Kard. Hummes: list do kapłanów

„Nie przyszedłem po to, aby świat sądzić, ale aby świat zbawić” – te słowa z Ewangelii św. Jana stanowią motto kolejnego listu kard. Cláudio Hummesa do kapłanów. Okazją jest dzisiejsze wspomnienie liturgiczne patrona księży, św. Jana Marii Vianneya, którego 150. rocznica śmierci stanowi kontekst Roku Kapłańskiego. Prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa swój list poświęca problemowi pozornej nieskuteczności wysiłków ewangelizacyjnych w obliczu nowych zjawisk kulturowych współczesności. Chodzi szczególnie o relatywizm i subiektywizm poznawczy i moralny epoki ponowoczesnej, indywidualizm i nihilizm oraz gwałtowny postęp naukowy i techniczny. To wszystko – wskazuje brazylijski purpurat – skutkuje laicyzmem, który nie chce religii, za wszelką cenę pragnie ją osłabić, albo przynajmniej usunąć z życia poszczególnych osób.

Taka kultura owocuje dechrystianizacją, której skutki wymownie dają o sobie znać zwłaszcza na Zachodzie – pisze dalej kard. Hummes. Na przykład brak powołań i spadek liczby kapłanów może przygnębiać i prowadzić do postaw obronnych, totalnie potępiających dzisiejszy świat z pozycji oblężonej twierdzy. Należy wówczas przypomnieć sobie Jezusowe słowa o nie sądzeniu i zbawianiu świata, by odzyskać utraconą odwagę i energię. „Każda kultura ludzka, także obecna, może zostać zewangelizowana – czytamy w liście. – W każdej kulturze istnieją «ziarna Słowa», niczym okna otwarte na Ewangelię. Bez wątpienia również tak zwani «post-chrześcijanie» mogą zostać nią poruszeni i ponownie się otworzyć, jeśli udałoby się ich doprowadzić do rzeczywistego, osobistego i wspólnotowego spotkania z żywym Jezusem Chrystusem”.

W tym przekonaniu prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa zachęca kapłanów do podejmowania wciąż na nowo wysiłków ewangelizacyjnych. Chodzi nie tylko o kontynuowanie tradycyjnej pracy duszpasterskiej, ale także o wychodzenie ku środowiskom dalekim od Kościoła, bądź przeżywającym kryzys wiary. „Nasz lud pragnie bliskości swojego Kościoła – kończy list kard. Hummes. – Dokonamy tego wychodząc ku współczesnemu społeczeństwu z radością i entuzjazmem, pewni obecności Pana w naszej misji i przekonani, że puka on do drzwi serc tych, którym Go głosimy”.

tc/rv