Kisha Katolike është shqetësuar gjithnjë për botën e punëtorëve
(01.05.09 RV)Sot në mbarë botën është
kremtuar festa e 1 majit, festa e punës të cilën Kisha Katolike ka dashur ta vlerësojë
edhe më tej duke ia kushtuar jetën e botës punëtore Shën Jozefit, pajtorit qiellor
të gjithë punëtorëve. Sipas doktrinës shoqërore të Kishës Katolike, me punë njeriu
bëhet më njeri, bëhet njeri e realizohet në kuptimin e vërtetë e të plotë të fjalës,
sepse puna është dhuratë e madhe që Zoti i ka falur njeriut, duke e bërë atë “zotëruesin
e tokës e të çdo gjallese që lëviz mbi tokë” dhe të të gjitha të mirave materiale.
Kisha Katolike gjithmonë i ka kushtuar vëmendje dhe është angazhuar në plan të parë
për përparimet në fushën sociale e në mënyrë të posaçme për krijimin e vendeve të
punës për të gjithë personat pa dallime e përjashtime. Dinjiteti i njeriut, e drejta
e punës dhe solidariteti me punëtorët, përherë kanë qenë dhe janë në qendër të vëmendjes
së Kishës Katolike. Kështu këtë ditë, më 1 maj, kremtohet Festa e Punës. Ajo, për
ne të krishterët është vënë nën mbrojtjen e Shën Jozefit punëtor. Kjo festë e rëndësishme
karakterizohet edhe nga nisma të ndryshme të cilat kanë për qëllim të nxjerrin në
pah pikërisht rëndësinë dhe vlerën e punës, përmes së cilës njeriu e shndërron natyrën
duke ia përshtatur nevojave të veta, duke realizuar vetveten si njeri. Ne e dimë
se gjithësia është dhuratë që Zoti i ka besuar krijesës njerëzore. Krijimi i ka ato
të mira për çka njerëzimi ka nevojë. Këndej nëse njeriu punon me kujdes dhe e mbron
gjithësinë, toka dhe të gjitha gallesat e të mirat materiale, i plotësojnë nevojat
që ka çdo person për të jetuar. Nga natyra dhe puna, pra, vjen ajo “bukë e përditshme”
që e kërkojmë me lutje në uratën e “Atë ynës”. Po duke folur për punën dhe të mirat
që Zoti falë çdo ditë, nuk mund të mos nënvizojmë edhe virtytet e punëtorit. Në
një farë kuptimi, mund të thuhet se përmes punës njeriu bëhet më njeri, sikur nënvizuam
më parë. Ja pse zelli për punë është virtyt. Mirëpo që ky zell për punë t’i mundësojë
me të vërtetë njeriut të bëhet më njeri, nevojitet që puna të jetë e lidhur ngushtë
edhe me rendin social të punës, me të drejtat themelore të punës e të punëtorit. Vetëm
në këto kushte mund të mbrohet e të garantohet dinjiteti i personit dhe vlera njerëzore
e sociale e aktiviteteve të ndryshme të punës. Dëgjues të nderuar, thamë më parë
se Kisha Katolike përherë i ka kushtuar vëmendje të posaçme botës punëtore, e kështu
në këtë ditë nuk mund të mos i kujtojmë edhe mësimet e shumta të Magjisterit të Kishës
katolike në fushën sociale, sidomos nga periudha e Papës Leonit XIII e deri te Gjon
Pali II dhe Benedikti XVI mbi dinjitetin e punëtorit e të punës, mbi të drejtën e
punës, mbi parësinë e personit në botën e punës, mbi kërkesat e drejtësisë e të solidaritetit.
E në epokën e globalizimit edhe më tepër imponohet brenda kombeve e në marrëdhëniet
ndërkombëtare sfida e madhe e solidaritetit, përkujdesi ndaj nevojave të personave,
të grupeve e popujve më të dobët e më të varfër. Sot nuk mund të mos e kujtojmë
edhe kremtimin e Jubileut të punëtorëve që u mbajt më Një maj të vitit 2000 në Tor
Vergata në periferi të Romës me Papën Gjon Palin e Dytë. Me atë rast Ati i Shenjtë
Karol Wojtila, para mëse 200 mijë personave të mbledhur, ku bënin pjesë sindikatat,
studentët, të papunët, finacierët, politikanët e drejtorët e firmave, tha se “solidariteti
dhe drejtimi i ndryshimeve rrënjësore që kanë përfshirë procesin e prodhimit, janë
garancia etike që i mundëson popujt të bëhen protagonistë të së ardhmes së tyre. Shpikjet
teknologjike janë të rëndësishme por dallimet e mosbarazitë që ekzistojnë në botë
ende sot, janë ende të shumta e kërkojnë zgjidhje urgjente. Jo gjithmonë organizimi
i punës e respekton dinjitetin e personit njerëzor” – tha Papa . Një tjetër temë
e rëndësishme e atij 1 maji të Vitit Jubilar 2000 ishte edhe falja apo shlyerja e
borxhit të jashtëm të Vendeve më të varfëra. Me atë rast Papa Gjon Pali II u bëri
thirrje Vendeve të pasura të bëjnë hapa konkrete solidariteti. “Nevojitet globalizimi
i solidaritetit, pati theksuar Papa Wojtila. Jo pak Kombe, në mënyrë të posaçme më
të varfërat janë të shtypura e të munduara nga borxhet që kanë marrë përmasa të tilla
sa ta bëjnë praktikisht të pamundur pagesën”. Punë për të gjithë si rrugë e solidaritetit
dhe e drejtësisë, u nënvizua në Një majin e Vitit Jubilar 2000 kremtuar në Romë në
praninë e Papës Gjon Pali II. Po për rëndësinë dhe vlerën e punës flasin edhe tekstet
e Shenjta të Biblës, që rrëfejnë se Jezu Krishti, Biri i Hyjit e vlerësoi shumë punën
e zejtarisë. Po kështu, Kushtetuta e Koncilit II të Vatikanit “Gaudium et Spes” na
ndihmon dhe na nxit ta rizbulojmë kuptimin dhe vlerën e punës e të përballojmë çekuilbrimet
ekonomike e shoqërore që ekzistojnë në shoqëritë e ndyrshme në botën e punës, dhe
na thërret të rivendosim hijerarkinë e drejtë të vlerave, në radhë të parë, dinjitetin
e njeriut që punon, lirinë e tij, përgjegjësinë e pjesëmarrjen, drejtësinë dhe mbrojtjen
e kulturës së secilit popull dhe të modeleve të ndryshme të zhvillimit. Me pak fjalë,
ky dokument i Kishës na ndihmon ta kuptojmë punën si detyrë, si të drejtë të nevojshme
për t’i vënë pasuritë e tokës e të teknologjisë, në shërbimin e përbashkët të njerëzimit
e të shoqërisë së familjes njerëzore në shkallë botërore, duke zbatuar kështu urdhërin
e Zotit i cili na thotë: “Nënshtrojeni tokën!”. Në këtë ditë, të gjithë ata që
punojnë dhe ata persona që kërkojnë punë, pra tërë familjen punëtore kudo në botë,
ia besojmë ndërmjetësimit qiellor të Shën Jozefit. Gjithnjë sot më 1 maj, për besimtarët
katolikë fillon edhe muaji maj të cilin Kisha ia kushton Zojës së Bekuar, Nënës sonë
Qiellore dhe u bënë thirrje të gjithëve t’i luten Zotit posaçërisht për punëtorët
e në mënyrë të veçantë për ata që kanë vështirësi për të gjetur punë. Në këtë ditë
feste kushtuar punës, nuk mund të mos shprehim solidaritetin tonë me të gjithë ata
persona që vuajnë për shkak të mungesës së punës, të pagës së pamjaftueshme, të mungesës
së mjeteve materiale. Në kčtë ditë kaq të rëndësishme që na včnë para vlerën e rëndësisë
së punës, nuk mund të mos i denoncojmë ato plagë të rënda që ekzistojnë në fushën
e botës së punës e të shoqërisë së sotme, në të cilën popullsi të tëra, familje të
tëra jetojnë në varfčri të thellë, që e fyen dinjitetin e tyre njerëzor, që i pengon
të gčzojnë të mirat e tokës, që i detyron të ushqehen me thërrimet që bien nga sofra
e të pasurve. Prandaj, kjo ditë kushtuar punës në festën e Shën Jozefit punëtor,
në njëren anë na kërkon drejtësi e paqe për të gjithë popujt, për të gjitha familjet
e na nxit ta vëjmë në qendër të vemendjes njeriun e dinjitetin e tij dhe në anën tjetër
na thërret që liria, demokracia, financat, tregu të përdoren si mjete për të ndërtuar
njč të ardhme më të mirë e më të drejtë për të gjithë.