Takimi i G20 në Pitsburg, me 24 e 25 shtator.

(24.09.2009 RV) Pas përfundimit të mbledhjes së Këshillit të Sigurisë që u mbyll me rezolutën për çarmatimin dhe mospërhapjen e armëve bërthamore, udhëheqësit e G20 u nisën për në Pitsburg, një qytet tjetër amerikan ku me 24-25 shtator, do të diskutohet “për përparimet e bëra pas takimit të Uashingtonit dhe Londrës dhe mbi veprimet e mëtejshme që duhen ndërmarrë për të siguruar një zhvillim të vrullshëm të ekonomisë dhe të financave pas krizës më të fundit”.
Në mikrofonin e Radio Vatikanit flet Xhanfranko Vjesti, docent i Politikës Ekonomike pranë Universitetit të Barit:

Përgjigje: Theksi kryesisht do të vihet mbi energjinë dhe klimën. Bisedimet kanë si qëllim harmonizimin e kërkesave të ndërmarrjeve, veçanërisht në këto çaste krize dhe vështirësie ekonomike, me perspektivat e sigurimit të burimeve të lëndëve të para që kanë më pak probleme shfrytëzimi në një periudhë afatgjatë. Nga ana tjetër kemi bisedimet për problemin e madh të reduktimit të gazrave ndotëse. Siç nënvizoi kohët e fundit presidenti Obama, kjo është një çështje që ka të bëjë me të ardhmen jo të largët të të gjitha vendeve.

Pyetje: SHBA nxisin për përpjekje të reja për reduktimin e çekuilibreve ekonomike botërore në mënyrë që të parandalohet një tjetër krizë financiare si kjo e tashmja. Cilat janë sipas jush pengesat kryesore ndaj këtij qëndrimi?

Përgjigje: Pengesat kryesore të çekuilibrit gjenden brenda vetë sistemit amerikan që është një sistem me borxh privat shumë të lartë dhe si rrjedhojë ka një nivel konsumi dhe importi që nuk i përgjigjet realitetit ekonomik. Faktori kryesor i çekuilibrit është pra, dinamika e konsumeve në SHBA, e cila duhet moderuar. Kjo është një gjë e mirë sepse mund të zbusë edhe çekuilibret tregtare, por natyrisht do të thotë se kur amerikanët konsumojnë më pak atëherë edhe eksporti i ynë në atë vend do të zvogëlohet.

Pyetje: Lindur në 1999, G20 përfshin nëntë të dhjetat e ekonomisë botërore, dy të tretat të popullsisë së planetit. Në këtë takim marrin pjesë udhëheqësit e vendeve që po zhvillohen por mungojnë ata të vendeve të botës së tretë. Kjo është një mungesë që bien në sy, apo jo?

Përgjigje: Po, porse të merrësh vendime me shtete të tilla si India, Kina dhe Brazili është një hap i madh përpara. Do të thotë të sigurosh mirëkuptimin jo vetëm të vendeve të industrializuara me kohë, por edhe të vendeve që po shfaqen si fuqi të reja ekonomike në botë.