Anioł Pański: na przełomie Roku św. Pawła i Roku Kapłańskiego
Przykład świętych może ożywiać wiarę i dynamizować działalność duszpasterską. Zachęcając,
aby z niego korzystać, Kościół proponuje nawet roczne cykle formacyjne ukazujące ludzi,
których życie i wiara mogą być wzorem i dla współczesnych. Benedykt XVI przypomniał
o tym, odmawiając w południe z wiernymi Anioł Pański. Słuchaj papieskich pozdrowień
po polsku:
„Pozdrawiam
serdecznie Polaków. Dzisiaj wieczorem nieszporami zakończymy Rok Świętego Pawła. Był
to ważny rok dla całego Kościoła. Przybliżył nam osobę Apostoła Narodów bez reszty
oddanego Chrystusowi i dziełu ewangelizacji. Jego gorliwa posługa i oddanie Kościołowi
są dla nas wyzwaniem, byśmy codziennym życiem odważnie świadczyli o Chrystusie. Niech
nasze świadectwo będzie duchowym owocem tego Roku. Z serca wam błogosławię”.
Kolejny
etap formacji w Kościele stanowi Rok Kapłański, zainaugurowany 19 czerwca, w uroczystość
Najświętszego Serca Jezusowego. Postacią stawianą za wzór jest święty proboszcz z
Ars, Jan Maria Vianney. Benedykt XVI wyraził nadzieję, że ten kolejny, duchowy i duszpasterski
impuls przyniesie liczne dobrodziejstwa dla ogółu wiernych, szczególnie dla księży.
„Rok ten ma być wkładem w dzieło wewnętrznej odnowy wszystkich kapłanów, by dawali
oni jeszcze wyraźniejsze i zdecydowane świadectwo ewangeliczne wobec współczesnego
świata” – powiedział Benedykt XVI.
„Apostoł Paweł jest tu doskonałym przykładem
do naśladowania nie tylko w konkrecie życia (jego życie istotnie było wspaniałe),
ale bardziej jeszcze miłości do Chrystusa, gorliwości w głoszeniu Ewangelii, w oddaniu
wspólnocie, w wypracowaniu skutecznej syntezy teologii pastoralnej – mówił Benedykt
XVI. – Św. Paweł jest przykładem kapłana, który całkowicie identyfikuje się ze swoją
posługą – jak będzie nim także święty proboszcz z Ars świadomy, że niesie nieoceniony
skarb – to znaczy: orędzie zbawienia, które jednak niesie „w glinianych naczyniach”.
Dlatego jest on zarazem silny i pokorny, dogłębnie przekonany, że wszystko jest dziełem
Boga – wszystko Jego łaską. «Jesteśmy w posiadaniu miłości Chrystusa» – pisze Apostoł
a to może stawać się mottem każdego kapłana, którego Duch Święty «przynagla», by uczynić
go wiernym administratorem Bożych Tajemnic. Każdy prezbiter musi cały należeć do Chrystusa
i do Kościoła, w którym jest wezwany, by ofiarować się z niepodzielną miłością jak
wierny mąż swojej żonie”.