Papa, në Republikën Çeke, u bën thirrje besimtarëve të rizbulojnë traditën e krishterë
që ka brumosur kulturën e tyre
(26.09.2009 RV)Popullsia e Republikës
Çeke, që është çliruar 20 vjet më parë nga një regjim shtypës, të rizbulojë tani traditat
e krishtera, që e kanë brumosur aq thellë kulturën e saj: kjo është thirrja e Benediktit
XVI në aeroportin e Pragës, në fillim të shtegtimit të tij të 13-të apostolik, që
bëhet me moton “Dashuria e Krishtit është forca jonë”. Një ditë e mrekullueshme
plot diell e priti Papën në Pragë, ku i dolën përpara presidenti çek, Vaclav Klaus,
kardinali kryeipeshkëv i Pragës, Miloslav Vlk dhe kryetari i Konferencës Ipeshkvnore
të vendit, imzot Jan Graubner. Ati i Shenjtë shprehu kënaqësinë për dhuratat tipike
të vendit, që iu ofruan nga një çift: buka, kripa e dheu. E fjalët e para të Benediktit
XVI qenë në çekisht: “Pane presidente, milí páni kardinálové...” E
më pas, duke vazhduar në anglisht, Papa vuri në dukje kontributin e dhënë në këtë
tokë nga shenjtorët sllavë Cirili e Metodi, me anë të alfabetit më të cilin u lexuar
Ungjilli edhe në gjuhën sllave, por edhe rolin e luajtur në histori nga territoret
çeke, që shpesh kanë qenë vend betejash, por edhe urash ndërmjet popujve, traditave
e kulturave të ndryshme. Benedikti XVI kujtoi 20-vjetorin e rënies së Murit të
Berlinit, i cili shënoi edhe fundin e një epoke në të cilën qarkullimi i ideve dhe
i lëvizjeve kulturore kontrollohej rreptësisht: “I join you and your
neighbours in giving thanks… Bashkohem me ju e me fqinjët tuaj në falenderimin
për çlirimin nga ai regjim shtypës. Nëse rënia e murit të Berlinit shënon një vijë
demarkacioni në historinë botërore, kjo është edhe më e vërtetë për vendet e Evropës
Qendrore e Lindore, duke i bërë ato të afta të marrin vendin që u takon në bashkësinë
e kombeve, me cilësinë e protagonistëve sovranë”. Por nuk duhet harruar –
theksoi Ati i Shenjtë – sa e madhe ka qenë kostoja e 40 vjetëve të shtypjes e represionit
politik: “A particular tragedy for this land… Një tragjedi
e veçantë për këtë tokë ka qenë përpjekja e pamëshirshme nga ana e qeverisë së asaj
kohe për t’ia mbyllur gojën Kishës. Gjatë historisë suaj, që nga koha e shën Vençeslaut,
e shën Ludmillës dhe e shën Adalbertit e deri te shën Gjon Nepomuçeni, ka pasur martirë
të guximshëm, besnikëria e të cilëve ndaj Krishtit është ndjerë shumë më qartë e më
fort se zëri i vrasësve të tyre”. Benedikti XVI kujtoi më pas edhe kardinalin
Jozef Beran e kardinalin Frantishek Tomàshek për dëshminë e tyre të krishterë para
persekutimit, si edhe shumë meshtarë e laikë që e kanë mbajtur ndezur pishtarin e
fesë në trojet çeke. E më pas thirrja për të ardhmen: “Now that religious
freedom has been restored… Tani që liria fetare ekziston sërish, u bëj
thirrje të gjithë qytetarëve të Republikës, të rizbulojnë traditat e krishtera që
e kanë brumosur kulturën e tyre dhe nxis bashkësinë e krishterë të vazhdojë ta ngrejë
zërin ndërsa kombi përballet me sfidat e mijëvjeçarit të ri. ‘Pa Zot njeriu nuk di
se ku të shkojë e nuk arrin të kuptojë as se kush është’ (Caritas in Veritate, 78).
E vërteta e Ungjillit është e domosdoshme për një shoqëri të zhvilluar, pasi i hap
dyert shpresës e na bën të aftë të zbulojmë dinjitetin tonë të patjetërsueshëm si
bij të Hyjit”.