W jerozolimskiej dzielnicy Ain Karem wspólnota katolicka celebrowała narodziny św.
Jana Chrzciciela. Tradycję kultu jego rodzinnego domu w tym miejscu potwierdzają starożytne
teksty oraz badania archeologiczne. Od XVII w. sanktuarium narodzin Jana Chrzciciela
znajduje się w rękach franciszkańskiej Kustodii Ziemi Świętej.
Uroczystej Eucharystii
przewodniczył o. Artemio Vítores, wikariusz Kustodii. Na pielgrzymkę do sanktuarium
narodzin św. Jana licznie przybyli kapłani, bracia i siostry zakonne oraz lokalni
wierni i pielgrzymi. W kazaniu o. Artemio wskazał Jana Chrzciciela jako przykład do
naśladowania w pokornym i konsekwentnym realizowaniu własnego powołania, zwłaszcza
przez kandydatów do kapłaństwa.
Po homilii jedenastu alumnów międzynarodowego
franciszkańskiego seminarium otrzymało posługę lektoratu i akolitatu. Wśród kandydatów
było dwóch kleryków z Polski.
Msza św. zakończyła się w grocie, która stanowi
kryptę lewej nawy kościoła. Przy ołtarzu, pod którym znajduje się marmurowa płyta
w kształcie promienistego słońca z napisem po łacinie: „Tutaj narodził się Poprzednik
Pański”, została odśpiewana Ewangelia z hymnem Zachariasza: „Błogosławiony Pan Bóg
Izraela” oraz dziękczynne Te Deum.
W 1621 r. Kustodia Ziemi Świętej,
dzięki zaangażowaniu i ofiarności Hiszpanii, wykupiła ruiny sanktuarium i wzniosła
obecną świątynię. Grota z miejscem do żydowskich obmyć rytualnych oraz starożytna
tłocznia wina i liczne przedmioty z epoki herodiańskiej, czyli z czasów Chrystusa,
świadczą, że osadę zamieszkiwali religijni żydzi, a później poganie. Na uwagę zasługują
bizantyńskie pozostałości kaplicy z mozaiką i napisem ku czci „męczenników Bożych”.
Najważniejszą pamiątką przechowywaną w sanktuarium św. Jana jest naturalna grota tworząca
dolną kaplicę lewej nawy kościoła i uznawana za część domu Zachariasza i Elżbiety.