Ватыкан: Адкрыта новая дарога да паглыблення экуменізму. Апублікаваная Апостальская
Канстытуцыя "Anglicanorum Coetibus", чым англікане атрымліваюць поўню камуніі з Касцёлам.
Для англіканскіх вернікаў (іх 400.000чалавек ), якія перайшлі праз гарачае сваё жаданне
ў супольнасць Касцёла, устанаўляюцца Персанальныя ардынарыяты.
Поўнае ўз'яднанне з Сусветнаю Царквою па шматлікіх просьбах да Святога Пасаду з боку
шэрагу груп святаслужыцеляў і вернікаў - англіканаў, якія жадалі на поўную і бачную
камунію з каталіцкай Царквой, спраўдзілася. Папа Бенедыкт 16 падпісаў Канстытуцыю
з 13 артыкулаў 4 лістапада, на дзень памінавення святога Карло Барамео. Сёння, 9
лістапада Заля друку Ватыкана распаўсюдзіла адозву, у якой падкрэслена, што ініцыятыва
паходзіла ад саміх вернікаў-англіканаў з іхнымі святаслужыцелямі, а не ад Святога
Пасаду. Ён толькі станоўча адказаў на просьбу вернікаў.
Апостальская Канстытуцыя з’яўляецца базай, якая дазваляе весці размовы з парафіямі
і дыяцэзіямі, што належаць да супольнасці каталіцкага Касцёла. Для былых англіканскіх
вернікаў захоўваюцца ардынарыяты, якія дазваляюць ім увайсці ў поўную еднасць з Касцёлам,
захоўваючы ў той жа час спецыфічныя элементы духоўнай і літургічнай спадчыны Англіканскай
Царквы. Біскуп-ардынарый для іх будзе прызначацца з ліку былога англіканскага духавенства.Усе
служыцелі-англікане лічацца кандыдатамі да Святых ардынацый у каталіцкай Царкве. Даведка: яшчэ ў 1991 г. з Англіканскай Царквы выйшла група вернікаў, якія
выступалі супраць святарскага пасвячэння жанчын і супраць працягу служэння святароў-гомасэксуалістаў.
Гэтая група адышоўшыя вернікаў стварыла Традыцыйную англіканскую супольнасць, якая
налічвае 400 тысяч чалавек. У 2007 г. Прымас супольнасці аўстралійскі арцыбіскуп Джон
Хэпворт звярнуўся да Рымскага Папы з просьбай прыняць гэтую групу вернікаў у «поўную
касцёльную і сакрамэнтальную камунію». У адозве Залі друку тлумачацца канкрэтныя
сітуацыі па служэнні Літургіі, выкарыстанні кніг ў англіканскай традыцыі, пацверджаных
Святым Пасадам. Падкрэсліваецца, што дазвол для жанатых святароў працягваць службу,
захоўваючы сваё сямейнае становішча, як, напрыклад, у грэка-каталіцкім абрадзе, зусім
не значыць, што можа ісці гаворка аб магчымасці для рымска-каталіцкіх святароў мець
змены ў раздзеле адмены цэлібату. Дысцыпліна Касцёла, што тычыцца цэлібату, застаецца
без аніякіх змен. Цэлібат, як сцвердзіў 2 Ватыканскі сабор, ёсць знакам і стымулам
пастырскай харытатыўнасці.