Dita e parafundit e ushtrimeve shpirtërore në Vatikan. Krezhmët na shtyjnë të eliminojmë
gjërat e tepërta.
(06.03.2009 RV)Papa Benedikti XVI
dhe bashkëpunëtorët e tij kryesorë të Kuries Romake përjetuan sot ditën e parafundit
të ushtrimeve shpirtërore të Kreshmëve. Kardinali Frensis Arinze, i cili do të mbajë
nesër paradite reflektimin e fundit, sot meditoi mbi shpalljen e Fjalës së Zotit e
mbi pasojat praktike të dëgjimit e të zbatimit të saj. Predikatari i sivjetëm i ushtrimeve
shpirtërore u frymëzua, ndër të tjera, edhe nga këshillat që Shën Pali Apostull i
jep Timoteut, duke ngulur këmbë në shpalljen e Fjalës së Hyjit “në momentin e përshtatshëm
ose jo”. Në dukje, një kontradiktë, për sqarimin e së cilës kërkuam mendimin e kryeipeshkvit
të Peskara-Pene, imzot Tomazo Valentineti, president i organizatës kishtare “Pax Christi”: Shën
Pali Apostull ushtron shumë e shumë presion mbi dishepullin e vet Timoteu, që të jetë
gati ta shpallë Fjalën e Hyjit në çdo rrethanë, e madje edhe në situata në të cilat
duket sikur nuk është momenti për dëshmimin e Fjalës në jetë. Besoj se bukuria e një
jete të shpenzuar për Ungjillin mund të qëndrojë pikërisht në atë shpallje të papërshtatshme,
që bota e refuzon, por që mund të jetë ajo shenjë kontradikte, ajo shenjë bukurie
që na bën besimtarë brenda një historie, e cila na kërkon fjalë e dëshmi gjithnjë
e më efikase. Edhe një frazë tjetër, e marrë nga Ungjilli i Shën Lukës, ka
qenë në qendër të ditës së sotme të ushtrimeve shpirtërore në Vatikan. Jezusi thotë
se kush e dëgjon dhe e vë në jetë Fjalën e Zotit është “vëllai, motra e nëna” e Tij.
Tri role të rëndësishme, të cilat kërkojnë një vetëdije, që pak të krishterë e kanë
sot… Po, por sidomos sepse, në të vërtetë, e gjithë kjo kërkon ta ndjekim Krishtin
në shpalljen e Fjalës së Hyjit e kërkon edhe familjaritet me Zotin vetë. Shpallja,
që bëhet pavarësisht nga familjariteti me Zotin, nuk shpreh përvojën më të bukur,
më të thjeshtë e më njerëzore, që mund të jetohet brenda familjes. Të mendojmë për
bukurinë e shpalljes së Fjalës nga Maria: megjithëse ajo nuk flet kurrë në Ungjill,
sigurisht që shpreh me jetën e saj praninë e Krishtit në ngjarjet njerëzore e shpirtërore
që i përkasin. Mendoj se fraza mund të interpretohet kështu: të qëndrojmë me Jezusin
si familjarë, pasi prej kësaj lind përvoja e ndjekjes së Tij dhe e shpalljes së Fjalës
së Hyjit, që ka një ngrohtësi krejt tjetër nga fjala e thënë vetëm për hir të detyrës,
apo profesionit.