Benedikti XVI në audiencën e përgjithshme: mirësia e Zotit e shpëton botën nga të
këqijat.
(02.09.2009 RV)Në epoka tejet të brishta, është mirësia e Zemrës së Zotit ajo,
që e shndërron botën dhe e bën të papërshkueshme nga veset”. Këtë mësim, plotësisht
të vlefshëm për realitetin bashkëkohor, na e jep një murg mesjetar francez, Shën Odoni.
Pikërisht për të u foli sot paradite Benedikti XVI rreth 8 mijë shtegtarëve, të mbledhur
në Sallën e Palit VI në Vatikan. Papa rifilloi, kështu, pas pushimeve të verës, ciklin
e katekizmit kushtuar shkrimtarëve të Kishës së lashtë lindore e perëndimore. E duke
kujtuar absurditetin e Luftës II Botërore, Benedikti XVI - i cili në përfundim të
audiencës u rikthye në Kastel Gandolfo – u lut që fryma e faljes dhe e paqes ta mbushë
përplot zemrën e të gjithë njerëzve.
“Njeri i mirë në shpirt, i rreptë në dukje,
thjeshtësia e të cilit iu kundërvu, si pritë, vërshimit të veseve të kohës së tij,
asaj mesjetare, ndërmjet viteve 800 e 900 pas Krishtit”. Kështu ishte Shën Odoni,
abat i Klyni-t, të cilin Benedikti XVI ua paraqiti shtegtarëve si figurë të ndritur
të Kishës së asaj epoke: “Kjo figurë vendoset në atë mesjetë murgare,
që pa si përhapej papritmas në Evropë jeta e përshpirtëria e frymëzuar nga Rregulla
e Shën Benediktit. Në këto shekuj u vërejt lindja e shumëzimi i mrekullueshëm i kiostreve
të cilat, duke u degëzuar në Kontinent, përhapen gjërësisht frymën dhe ndjeshmërinë
e krishterë”. Duke folur për jetëshkrimin e Shenjtit, Papa shpjegoi se
Shën Odoni hyri në manastir jo vetëm pse e joshi përvoja benediktine, por edhe pse
ndjeu fuqimisht shtytjen e Virgjërës Mari, Nënës së Mëshirës, së cilës iu lut me
gjithë zemër që në moshë të njomë. I rritur nën hijen e një Shenjti tjetër të ardhshëm,
Martinit të Turit, Odoni zuri vend në Klyni, ku në vitin 927 u bë abat. Personaliteti
i tij – pohoi Benedikti XVI - do të ushtronte një ndikim të ndjeshëm mbi manastiret
evropiane, në radhë të parë falë virtyteve të tij të jashtëzakonshme si abat: duresës,
përbuzjes për kotësitë e kësaj bote, vëmendjes ndaj të varfërve, kujdesit për të rinjtë,
respektit për të moshuarit. Papa theksoi veçanërisht devocionin e madh që kishte abati
për Korpin e për Gjakun e Krishtit, në kundërshtim me shkujdesjen, që vërehej në kohën
e tij: “Për fat të keq, shënon abati ynë, ky mister i Shenjtë i Korpit
të Zotit, në të cilin gjindet gjithë shëlbimi i botës, kremtohet shkujdesshëm. Vetëm
ai që është i bashkuar shpirtërisht me Krishtin, mund të marrë pjesë denjësisht në
Korpin e Tij eukaristik: në rast të kundërt, të hash Korpin e Tij e të pish gjakun
e Tij, nuk do të ishte përfitim, por dënim. E gjithë kjo na nxit ta besojmë me forcë
e thellësi të re të vërtetën e pranisë së Zotit (…) që lëshohet në duart tona e na
shndërron, ashtu si shndërron bukën e verën e si shndërron, kështu, edhe botën”. Abati
Odon – vijoi të shpjegonte Papa – spikat si reformator. Përballë veseve, tejet të
përhapura në shoqërinë ku jetoi, propozonte ilaçin e ndryshimit rrënjësor të jetës,
bazuar mbi përvujtërinë, mbi shkëputjen nga kotësitë kalimtare, për t’u bashkuar me
realitetet e amshuara. Por, pas velit të një rreptësie të tillë, ai fshihte një nga
vetitë kryesore të karakterit: “Ishte i rreptë, por sidomos, i mirë;
njeri me mirësi të madhe, që i buronte në shpirt nga lidhja e ngushtë me mirësinë
hyjnore (…). Në këtë mënyrë, abati i fortë e njëkohësisht i ëmbël mesjetar, plot pasion
e vendosmëri për reformën, u përçonte murgjërve të tij, ashtu si dhe laikëve e kohës,
propozimin që të ecnin me hap të matur në rrugën e përsosurisë së krishterë. Shpresojmë
se mirësia e tij, gëzimi që vjen nga feja, të bashkuara me rreptësinë e me kundërshtimin
e veseve të botës, ta prekin edhe zemrën tonë, që edhe ne të mund të gjejmë gurrën
e gëzimit, e cila buron nga mirësia e Zotit”. Në përfundim Benedikti XVI
u drejtoi një përshëndetje të veçantë edhe pjesëmarrësve në një simpozium ndërkristian,
organizuar nga Universiteti Papnor Antonianum dhe Universiteti Aristoteles i Selanikut.
Uroj – tha në përfunim Papa – që reflektimi i përbashkët ndërmjet katolikëve e ortodoksëve
mbi figurën e Shën Agostiniut, t’i shpejtojë hapat tanë drejt bashkimit të plotë.