(30.07.2009 RV) Shqipëria pra, mund të bëhet vendi i parë në Ballkan, që do
të ligjërojë martesat ndërmjet homoseksualëve. Megjithëse nuk i besuan as ministrat
e vet, kryeministri aktual Sali Berisha lajmëroi se po hartohet një projektligj, që
synon praktikën e miratuar vetëm nga pak vende në Evropë. Arësyeja që paraqiti Berisha
ka të bëjë me mbrojtjen e të drejtave të njeriut, por një shqyrtim më i hollësishëm
të bën të mendosh për një rrugë disi të çuditshme për t’iu afruar më shumë Brukselit.
Në përgjithësi, ligje të tilla i nënshtrohen një debati publik, që merr parasysh kulturën
e popullit për argumentin, vlereson elementet që ndihmojnë në momente të caktuarahistorike
për të ecur përpara ne drejtim e drejtë. Është kjo arësyeja, se pse Shtete si Italia,
Greqia, apo vende të tjera ballkanike, akoma nuk i kanë pranuar martesat ndërmjet
homoseksualëve, të cileve u garantohet të gjitha të drejtat e nuk janë të diskriminuar. Qëndrimi
i Kishës Katolike për martesat homoseksuale. Kisha, që mbron gjithnjë
e kudo të drejtat e njeriut e familjes, u kërkon shpesh legjislatorëve të nxisin e
të mbrojnë ligje për të. Çdo njeri, është para së gjithash bir, e çdo fëmijë vjen
nga një çift i formuar nga një grua e një burrë. Dashuria e prindërve, mundësia për
t’u udhëhequr prej tyre ndërsa hyjmë në jetë, është një pasuri e pallogaritshme sigurie
dhe besimi në hapat që bëjmë. E kjo pasuri garantohet nga familja e bazuar mbi martesën,
pikërisht për shkak të impenjimit që bart: besnikërinë e qëndrueshme ndërmjet bashkëshortëve
dhe dashurinë në edukimin e fëmijëve. Edhe për shoqërinë, ekzistenca e familjes
është pasuri e pazëvendësueshme, mbrojtur nga vetë Kushtetuta e Shqipërisë. Së pari,
për të mirën e fëmijëve: vetëm një familje që lind fëmijë mund të konsiderohet qelizë
e vërtetë e shoqërisë, pasi garanton vazhdimësinë e brezave. Prandaj, është në interes
të shtetit dhe të shoqërisë, që familja të jetë e qëndrueshme e të zhvillohet në mënyrën
më të ekuilibruar të mundshme. Duke pasur parasysh këto konsiderata, Kisha
mendon se ligjërimi i martesave ndërmjet homoseksualëve nuk nidhmon as në planin shoqëror,
as edhe në atë edukativ. Pavarësisht nga qëllimi i atyre që propozojnë një gjë
të tillë, efekti do të ishte shkatërrues për familjen. Do të zhdukej uniciteti i saj,
e vetmja gjë që justifikon të drejtat e bashkëshortëve, të cilat u përkasin vetëm
atyre. Mohohet ndryshimi ndërmjet sekseve, që është i pakapërcyeshëm. Kjo nuk
do të thotë të mos njihet e respektohet dinjiteti i çdo personi, por Kisha dëshiron
të kujtojë se e drejta nuk ka për qëllim t’i japë formë juridike çdo lloj bashkëjetese,
ose madje të krijojë njohje ideologjike. E drejta ka për detyrë t’u japë përgjigje
publike kërkesave shoqërore, që shkojnë përtej përmasës private të ekzistencës. Kisha
është mëse e ndërgjegjshme për gjendjen konkrete, e cila ka nevojë për një kornizë
ligjore, por është e bindur se ky objektiv mund të arrihet në fushën e të drejtave
individuale që cenojnë ato familjare. Së fundi, një thirrje për politikanët
e krishterë. E këtë thirrje ia besojmë fjalëve të Kongregatës së Selisë së Shenjtë
për Doktrinën e Fesë, sipas së cilës, në rastin e “një projektligji në favor të njohjes
ligjore të bashkimeve homoseksuale, parlamentari katolik ka detyrën morale të shprehet
qartë publikisht dhe të votojë kundër tij”. Kisha i kupton presionet dhe problemet
që mund të hasin politikanët katolikë në këto raste, por edhe për këtë, të krishterët
janë të thirrur të impenjohen në politikë.