Papa u heq shkishërimin “lataæ sententiæ” katër ipeshkvijve të shuguruar më 1988 nga
imzot Lëfevrë. Nota e Atë Lombardit.
(25.01.2009 RV)Sipas një komunikate
shtypi te Vatikanit, që u bë e njohur me 24 janara nga Kongregata për Ipeshkvijtë,
Papa, pas një procesi dialogu ndërmjet Selisë së Shenjtë dhe Vëllazërisë meshtarake
të Shën Piut X, përfaqësuar nga eprori i përgjithshëm, imzot Bernard Fele, pranoi
kërkesën e kohëve të fundit bërë nga prelati, me letrën e 15 dhjetorit 2008, edhe
në emër të tre ipeshkvijve të tjerë të vëllazërisë, Imzot Bernard Tisje de Malerè,
imzot Rikard Uiljamson e Imzot Alfons de Galareta, t’ua heqë shkishërimin e shpallur
njëzet vjet më parë. Shkaku i shkishërimit qe kremtimi i datës 30 qershor 1988,
gjatë të cilit imzot Marsel Lefevr, pa mandat papnor, shuguroi katër prelatët e përmendur
më sipër, të cilët u shkishëruan “lataæ sententiæ”, deklaruar formalisht nga Kongregata
për Ipeshkvijtë më datën 1 korrik 1988. Në letrën drejtuar Papës, Imzot Bernard
Fele shkruante pikërisht kështu: “Jemi gjithnjë të vendosur të mbetemi katolikë e
t’i vëmë të gjitha forcat tona në shërbim të të Kishës së Zotit tonë Jezu Krishtit,
që është Kisha romake. Ne i pranojmë mësimet e saj me shpirt bijnor. Besojmë plotësisht
në Parinë e Pjetrit e në të drejtat e tij, e prandaj situata aktuale na bën të vuajmë
shumë”. Shenjtëria e tij Benedikti XVI – vijon komunikata – e ka ndjekur që në
fillim këtë proces, me dëshirën e përhershme për ta kapërcyer çarjen me Vëllazërinë,
edhe duke u takuar personalisht me imzotin Bernard Fele, më 29 gusht 2005. Në këtë
rast Papa shprehu vullnetin të vijojnë përpjekjet në këtë rrugë e tani, me mirësinë
e tij baritore e mëshirën atërore, e hoqi shkishërimin, duke i falur prelatët e lartpërmendur.
Ati i Shenjtë u frymëzua për këtë vendim nga dëshira që të arrihet sa më shpejt pajtimi
e bashkimi i plotë.Urohet pra – shkruhet në notën e Kongregatës për Ipeshkvijtë, që
shoqëron komunikatën e shtypit, të realizohet sa më parë bashkimi i gjithë Vëllazërisë
së Shën Piut X me Kishën, duke dëshmuar kështu besnikërinë e pranimin e vërtetë të
Magjisterit e të autoritetit të Papës me provën e bashkimit të dukshëm.
Nota
e zëdhënësit të Vatikanit Atë Lombardit: Java e lutjes për bashkimim e të
krishterëve përfundon me një lajm të bukur, që urojmë të jetë gëzim për të gjithë
Kishën. Heqja e shkishërimit katër ipeshkvijve të Vëllazërisë Meshtarake Shën Piu
X është një hap themelor përpara për të arritur pajtimin përfundimtar me lëvizjen
e nisur dhe të udhëhequr nga Imzot Lëfevrë. Në përpjekjen për ta kuptuar domethënien
e këtij hapi, të vijnë menjëherë në mendje fjalët e Benediktit XVI nga Letra e tij
e hyrjes në Moto proprion Summorum Pontificum, e 7 korrikut 2007, kur shkruante
se shikimi mbi të kaluarën lidhur me përçarjet që në rrjedhë shekujsh e ndanë Korpin
e Krishtit, të bën të mendosh se ka pasur shpesh mungesë vëmendjeje nga ana e Kishës,
gjë që i ka thelluar ndarjet. Prandaj, shkruante Papa “e kemi për detyrë t’i bëjmë
të gjitha përpjekjet, me qëllim që atyre, të cilët kanë vërtetë dëshirë për bashkim,
t’u bëhet e mundur të qëndrojnë në këtë bashkim, ose ta rigjejnë përsëri… E hapim
bujarisht zemrën tonë…”. Kardinali Racinger qe protagonist i marrëdhënieve me imzot
Lëfevrë në vitin 1988 e, që atëherë, pati kërkuar të bënte ç’ishte e mundur për t’i
shërbyer bashkimit të Kishës. Por asokohe kjo nuk mjaftoi e shugurimet ipeshkvnore
të 30 qershorit të atij viti, të kryera pa mandatin e Papës, krijuan një shkëputje
të rëndë. Por Komisioni Ecclesia Dei, i themeluar nga Gjon Pali II në këtë
rrethanë, punoi me duresë për t’i lënë të hapura rrugët e dialogut, e disa nga bashkësitë
e lidhura në mënyra të ndryshme me lëvizjen lëfevriane munden, gjatë viteve, të rikthehen
në bashkim të plotë me Kishën katolike. Vëllazëria Meshtarake e Shën Piut X, me
katër ipeshkvij, mbetej gjithsesi bashkësia më e rëndësishme, me të cilën duhej rivendosur
bashkimi. Benedikti XVI u impenjua fuqimisht që të bëhej ç’është e mundur për ta
arritur këtë qëllim. Kujtojmë natyrisht e sidomos Moto proprion Summorum Pontificum
mbi ritin për kremtimin e Meshës, por mund të kujtojmë edhe dokumentin e Kongregatës
për Doktrinën e Fesë, që sqaronte pikat e diskutueshme të doktrinës ekleziologjike
të Koncilit II të Vatikanit si disa ndërhyrje të mëdha mbi ermeneutikën korrekte
të vetë Koncilit, në vijim të traditës. E gjithë kjo natyrisht krijoi një klimë
të favorshme, në të cilën ipeshkvijtë e Vëllazërisë së Shën Piut X kërkuan t’u hiqej
shkishërimi, duke e pohuar qartë dëshirën e tyre për të qenë në Kishën katolike romake
e për të besuar ngultas në Parinë e Pjetrit. Është gjë e bukur që heqja e shkishërimit
realizohet në prag të 50-vjetorit të kumtimit të Koncilit II të Vatikanit, në mënyrë
që kjo ngjarje themelore të shikohet si rast bashkimi e jo tensionesh.Teksti i dekretit
sqaron se duhet bërë ende një copë rrugë drejt bashkimit të plotë, për të cilin Ati
i Shenjtë uron të realizohet sa më shpejt. Kujtojmë, për shembull, se statusi i Vëllazërisë
dhe i meshtarëve që i përkasin, nuk përcaktohen në dekretin e publikuar sot. Por lutja
e Kishës është në harmoni të plotë me atë të Papës, që çdo vëshirësi të kapërcehet
sa më parë e të mund të flitet për bashkim në kuptimin më të plotë të fjalës e pa
asnjë paqartësi.