W listopadzie 2008 r. czytelnicy jednego z
polskich tygodników uznali dwóch żyjących ze sobą mężczyzn za „najpiękniejszą parę”.
Wręczenie nagrody transmitowała telewizja publiczna, co wywołało szeroką debatę w
naszym kraju. W kontekście tego wydarzenia przyjrzyjmy się, jak muzułmanie postrzegają
homoseksualizm.
Podstawą wspólnoty muzułmańskiej jest rodzina. Cokolwiek godzi
w jej tradycyjny charakter, szkodzi również islamowi. Dlatego homoseksualizm, który
w naturalny sposób nie gwarantuje przekazywania gatunku, uważany jest za zło. Według
tradycji muzułmańskiej skłonności homoseksualne łamią przepisy boskiego prawa i stanowią
obok spożywania alkoholu i narkotyków oraz zdrady małżeńskiej największe zagrożenie
moralne dla muzułmańskiego społeczeństwa.
Obowiązujący w większości krajów
islamskich zakaz homoseksualizmu ma swoje podstawy w Koranie i hadisach. Koran ustosunkowuje
się do homoseksualizmu na przykładzie Sodomy i Gomory oraz historii ludzi Lota (znanych
również jako Sodomici), których Bóg zniszczył ze względu na ich praktyki homoseksualne
(7,79-84; 26,165-175; 27,55). Zachowanie się mężczyzn z tego ludu, którzy woleli oddawać
się bardziej mężczyznom niż kobietom, Koran opisuje najdobitniej w surze siódmej:
„Czy będziecie popełniać bezecne czyny, jakich nie popełnił przed wami żaden ze światów?
Oto przychodzicie przez namiętność do mężczyzn zamiast do kobiet. Tak, jesteście ludem
występnym!” (7,79-81). Koran nie wspomina bezpośrednio o relacjach lesbijskich. Z
przekazu hadisów wynika natomiast, że Mahomet bardzo ostro odniósł się do praktyk
homoseksualnych. Miał on powiedzieć, że jeśli kogokolwiek przyłapano na grzechu podobnym
do tego, który popełnili ludzie Lota, należy go zabić. Prorok argumentował tym, że
ich postępowanie prowadzi do wymarcia ludzkiego gatunku i do powszechnego zgorszenia.
Według
ortodoksyjnego nauczania muzułmańskiego wszyscy ludzie z natury swej są heteroseksualni.
Homoseksualizm jest w zdecydowanej mierze konsekwencją problemów pojawiających się
w okresie dojrzewania i – przy dobrej woli – można się go pozbyć. Generalnie jednak
homoseksualizm jest tematem tabu w społeczeństwie muzułmańskim. Niektórzy socjologowie
muzułmańscy, jak na przykład Fatima Mernissi, uważają, że ostre rozdzielanie płci
w społeczeństwie muzułmańskim sprzyja rozwojowi skłonności homoseksualnych. Powszechny
w krajach muzułmańskich obraz dwóch mężczyzn trzymających się za ręce nie oznacza
jeszcze, że są oni homoseksualistami.
Zwolennicy homoseksualizmu odwołują
się do licznych przykładów z literatury (szczególnie z poezji) arabskiej, perskiej
i tureckiej, w której pojawiają się postacie młodzieńców, jednoznacznie kojarzone
z orientacją homoseksualną. Pod wpływem zachodniego lobbingu muzułmańscy homoseksualiści
tworzą własne struktury, jak to ma miejsce na przykład w Turcji. Natomiast w Niemczech
np. w listopadzie 2003 roku odbył się w Berlinie pierwszy kongres homoseksualistów
muzułmańskich mających tureckie pochodzenie.
Homoseksualizm jest w wielu krajach
muzułmańskich uważany za przestępstwo. Kara śmierci grozi homoseksualistom m.in. w
Arabii Saudyjskiej, Iranie, Pakistanie, a także w Sudanie. Natomiast dla kobiet o
skłonnościach lesbijskich przewidziano karę chłosty (100 batów). Za czasów Talibów
podobne kary obowiązywały w Afganistanie. W większości krajów muzułmańskich homoseksualizm
karany jest więzieniem lub chłostą (np. Katar, Bahrain). Natomiast w Jordanii, Indonezji
czy Turcji prawo świeckie nie odnosi się bezpośrednio do homoseksualizmu. Mimo krytyki
ze strony organizacji międzynarodowych wiele krajów muzułmańskich broni rygorystycznych
przepisów prawnych odnoszących się do homoseksualizmu, widząc ich zasadność w tym,
że chronią one islamskich wartości.
Uczeni prawa muzułmańskiego nie są jednak
zgodni co do przepisów karnych za postępowanie homoseksualne. W wyniku nasilających
się tendencji reislamizacyjnych i fundamentalistycznych w świecie islamskim odczuwalna
jest również radykalizacja prawa. Wyraźnie mówi o tym Yusuf al-Qardawi, konserwatywny
uczony egipski i znany komentator prawa muzułmańskiego, występujący często w telewizji
Al-Dżazira: „Prawnicy muzułmańscy różnią się w stosowaniu kar za tę obrzydliwą praktykę.
Czy homoseksualistów powinno się karać podobnie jak za zdradę małżeńską, czy też umrzeć
powinni obaj, zarówno aktywny, jak i pasywny uczestnik stosunku homoseksualnego? Mimo
iż tego typu kara wydaje się okrutna, należy ją rozważać, aby czuwać nad czystością
islamskiego społeczeństwa i strzec go przed perwersyjnymi praktykami”. Mimo ostrego
oficjalnego stanowiska w praktyce homoseksualizm jest przez wielu muzułmanów tolerowany.