(06.12.2009 RV)Të dielën, më 6 dhjetor Kisha katolike kremton të dielën
e dytë të Kohës së Ardhjes, ciklit të tretë, sipas kalendarit liturgjik. E gjithnjë
sot më 6 dhjetor kalendari kishtar përkujton edhe festën e Shën Kollit të Barit,
ipeshkëv i Mirës. Kujtojmë se Jezusi ua kumton njerëzve lajmin e mirë me fjalë,
me shërime e me shumëzimin e bukëve, duke i ftuar të ulen me gëzim në sofrën e Zotit,
ku njeriu shuan etjen e trupit e të shpirtit.
Të hënën më 7 dhjetor ,
sipas kalendarit kishtar duke ndjekur liturgjinë e festës së Shën Ambrozit, ipeshkëv
i Milanos e doktor i Kishës, mësojmë t’ia besojmë veten vetëm Zotit e ta vlerësojmë
jetën ashtu siç është. Solemniteti i Zojës së Papërlyer, të martën e
ardhshme më 8 dhjetor, na fton të bashkojmë zërin në korin e mbarë Kishës, që
brohoret: “Kundruam, o Zot, mrekullitë e dashurisë sate”.
Të mërkurën më
9 dhjetor do të kremtohen Shën Huan Diego, Shën Siri e Shën Valeri , të cilët
me jetën e tyre na kujtojnë se vërtetë i lum është vetëm ai që pret Zotin!
Të
enjten më 10 dhjetor kalendari Kishtar përkujton festën e Zojës së Loretos, Shën
Maurin martir e Shën Gregorin II, papë. Meditimi i leximeve biblike të festës na nxit
t’i drejtojmë vetes pyetjen: “A jemi aq të përgatitur, sa ta presim Jezusin edhe kur
nata është tepër e errët?”.
Të premten më 11 dhjetor, sipas kalendarit
kishtar, bie festa e Shën Damazit I papë. Na kujton se Zoti ynë po vjen të na shëlbojë,
të na i falë mëkatet e të na shërojë trupin e shpirtin.
Në festën e Zojës
së Guadalupes, që do të kremtohet të shtunën me 12 dhjetor , ndjehet tashmë atmosfera
e një bote të përtërirë, në të cilën asnjë njeri që i beson me gjithë zemër Zotit,
nuk do të humbasë, sepse Krishti është gjithnjë në kërkim të deles së humbur.
Të
dielën e ardhshme më 13 dhjetor, Kisha do të kremtojë të dielën e Tretë të Kohës
së Ardhjes e po këtë datë më 13 dhjetor, sipas kalendarit Kishtar përkujtohet edhe
festa e Shën Luçisë, virgjër e martire e Sirakuzës. Liturgjia në përkujtim
të Shën Luçisë na kujton se nuk duhet të ligështohemi kurrë nga mundimet e përditshme,
por duhet ta lëshojmë gjithnjë veten në dorë të Jezusit zemërbutë e të përvujtë, të
sigurtë se një ditë do ta kundrojmë me sytë tanë lumninë e tij.