Më 1 prill, 75 vjet më parë, Piu XI shpallte Shenjt don Gjon Boskon.
(01.04.2009 RV)Ishte dita e Pashkëve më 1 prill 1943, kur Piu XI e shpalli
shenjt don Gjon Boskon. Per salezianët në Itali e në botë, ky kremtim ishte kurorëzim
i jetës 73 vjeçare të meshtarit piemontez dhe i veprimtarisë së rregulltarëve e rregulltareve
të tij në fushën e pedagogjisë e të edukimit të krishterë të fëmijëve e të të rriturve.
Në mikrofonin e Radio Vatikanit, motra Enrika Rozana, zevendës-sekretare e
Kongregatës për institutet e jetës së kushtuar, e kujton kështu 75-vjetorin e shenjtërimit
të don Boskos:
Përgjigje: - Të rinjtë e don Boskos ishin të
rinjtë e Torinos, të industrializmit të parë, që dyndeshin nga fshati në qytet, në
kërkim të punës e të bukës, e atje braktiseshin, shfrytëzoheshin nga punëdhënësit,
harroheshin nga autoritetet civile. Don Bosko u bë për ta atë, mësues, mik. E themeloi
atë, që njihet me emrin Oratorio, një shtëpi në të cilën të rinjtë mësonin ta donin
njëri-tjetrin. Ja pra, me pak fjalë, mësonin të bëheshin shenjtorë në një mënyrë shumë
të thjeshtë e të përshtatshme për moshën e tyre. Po kujtojmë vetëm fjalët e Shën Dedës
Savio: “Për ne shenjtëri do të thotë të jemi gjithnjë plot gëzim”.
Pyetje:
- Ç’mund të na thoni për gjendjen e familjes saleziane sot, 75 vjet pas shenjtërimit
të Don Boskos?
Përgjigje: - Familja saleziane është një lis
madhështor, me rrënjë të ngulura thellë në trojet e të pesë kontinenteve: në metropole,
në fshatra, në vijat e kufirit, në vise misionare, në vende të ugjillëzuara e të paungjillëzuara.
Megjithatë, këto rrënjë duhen fuqizuar, duhen inkulturuar vazhdimisht, sepse prej
tyre buron limfa, që i mba degët gjithnjë të blerta. E kanë tepër nevojë për limfë
të re këto degë, në sa bota e ndjen gjithnjë më shumë krizën edukative në radhët
e të rinjve.