Рым.Тут пачаліся урачыстасці свята Багародзіцы Кармэліцкай. Парацэсіі праносяць упрыгожаныя драўляныя і мармуровыя статуі Найсвятой Панны Марыі ды іконы працы вялікіх майстроў Адраджэння.

Апранутую ў старажытную сукенку, сатканую рукамі, старажытную статую Мадонны на трэці дзень святкавання, у суботу, 18, працэсія вернікаў з царквы святой Агнесы пранясе да ракі Цібра па Тыберыяцкім востраве, дзе захаваўся мост Фабріччё,захаваны з 2 стагоддзя да Раства Хрыстова. Тут Мадонна будзе перанесеная на параходзік, які паплыве па рацэ, зіхацеючы агнямі соцень свечак, запаленых з малітваю вернікамі Рыма і пілігрымамі з цэлага свету. Y гэтыя дні паўсюдна на плошчах і ў цэрквах Рыму гучыць духоўная музыка . У Беларусі кляштары кармэлітаў босых існавалі ў Гудагаі, Глыбокім, Гродне, Мядзелі, Магілёве, Пінску, Вільні і ў іншых месцах. Іх лёс быў падобны да лёсу іншых кляштараў і святыняў: пасля падзелу Рэчы Паспалітай яны былі скасаваныя, і толькі ў міжваенны перыяд ХХ ст. законнікі вярнуліся ў Вастрабрамскую святыню Вільні і ў Мядзель. Падчас нямецкай акупацыі законнікі з Вільні былі вывезеныя на прымусовую працу, кляштар у Мядзелі згарэў. Толькі 1990 г. кармеліты распачалі зноў сваю дзейнасць на нашых землях. (У кожную суботу ў Гудагаі цэлебруецца навэнна да Маці Божай Шкаплернай)
Гісторыя закону кармэлітаў звязана з гарой Кармэль у Святой Зямлі, на якой у ІХ ст. да нараджэння Хрыста жыў і дзейнічаў прарок Ілля. Ягоныя словы «Я палаю руплівасцю дзеля Бога Усемагутнага» (1 Вал 19, 10) сталіся стрыжням закону і ўвайшлі ў яго герб. На мяжы 12-13 стагоддзяў пабожныя пілігрымы і пакутныя грэшнікі ў пакаянні пасяліліся разам на гары Кармэль дзеля самотнай малітвы і самаахвяравання. Cфармавалася супольнасць, якая каля 1209 г. атрымала ад тагачаснага патрыярха і біскупа Ерусаліму святога Альберта «Рэгулу», альбо збор правілаў . Адтады кармэлітаў пачалі лічыць самастойнай законнай супольнасцю. З цягам часу ўтварылася таксама жаночая галіна — босыя кляўзуровыя кармэліткі(затворніцы). У 13 стагоддзі пачаўся пераслед з боку мусульманаў. Рэлігійныя войны прывялі да ўпадку каталіцтва ў Палестыне: кармэліты былі вымушаны пакінуць Кармэль і перабраліся ў Еўропу. Паўстала пагроза роспуску, і тады тагачасны генерал законусв. Сымон Сток заклікаў усіх маліцца да Марыі аб выратаванні закону. .. .Па паданні, ў ноч з 15 на 16 ліпеня 1251 г. Мадонна з’явілася св. Сымону. Маці Божая указала на верхнюю частку аблачэння (шкаплер), і назвала яго знакам збаўлення, гаворачы: «Гэта будзе прывілеяй для цябе і для ўсіх кармэлітаў — хто ў ім памрэ, не зведае агню пякельнага». Хутка кармэліты пачалі паспяхова развівацца. Святы шкаплер з’яўляецца знакам мацярынскай любові Марыі да закону і сімбалем блізкасці Багародзіцы да ўсяго народа Божага.
Далей рэформу у закон прынесла з малітоўным натхненнем св.Тэрэза ад Езуса і св.Ян ад Крыжа — вялікія гішпанскія святыя, якія ў другой палове XVI ст. аднавілі жаночую і мужчынскую галіны закону. Фундаментам, на які абапіраецца статут закону, з’яўляецца абяцанне: «Жыць у паслухмянстве Езусу Хрысту і верна Яму служыць чыстым сэрцам і шчырым сумленнем».
Папа Ян Павел ІІ у лісце пра шкаплер між іншым напісаў: «Я таксама ўжо вельмі доўгі час нашу на сэрцы кармэліцкі шкаплер! З любоўю да нашай нябеснай Маці, апеку якой я няспынна адчуваю, жадаю, каб усе законнікі і законніцы Кармэлю, а таксама пабожныя вернікі, якія ўшаноўваюць Яе з сыноўскім адданнем, узраслі ў любові да Яе і каб умацавалі ў свеце прысутнасць гэтай Жанчыны маўчання і малітвы, прызыванай як Маці міласэрнасці, Маці надзеі і ласкі».
Браты-кармелітане штодзённа збіраюцца разам на цэлебрацыю Эўхарыстыі, Літургію Гадзінаў і медытацыю. У лучнасці са святымі кармэліты, як святары, так і браты-законнікі, служаць у Касцёле, займаючыся апостальскай і душпастырскай дзейнасцю, праводзячы рэкалекцыі, дні духоўных сустрэчаў, арганізуюць школы малітвы, вядуць асветніцкую выдавецкую дзейнасць. Характэрнай рысай Кармэлю з’яўляецца Марыйная духоўнасць, асабліва шкаплернае набажэнства.
..