Papa në Qendrën “Regina Pacis” në Aman: vij të lutem për paqen e bashkimin
(08.05.2009 RV)Qëllimin e vizitës
në Tokën Shenjte, e shpjegoi Papa Benedikti XVI gjatë vizitës në qendrën “Regina Pacis”
në Aman, për të sëmurët me të meta fizike. Papa u takua sot pasdite në kishën e Qendrës
me rreth 600 përfaqësues të të rinjve e të veprimtarëve të saj, të cilëve u dhuroi
një tabernakull: “Unë vij thjesht me një qëllim, me një shpresë – u tha Ati
i Shenjtë atyre – të lutem për dhuratën e çmuar të bashkimit e të paqes, sidomos në
Lindjen e Mesme. Paqe për individët, për prindërit e fëmijët, për bashkësitë, paqe
për Jeruzalemin, për Tokën Shenjte, për rajonin, paqe për krejt familjen njerëzore;
paqe e qëndrueshme, që lind nga drejtësia, nga integriteti e mirëkuptimi, paqe që
vjen nga përvujtëria, nga falja e nga dëshira e thellë për të jetuar në harmoni si
një realitet i vetëm”. Por si mund të arrihet kjo paqe, në situatën e sotme
të Tokës Shenjte, ku armëpushimi është gjithnjë i përkohshëm e ku problemet për t’u
zgjidhur mbeten gjithnjë të mëdha e duken të pakapërcyeshme? Papa iu referua përvojës
së të sëmurëve të pranishëm në Qendër, të cilët e pritën me brohoritje e këngë, që
e mbushën me hare vendin dhe e bënë atmosferën veçanërisht entuziaste. Falenderoi
motrat komboniane dhe personelin laik që punon aty, e në përpjekjen për gjetjen e
rrugës së paqes, foli për rrugët që i kanë sjellë të sëmurët në Qendrën “Regina Pacis”
të Amanit, themeluar nga Patriku latin i Jeruzalemit, Fuad Tual: “Disa prej
jush luftojnë me guxim me forma invaliditeti, të tjerë kanë duruar refuzimin, e disa
prej jush janë tërhequr nga ky vend paqeje thjesht për të kërkuar inkurajim e mbështetje” E
di mirë, vazhdoi Papa, se Qendra lufton për t’i dhënë vendin e merituar invalidëve
në shoqëri. Nganjëherë, është e vështirë të gjejmë arësyen për sprovat fizike apo
emotive, që duhet të kapërcejmë. Por feja e arësyeja na ndihmojnë të shohim një horizont
përtej vetvetes, për ta imagjinuar jetën, ashtu si e do Zoti. Kjo është forca e të
krishterit, që përmes vuajtjes, gjen shëlbimin, theksoi Benedikti XVI, e kjo është
edhe rruga jo e lehtë drejt paqes. Është rrugë që nuk jep rezultate të menjëhershme,
por dalëngadalë e ndryshon njeriun në thellësi dhe e bën të kuptojë se sa mundësi
të mrekullueshme hapen para tij, kur zemra pranon të vërtetën e Zotit e planin e tij
për secilin e për botën mbarë: “Përvoja juaj e dhimbjes, dëshmia juaj në favor
të përdëllimit e mëshirës, vendosmëria juaj për të kapërcyer pengesat që hasni, më
inkurajojnë të besoj se vuajtja mund të na ndryshojë për mirë. Në sprovat tona personale
e duke qëndruar pranë të tjerëve në vuajtje, kuptojmë thelbin e humanitetit tonë,
bëhemi, si të thuash, më njerëzorë. E fillojmë të kuptojmë se, në një plan tjetër,
edhe zemrat e ngurtësuara nga cinizmi, apo nga padrejtësia, edhe zemrat që e kanë
vështirë të falin nuk janë kurrë larg rrezes së veprimit të Hyjit e mund të hapen
gjithnjë për një ekzistencë të re, për paqen”. Paqja pra, theksoi Benedikti
XVI, është veprimtari e përditshme, që duhet shoqëruar me lutje. Lutja është shpresa
në veprim. E Papa iu drejtua të sëmurëve e veprimtarëve të Qendrës “Regina Pacis”
me fjalët: “Ju kërkoj të gjithëve të luteni çdo ditë për botën… Lutuni për
mua çdo ditë të shtegtimit tim; për ripërtëritjen time shpirtërore e për kthimin e
zemrave që të falin e të solidarizohen siç thotë Zoti, me qëllim që shpresa ime –
shpresa jonë – për bashkimin e paqen në botë të sjellë fryte të begata”. Benedikti
XVI përsëriti sot për një çast në Aman, gjestin e vënies së shallit të palestinezëve,
apo kefiah, të cilin e bëri edhe tri javë më parë gjatë Audiencës së përgjithshme
në Romë. Shalli iu lidh në qafë nga një djalë invalid i Qendrës.