„Kariera w Kościele?” – wiosenny numer „Pastores”

Jezusowa droga ubóstwa i ogołocenia, ryzyko zeświecczenia życia księży i etatyzacji powołania, samorealizacja w zakonie i wspólnocie kapłańskiej, troska o własny prestiż i wizerunek, sposoby sprawowania władzy i przełożeństwa, strategia awansów w Kościele – to główne tematy 43. numeru „Pastores”, kwartalnika dla księży, zatytułowanego „Kariera w Kościele?”.

„Czy jestem gotów zejść z moim Panem do Jerozolimy, aby Jego życie i śmierć mogły się objawić w moim życiu i moich czasach?” – pyta w konferencji dla księży o. Johannes Fuellenbach SVD w artykule otwierającym najnowszy numer „Pastores”.

Na temat psychologicznych uwarunkowań sprawujących władzę w Kościele i do niej aspirujących pisze o. Krzysztof Dyrek SJ. Z pełnieniem funkcji przełożonego ściśle wiąże się – jego zdaniem – samotność, na którą nie potrafią się zgodzić „osoby zależne od innych, tkwiące w przeróżnych układach i zależnościach”.

Z kolei s. Teresa Paszkowska analizuje obecną także w środowisku kapłańskim potrzebę prestiżu, stwierdzając, iż „niełatwo przychodzi u końca kadencji czy nawet życia zdzierać z siebie «cebulę» dodanych do nazwiska tytułów i godności, dających poczucie wywyższenia nad innych. Bywają jednak sytuacje, gdy należy odtrącić je jednym gestem, aby ocalić swoją duszę”.

Kwestię awansów w Kościele, w powiązaniu z modelami jego natury i zadań, podejmuje w swoim tekście „Sny o karierze” o. Dariusz Kowalczyk SJ. Zwraca m.in. uwagę na to, że nominacje zależą w niemałej mierze od ludzi decydujących w Kościele o formacji młodych kadr, ale też stwierdza, że „gdyby Pan Bóg trzymał się sztywno drabiny zasług i wieku, to Dawid nigdy nie zostałby królem”.

Na wnikliwą lekturę zasługują teksty poświęcone bł. Matce Teresie z Kalkuty oraz św. Wojciechowi. Jacek Wójcik pisze, iż przyjaźń z Jezusem zaprowadziła Matkę Teresę „nie na salony, ale pod krzyż”, gdzie ostatecznie podzieliła Jego los, zaś ks. Wojciech Bartkowicz zauważa, że św. Wojciech, „przetopiony w tyglu ludzkiej przewrotności, politycznych intryg i zwykłego oporu ludzkiej materii”, mógłby śmiało być orędownikiem tych, „którym nic się nie udało”, bo jemu samemu nie udało się nic – prócz świętości.

W numerze została opublikowana rozmowa z bp. Edwardem Dajczakiem o tajemnicy powołania, ryzyku zeświecczenia życia księży, pokusie „odgrywania roli” w seminarium i „czysto funkcyjnym działaniu” w parafii, a także o konieczności mistrzów w procesie formacji do kapłaństwa, czyli „takich ludzi, którzy, na wzór rodzicielski, zrezygnują z wielu własnych życiowych planów, by swoje życie i swój czas poświęcić tym młodym ludziom”.

af