Atë Lombardi: rrugëzgjidhja më e mirë për Papën, ndërhyrja e vendosur e mjekëve të
Aostës
(20.07.2009 RV)Papa nisi javën
e dytë të pushimeve në Lë Kombë të Vale D’Aostës. Por, si po vijon kjo periudhë pushimesh?
Të dëgjojmë, për këtë, drejtorin e Sallës vatikanase të Shtypit, Atë Federiko Lombardi,
në mikrofonin e Radios sonë:
Përgjigje: - Vijon shumë mirë.
Sot është një ditë e qetë, koha është me të vërtetë e shkëlqyer e, ndërmjet tjerash,
Papa, duke u kthyer dje me helikopter nga Romano Kanaveze, mundi të sodiste panoramën
madhështore mbi Alpet e Vale D’Aostës, pamje vërtetë të jashtëzakonshme. Natyrisht
e sotmja është ditë pushimi, pas së djeshmes, plot veprimtari, që kaloi me të vërtetë
mirë e për të cilën edhe vetë Papa mbeti shumë i kënaqur.
Pyetje:
- E parashikimet për ditët e ardhshme?
Përgjigje: - Janë
ato të një pushimi shumë të qetë, pa impenjime ose lëvizje jashtë mjedisit të pushimit.
Parashikohet kremtimi i Lutjeve Mbrëmësore në katedralen e Aostës të premten pasdite,
në orën 17. 30, së bashku me meshtarët e dioqezës e edhe me përfaqësues të famullive
të ndryshme: rreth 400 vetë, me të cilët Papa do të kremtojë një çast shumë të bukur
lutjeje. Pastaj, të dielën, takimi për Engjëllin e Tënzot pikërisht këtu, pranë selisë
ku pushon Papa.
Pyetje: - Kemi ndjekur në shtyp disa intervista
të mjekëve, të cilët ndonjëherë patën edhe ngurrime në përgjigjet lidhur me ndërhyrjen
që iu bë Papës…
Përgjigje: - Do të thosha se tipi i ndërhyrjes
dhe mënyra si u bë u vendosën pas një reflektimi të vëmendshëm të njerëzve kompetentë,
duke pasur mirë parsysh, siç është e natyrshme dhe e drejtë – njohjen e drejtpërdrejtë
të të sëmurit si dhe rrethanat konkrete. Duhet vërejtur se opinionet e ndryshme, që
u shprehën nga mjekët, janë të karakterit paksa teorik, në kuptimin se nuk mund t’i
kenë plotësisht parasysh elementet kryesore të njohjes së drejtpërdrejtë të pacientit,
të situatës e të rethanave në të cilat gjendet, që janë elemente vendimtare për një
operacion, si ky që u realizua. Besoj, mund të kemi besim të plotë se, në situatën
konkrete, ishte vendimi më i arsyeshëm e më i mirë, që mund të merrej e se nuk ka
asnjë arsye për t’u shqetësuar.