Benedykt XVI do biskupów z Iranu: potrzeba troski o katolicką tożsamość
Katolickie wspólnoty obecne od wielu wieków w Iranie pragną nadal pełnić służbę w
tym kraju, zachowując w wolności swą tożsamość i wiarę. Zwrócił na to uwagę Papież,
spotykając się z całą czteroosobową grupą tamtejszych biskupów, którzy przybyli z
wizytą ad limina. Wczoraj przyjął każdego z nich osobno na audiencjach prywatnych.
Irańscy biskupi należą do trzech obrządków: chaldejskiego, ormiańskiego i łacińskiego.
W ten sposób ukazują istniejącą w Kościele katolickim jedność w wielości, dając jej
na co dzień świadectwo – zauważył Benedykt XVI. Podkreślił, że chrześcijaństwo jest
tam obecne od czasów starożytnych. Przypomniał piękny wkład Kościoła, zwłaszcza poprzez
Caritas, w dzieło odbudowy po trzęsieniu ziemi, które dotknęło ten kraj przed sześciu
laty.
Papież wyraził irańskim katolikom uznanie za wytrwałość i zachęcił do
wierności wierze ojców oraz przywiązania do własnego kraju i współpracy w jego rozwoju.
Biskupom zalecił popieranie inicjatyw sprzyjających wzajemnemu poznaniu między katolikami
a pozostałą ludnością. Wskazał dwie możliwe drogi: dialogu kultur i dialogu miłości.
Poruszył sprawę powołań, które w tak niewielkich wspólnotach nie mogą być liczne,
ale trzeba się o nie troszczyć. Księża i zakonnicy mają tam niełatwą misję, musząc
obsługiwać wspólnoty rozproszone po całym kraju. Celem rozwiązywania konkretnych trudności
przygotowuje się utworzenie w Iranie dwustronnej komisji, państwowo-kościelnej. Pozwoli
to na rozwój wzajemnych relacji między Islamską Republiką Iranu a Kościołem katolickim
– powiedział Ojciec Święty. Podjął też znamienny dla Bliskiego Wschodu problem emigracji
wyznawców Chrystusa.
„Czasem chrześcijanie z waszych wspólnot szukają za granicą
bardziej sprzyjających warunków dla swego życia zawodowego i edukacji swych dzieci
– powiedział Papież. – To prawomocne pragnienie spotykamy u mieszkańców licznych krajów.
Ma ono podstawy w ludzkiej kondycji, która dąży zawsze do tego, co lepsze. Ta sytuacja
pobudza was, jako pasterzy swych wspólnot, do szczególnej pomocy tym wiernym, którzy
pozostają w Iranie. Skłania was też, byście ich zachęcali do utrzymywania kontaktu
z członkami swych rodzin, którzy wybrali los emigrantów. Wówczas będą oni w stanie
zachować swoją tożsamość i wiarę przodków”.