ka dhënë një shenjë
të gjithëpushtetit të tij, të cilin ne nuk do të kishim mundur kurrë as ta përfytyronim.
Gjithëpushteti i Zotit nuk qëndron në dëbimin e së keqes përjashta kufijve të botës,
por në diçka shumë më të madhe, në shndërrimin e së keqes me të mirë, e pikërisht
këtë bëri Krishti në kryq: e shndërroi nga brënda të keqen në të mirë, shndërroi urrejtjen
në dashuri e padrejtësinë në shenjtërinë e në drejtësinë më të lartë.
Pyetje:
- Shumë nuk e kanë kuptuar, madje edhe janë shkandulluar, nga britma e Jezusit
në Kryq: “Zoti em! Zoti em! Pse më ke lëshue doret!... ç’kuptim ka kjo britmë?
Përgjigje:
- Mbi të gjitha, duhet të kujtojmë se ky është fillimi i një Psalmi, e kur një hebre
intononte një Psalm, kishte parasysh gjithë psalmin, prandaj ky Psalm përfundon edhe
me lumni, përfundon duke folur për Shërbëtorin që ka vuajtur! Sigurisht kjo britmë
që Shpirti Shenjt e vuri në buzët e Jezusit, tregon se Krishti, si njeri, provoi atë
që mistikët e quajnë prova e skëterrës, dmth mungesën e Zotit. Jezusi si njeri deshi
të bëhej solidar me ne deri në kulmin e dhimbjes. E kulmi i dhimbjes nuk është fizik,
kulmi arrin kur Zotit hesht, kur Zoti të lëshon dore! Sigurisht e dimë se në këtë
ças Ati qiellor e shtrëngonte Jezusin ndër krahë më fort se asnjëherë tjetër gjatë
jetës së tij, por Jezusi, si njeri, provoi edhe largimin e Zotit, dmth dënimin e atyre
që e kanë bjerrë shpirtin!