“Jo shtypjen ekonomike e politike, por lirinë e lavdishme të bijve të Zotit”: këtë
u ofron Kisha besimtarëve katolikë në Afrikë. Kështu Papa Benedikti XVI në Jaundè
të Kamerunit, ku filloi udhëtimin e parë apostolik në tokën afrikane.
(17.03.2009 RV)Papa Benedikti XVI
mbërriti sot në Afrikë e pikërisht në Kamerun, etapa e parë e udhëtimit të tij të
parë apostolik në kontinentin e zi. Etapa e dytë është Angola. Pasnesër, Ati i Shenjtë
do t’i dorëzojë Kishës, Instrumentum Laboris, dokumentin me të cilin ipeshkvijtë e
kontinentit do të punojnë në Sinodin e dytë për Afrikën, që do të mbahet në Vatikan
në tetor të këtij viti. Një entuziazëm i jashtëzakonshëm e pret Papën jo vetëm në
të dyja vendet e vizitës, por në të gjithë kontinentin, i cili e ndjek me vëmendje
e shpreson që prania e Atit të Shenjtë t’i japë një shtysë të re shpirtërore bashkësisë
katolike e jo katolike. Në aeroportin e Jaundesë, kryeqytetit të Kamerunit, Papa
u prit nga presidenti i Republikës, Pol Bijà, nga kryetari i Konferencës ipeshkvnore
të Kamerunit, imzot Toniè Bakot e kardinal Tumi. Ishin të pranishme edhe autoritete
politike e civile, Trupi Diplomatik, ipeshkvijtë e vendit dhe një grup besimtarësh
e një kor. Benedikti XVI shprehu kënaqësinë e tij për këtë udhëtim të parë në tokën
afrikane e falenderoi për praninë e tyre edhe krerët e besimeve të tjera të krishtera
e ndjekësit e feve të tjera. Që në fjalët e para, Ati i Shenjtë sqaroi qëllimin e
vizitës: “Vij ndër ju si bari. Vij për të përforcuar në fe vëllezërit e motrat
e mia. Kjo është detyra që Krishti i besoi shën Pjetrit në Darkën e Mbrame, e ky është
roli i pasardhësve të Shën Pjetrit”. E pasi përmendi traditën shumëshekullore
të krishterimit në Afrikë, martirët e shenjtorët e kësaj toke, si shën Çipriani, shën
Monika, shën Agustini, shën Athanasi, pasi foli për udhëtimin e Papës Gjon Pali II
në Jaundè në vitin 1995, Papa vuri në dukje elementin më të rëndësishëm të vizitës: “Erdha
këtu për të paraqitur Instrumentum Laboris të Asamblesë së dytë të Veçantë, që do
të mbahet në Romë në tetorin e ardhshëm. Etërit e Sinodit do të reflektojnë sëbashku
mbi temën: “Kisha në Afrikë në shërbim të pajtimit, të drejtësisë e të paqes: ‘Ju
jeni kripa e tokës … Ju jeni drita e botës (Mt 5,13-14)”. Pas gati dhjetë vjetësh
të mijëvjeçarit të ri, ky moment hiri është thirrje për të gjithë ipeshkvijtë, meshtarët,
rregulltarët e besimtarët laikë të kontinentit t’i kushtohen sërish misionit të Kishës
për të sjellë shpresë në zemrat e popullit të Afrikës, e me të edhe në ato të popujve
të krejt botës”. Edhe në mes të vuajtjeve më të mëdha, vazhdoi Papa Racinger,
mesazhi i krishterë sjell gjithnjë shpresë. Benedikti XVI kujtoi shembullin e shenjtes
afrikane Jozefina Bakita, e cila tregon se si shndërrohet nga takimi me Zotin, një
jetë vuajtjesh e padrejtësish, e pastaj shtoi: “Para dhimbjes apo dhunës, para
varfërisë e urisë, para korrupsionit e abuzimit të pushtetit, një i krishterë nuk
mund të qëndrojë kurrë në heshtje. Mesazhi shpëtimtar i Ungjillit duhet shpallur me
forcë e qartësi, që drita e Krishtit të ndriçojë errësirën e jetës së personave”. Ati
i Shenjtë nuk harroi të flasë për problemet e Afrikës, për nevojën e njerëzve për
një fjalë ngushëlluese e shprese. Me forcë, Papa denoncoi: “Në një kohë mungese
globale të ushqimit, në kohën e pështjellimit financiar, të modeleve shqetësuese të
ndryshimeve të klimës, Afrika vuan më shumë se ç’duhet: një numër në rritje i banorëve
të saj bëhet pre e urisë, varfërisë, sëmundjes. Ata kërkojnë me zë të lartë pajtim,
drejtësi e paqe, e pikërisht këtë u ofron Kisha. Jo forma të reja shtypjeje ekonomike
e politike, por lirinë e lavdishme të bijve të Zotit. Jo imponimin e modeleve kulturore,
që injorojnë të drejtën për jetë të të palindurve, por ujin e pastërt, shpëtimtar
të Ungjillit të jetës. Jo rivalitetet e hidhura ndëretnike e ndërfetare, por drejtësinë,
paqen e gëzimin e Mbretërisë së Zotit, përshkruar kaq mirë nga Papa Pali VI si “qytetërim
i dashurisë”. E pas këtyre fjalëve, ku vihen në dukje problemet kryesore të
Afrikës, Papa u ndal në sukseset e arritura në Kamerun, pasi kontinenti i zi nuk ka
vetëm varfëri e çështje të pazgjidhura. Benedikti XVI lavdëroi faktin se në këtë vend,
të sëmurët nga Sida kurohen falas, përmendi për këtë impenjimin e Kishës përmes qendrës
“Kardinal Léger”. Pastaj, aspekti tjetër i punës së katolikëve, ai edukativ, me impenjimin
e mësuesve dhe edukatorëve të Universitetit Katolik të Afrikës Qendrore, një shenjë
e madhe shprese për të ardhmen e rajonit. Është për këtë arësye, që Kameruni është
tokë shprese për shumë persona në Afrikën Qendrore, të cilët emigrojnë në këtë vend: “Është
tokë jete, me një qeveri që flet qartë në mbrojtje të të drejtave të të palindurve.
Është tokë paqeje: duke zgjidhur përmes dialogut problemin e gadishullit Bakasi, Kameruni
dhe Nigeria i treguan botës se diplomacia e durueshme sjell fryte. Është tokë të rinjsh,
e bekuar nga një popullsi e re plot gjallëri dhe me padurim për të ndërtuar një botë
më të drejtë e më paqësore. Me të drejtë përshkruhet si “Afrika në miniaturë”, atdhe
i mëse 200 grupeve të ndryshme etnike, që jetojnë në harmoni me njëri-tjetrin. Janë
këto, arësye për t’i thurur lavde e për ta falenderuar Hyjin”. “Zoti bekoftë
Kamerunin e Afrikën” qenë fjalët e fundit të fjalimit të mirëseardhjes, që Papa u
drejtoi të pranishmëve në aeroportin e Jaundesë, për të shkuar më pas në Nunciaturën
Apostolike. Nesër, aktivitete të rëndësishme e presin Benediktin XVI: takimet me presidentin
e republikës e me ipeshkvijtë e Kamerunit, si edhe kremtimi i Lutjeve Mbrëmësore në
praninë e përfaqësuesve të besimeve të tjera të krishtera.