Një ngjarje e përvuajtur dhe e fshehtë, por vendimtare për njerëzimin: mësimi i Benediktit
XVI për Misterin e Lajmërimit të Zotit.
(25.03.2009 RV)Bie sot Solemniteti
i Lajmërimit të Zojës së Bekuar, “mister i mrekullueshëm feje”, të cilit Benedikti
XVI i ka kushtuar shumë reflektime, që në hapat e para të papnisë së tij. Një ngjarje
“ e përvuajtur dhe e fshehtë”, ka thënë Papa, “por njëkohësisht vendimtare për historinë
e njerëzimit”. Me përgjigjen pozitive të Virgjërës Mari pas lajmërimit të Engjëllit,
nënvizon Shenjtëria e Tij, fillon epoka e re e historisë, që me Pashkët sanksionohet
si “Besëlidhja e re dhe e amshuar”. Por le të ndjekim hap pas hapi Papën Racinger… Gëzimi
i Lajmërimit të Zotit, që e ndryshon njerëzimin përgjithmonë: në vizitën e tij të
parë në një famulli të Romës, më 18 dhjetor 2005, Benedikti XVI ndalet me besimtarët
te Misteri i Lajmërimit dhe shpjegon kuptimin e vërtetë të përshëndetjes, që Engjëlli
i drejton Shën Marisë Virgjër, “Kaire Maria”: “Do të thotë “gëzohu”. Vetëm
me këtë dialog të Engjëllit me Marinë fillon me të vërtetë Besëlidhja e Re. Prandaj
mund të themi se fjala e parë e Besëlidhjes së Re është “gëzohu”, “gëzim”. Engjëlli,
kujton Papa, e fton shën Marinë të mos ketë frikë e t’ia besojë krejtësisht veten
Zotit: “Maria i thotë “po” vullnetit të madh, në dukje tepër të madh, për një
njeri. Atë “po”, që nganjëherë duket kaq e vështirë. Pasi duam të parapëlqejmë veç
vullnetin tonë”. Zoja bëhet kështu një shembull për të gjithë ne. Na tregon
gëzimin, që rrjedh nga plotësimi i vullnetit të Atit të Gjithpushtetshëm: “Fillimisht,
duket si një peshë e padurueshme, një zgjedhë që s’mbahet, por në të vërtetë, vullneti
i Zotit nuk është i rëndë. Vullneti i Zotit na jep krahë për të fluturuar lart”. Më
31 majin e vitit të kaluar, në përfundim të muajit kushtuar Zojës së Bekuar, Papa
i kthehet edhe një herë Misterit të ngjarjes në shtëpinë e përvuajtur të Nazaretit: “Të
imagjinojmë gjendjen shpirtërore të Virgjërës pas Lajmërimit të Zotit, kur Engjëlli
u largua prej Saj. Maria kishte një mister të madh në kraharor; e dinte se i kishte
ndodhur diçka e jashtëzakonshme, unike; e kuptonte se kishte filluar kapitulli i fundit
i historisë së shpëtimit të botës”. Përgjigjia pozitive e Marisë, reflektonte
Papa në Lutjen e Engjëllit të Tënzot më 25 mars 2007, është “pasqyrimi i përsosur
i përgjigjes së vetë Krishtit, kur hyri në botë”: “Bindja e Birit pasqyrohet
në bindjen e Nënës e kështu, për hir të takimit të këtyre dy “po”-ve, Zoti mundi të
marrë fytyrën e njeriut. Ja përse Lajmërimi i Zotit është edhe një festë kristologjike,
pasi kremton misterin qendror të Krishtit: Mishërimin e tij”. “Ja ku jam,
jam shërbëtorja e Zotit, të bëhet në mua si thotë Fjala jote”, i përgjigjet shën Maria
Engjëllit. Fryti i kësaj përgjigjeje, nënvizon Benedikti XVI, është i pranishëm në
jetën e Kishës: “Përgjigjia e Shën Marisë drejtuar Engjëllit vazhdon në Kishë,
e cila është e thirrur ta bëjë të pranishëm Krishtin në histori, duke ofruar gatishmërinë
e vet që Zoti të vazhdojë ta vizitojë njerëzimin me mëshirën e Tij”.