Në audiencën e përgjithshme, Papa foli për Shën Antonin e Padovës, që na mëson të
lutemi, t'i ndihmojmë të varfërit, ta duam Kryqin.
(10.02.2010 RV)Sot, në audiencën e përgjithshme të së mërkurës, mbajtur në
Sallën e Palit VI, në Vatikan, Benedikti XVI ia kushtoi katekizmin Shën Andout të
Padovës, bashkëkohas i Shën Françeskut, të cilin Ati i Shenjtë e quajti “Një nga shenjtorët
më popullorë të Kishës së gjithëmbarshme”. Papa kujtoi kryesisht mësimet e këtij Shenjti,
tejet të nderuar nga besimtarët katolikë, kushtuar lutjes, parë si lidhje dashurie
e si bisedë e përzemërt me Zotin. Kujtoi edhe bamirësinë e tij të mirënjohur, që gjen
shprehjen në përbujtjen e të varfërve e në bindjen se do të jenë pikërisht varfanjakët
ata, që do të na mikpresin në qiell. Mësim me vlerë – theksoi Papa – sidomos për kohën
tonë, të tronditur nga kriza ekonomike. Më pas, duke kujtuar aftësinë e Shenjtit si
predikatar, i ftoi meshtarët t’i përgatisin me kujdes të madh homelitë, për ta paraqitur
nëmënyrë sa më të kuptueshme eprekëse, bukurinë e amshuar të Krishtit.
Lisbona
ishte vendlindja e tij për tokë, Padova, vendi prej nga u nis për qiell. Ndërmjet
këtyre poleve gjeografike, që u bënë në shekuj simbole universale të Shenjtit, e kaloi
jetën njerëzore e shpirtërore Antoni i Padovës (emër, që në shqip, mori trajtën Ndue),
njeri i pajisur me shkencë e gojtari të krishterë aq, sa të ngarkohej nga eprorët
me detyrën që t’i kushtohej kryesisht predikimeve. Shkrimet e tij - vërejti Benedikti
XVI - janë plot me freskinë dhe me bukurinë e Ungjillit deri në atë masë, sa edhe
sot e kësaj dite, 800 vjet pas vdekjes së tij, mund t’i lexojmë me të njëjtin përfitim
shpirtëror. E jo vetëm. Shëna Ndou i Padovës, që deshi të bëhej vëlla i vogël e që
më 1221 njohu personalisht Shën Françeskun në Kapitullin e famshëm të rrogozave, ishte
ai që, me dhantitë e spikatura të mençurisë, të drejtpeshimit e të zellit apostolik
– shpjegoi Papa – dha një ndihmesë të shquar në zhvillimin e përshpirtërisë françeskane.
Por në predikimet e tij vërehet edhe një cilësi tjetër themelore, ajo e afshit mistik: “Në
këto Sermone, apo predikime, Shën Andou flet për lutjen, si për një lidhje dashurie,
që e shtyn njeriun të bisedojë ëmbëlsisht me Zotin, duke provuar një gëzim të papërshkrueshëm,
i cili e mbush plot shpirtin, që lutet. Antoni na kujton se njeriu që lutet, ka nevojë
për një atmosferë heshtjeje, e cila nuk përkon me shkëputjen nga zhurma e jashtme,
por është përvojë shpirtërore, që synon ta largojë njeriun nga hutimet e shkaktuara
prej shqetësimeve të shpirtit, duke krijuar heshtjen e vetë shpirtit”. Në
këtë rrugëtim të mirëfilltë të jetës së krishterë, të cilin Shenjti e propozon me
mësimet e tij, lutja krijon mundësitë që Zoti të hyjë në sferën e ndjenjave, të vullnetit,
të zemrës, duke ndjekur katër rrugë, të cilat Papa i nënvizoi për besimtarët e sotëm: “T’
ia hapim plot besim zemrën tonë Zotit: ky është hapi i parë i lutjes; jo vetëm ta
dëgjojmë fjalën, por ta hapim zemrën në praninë e Zotit; pastaj të bisedojmë përzemërisht
me Të, duke e ndjerë të pranishëm në shpirt; më pas- gjë shumë e natyrshme – t’ia
paraqesim nevojat tona; e, së fundi, ta lavdërojmë e ta falënderojmë”. Në
kohën kur jetoi Shenjti i Mrekullive, dëshira për t’u lutur ishte zbehur ndjeshëm.
Qytetet dhe tregtitë, që nisën të lulëzojnë përsëri në fillim të shekullit të 13-të,
flasin edhe për rritjen e numrit të njerëzve të pandjeshëm ndaj nevojave të të varfërve: “Antoni
më se një herë i ftoi njerëzit të mendojnë për pasurinë e vërtetë, atë të zemrës,
që na bën të mirë e të mëshirshëm e na ndihmon të mbledhim thesare për Qiell (…).
Thua s’është ky, miq të dashur, një mësim tejet i rëndësishëm edhe për sot, kur kriza
financiare dhe humbja e ekuilibrit ekonomik shkaktojnë varfërimin e shumë njerëzve
dhe krijojnë kushte mjerimi? Në Enciklikën time “Caritas in Veritate” kujtoj: “Që
të funksionojë në mënyrë korrekte, ekonomia ka nevojë për etikë, jo për çfarëdolloj
etike, por për një etikë që është mike e njeriut”. Dishepull i Shën Françeskut,
Antoni e vuri Krishtin në qendër të thirrjes e të apostullimit të tij. Përveç kësaj
- shtoi Benedikti XVI – për Antonin është themelor kundrimi i Kryqit, që mbetet po
aq i rëndësishëm edhe për kulturën bashkëkohore: “Vegimi i Kryqit i frymëzon
Antonit mendime mirënjohjeje për Zotin e nderimi për njeriun; kështu të gjithë, besimtarë
e jo besimtarë, mund të gjejnë tek i Kryqëzuari e tek simboli i tij, një domethënie,
që ta pasuron jetën (…) Në këtë mënyrë, i tërë dinjiteti njerëzor duket në pasqyrën
e Kryqit e shikimi i ngulur drejt tij, është gjithnjë burim i njohjes së këtij dinjiteti”.
Nga një predikatar i shquar, si Shën Andou i Padovës, mendimi i Papës
shkoi tek ata, që kanë sot detyrën ta bëjnë komunikimin e bazave të fesë energjik,
të kuptueshëm e të paharrueshëm. Benedikti XVI e përfundoi katekizimin duke e nxitur
klerin, në Vitin meshtarak, që vijon, të jetë i zellshëm në shërbimin e kumtimit e
në aktualizimin e Fjalës së Zotit para besimtarëve, posaçërisht – porositi Papa -
përmes homelive liturgjike: “Ato të jenë paraqitje e bukurisë së amshuar
të Krishtit, pikërisht ashtu siç porosiste Shëna Ndou: “Në se predikon Krishtin, ai
i shkrin zemrat e ngurrta; në se i lutesh, Ai i ëmbëlson tundimet e hidhura; në se
mendon për Të, ta mbush zemrën plot dritë; në se e lexon, Ai ta shuan etjen e mendjes”. Gjatë
përshëndetjeve të posaçme, drejtuar grupeve, mbledhur në Sallën e Palit VI – ndërmjet
të cilëve, të rinjtë e kryedioqezës së Brindizi-Ostunit, cak i një vizite baritore
më 2008-tën dhe përfaqësuesit e Komitetit Zonal Lacio të Federatës Italiane të Futbollit,
të cilët Papa i ftoi ta ushtrojnë sportin me gëzim e qetësi - një përshëndetje e veçantë
iu drejtua shtegtarëve kroatë, me rastin e një përvjetori shumë të dashur, që përkujtohet
në vendin e tyre e në Kishën mbarë:
“Ujedno danas slavimo i spomendan...Sot
kremtojmë përkujtimin e të Lumit Luigj, kardinalit Stepinac, ipeshkëv martir, i cili
50 vjet më parë flijoi jetën duke dëshmuar fenë. Ruajeni kujtimin e martirëve tuaj
e, në sa ecni në gjurmët e tyre heroike, në të sotmen e Kishës, bëhuni kripë e tokës
e dritë e botës”.