Sot me 23 korrik, kalendari Kishtar përkujton Shën Brigjidën e Suedisë, Bashkëpajtore
e Evropës.
(23.7.2009 RV)Grua e nënë, fisnike dhe e përkushtuar varfërve, mistike e Mundimeve
të Krishtit, Shenjte e Pajtore Qiellore e Evropës: kjo me pak fjalë është Shën Brigjida
e Suedisë, përkujtimin liturgjik të së cilës Kisha e kremtoi sot. Lindi në Finstad
të Suedisë në qershor të vitit 1302 në një familje fisnike, thellësisht të krishterë.
I jati, Birgen Person, gjykatës dhe governator i zonës Upplan, njihet si autor i legjislacionit
të parë të krishterë në mbretërinë e Suedisë. Brigjida, e martuar në moshë të re,
qe bashkëshorte e nënë shembullore e tetë fëmijëve. Pas vdekjes së burrit, u dha pas
jetës asketike. Më 1350 shtegtoi drejt Romës me rastin e jubileut e nuk u kthye më
në atdhe. Themeloi urdhërin rregulltar të të Shëlbuemit, që njihet edhe me emrin ‘Urdhëri
i Brigjidineve’. Vdiq në Romë me 23 korrik të vitit 1373. Papa Gjon Pali II e
quajti Shën Brigjidën “specialiste e shpirtit" dhe i ftoi simotrat e saj të jenë kudo
ndërtuese të palodhura të ekumenizmit të madh të shenjtërisë. E Benedikti XVI,
duke folur tri vjet më parë për Shën Brigjidën, Pajtore e Evropës, në ditën e festës
së saj, theksoi :“Erdhi nga Suedia në Romë e, prej këndej, shtegtoi në Tokën Shenjte;
na fton kështu ta ndihmojmë njerëzimin të gjejë paqen e vërtetë pikërisht në Tokën
Shenjte”. Kujtojmë se Urdhëri i Motrave Brigjidine, veprimtaria ekumenike e të
cilave vlerësohet shumë në viset veriore të Evropës, ku ka pak katolikë e ku prandaj
dialogu është më i rëndësishëm se gjetiu, sot numëron 600 motra rregulltare dhe 45
bashkësi të përhapura në mbarë botën. “Amor Meus Crocifixus est” – “Dashuria ime
është i Kryqëzuari” – ishte motua e Shën Brigjidës. Karizma e saj ishte lavdërimi
i përhershëm i Hyjit, dhurimi i jetës për shpërblim të mëkateve të njerëzimit dhe
bashkimi i Kishës. Ajo i mëson gratë e kohëve tona ta çojnë dashurinë e Krishtit në
të gjitha fushat e shoqërisë. Shën Brigjida Pati meritën t’i bënte të vërtetat e fesë
të kuptueshme për popullin, sepse i foli me një gjuhë që ndizte fantazinë, prekte
zemrat, hapte horizontet e amshimit.