Rubrika ‘Me Nënë Terezën”: “Bujaria e fëmijëve të varfër”
(04.09.2009 RV)Në leximin e sotëm
radiofonik të librit ‘Jeta ime’, emisioni i tridhjetë i rubrikës ‘Me Nënë
Terezën”, Themeluesja e Motrave të Bamirësisë na jep një mësim tejet të çmuar,
të cilin edhe ajo vetë e ka nxënë nga të tjerët. Nuk është fjala për ndonjë leksion
që jepet në auditore universitetesh, as në klasa shkollash për të pasur, të cilat
nuk ishin të panjohura për profesoreshën e aftë të gjeografisë. Jo! Nënë Tereza e
mori këtë mësim, për të cilin na flet sot, nga fëmijët e saj të varfër. Në një botë
ku sundon egoizmi më i shfrenuar, ku njeriu shpesh herë është ujk për njerinë. E sot
na e shpjegon edhe ne:
“Kremtuam një festë edhe për fëmijët. Drejtorët
e disa prej ndërmarrjeve të mëdha erdhën t’u shpërndajnë ushqime e ëmbëlsira fëmijëve
të lagjeve të varfëra. Për fëmijët më të varfër, motrat përgatiten veshje
speciale, në mënyrë që të festonin të veshur, ashtu si nuk ishin veshur kurrë: me
rroba të reja e të bukura. Fëmijët u kënaqen shumë duke e parë veten e njëri-tjetrin
të veshur në atë mënyrë. Festa u organizua në një skenë të këndshme: në
parkun më të bukur të Kalkutës. Duke kaluar nga një grup tek tjetri, zbulova
se shumë fëmijë hanin vetëm një nga ëmbësirat e paketës që u kisha dhuruar, ku kishte
pasta, biskota, karamele, fruta të thata etj etj… Kur i pyeta pse nuk i
hanin të tëra, m’u përgjigjen se në shtëpi kishin vëllezër e motra të tjera, e se
dëshironin t’i ndanin me ta ëmbëlsirat. Fëmijët e varfër e kanë shumë të
zhvilluar dëshirën për ta ndarë gjithçka marrin, me të tjerët; shumë më tepër se fëmijët
e pasur, që nganjëherë pasja e tepërt i bën të mendojnë vetëm për vete. Një
ditë më pas u dhamë të hanë rreth njëzetmijë të varfërve. M’u kujtua porosia
e Jezusit në Ungjill: “Kur bën ndonjë festë, mos fto të pasur, por të varfër, të çalë
e të verbër. Dil në rrugë e nëpër shtigje, mblidhi e jepu të hanë. I madh do të jetë
shpërblimi yt në qiell, mbasi ata nuk mund të të shpërbejnë, as nuk mund të të ftojnë
në festat e tyre. Ata nuk kanë festa”. Prandaj e organizuam këtë festë,
pikërisht për bijtë e atyre, që nuk e dinë ç’do të thotë të festosh!E gjëja
më e bukur e kësaj feste ishte se vetë bamirësit, që i kishin përgatitur dhuratat,
u shërbenin me duart e tyre e me dashuri të madhe fëmijëve, në festën e organizuar
për ta. Shpërndanin, kështu, dhuratën më të madhe: dashurinë e njeriut për njeriun,
duke e predikuar këtë ndjenjë të pazevendësueshme, jo me fjalë, por me vepra, si Jezusi!”.