(09.01.2009 RV)I lindur në Afrikë,
Adriani ishte abat i Neridës, kur Papa shenjt Vitalizi e thirri të drejtonte selinë
ipeshkvnore të Kanterburit. Por ai nuk pranoi e shprehu dëshirën të zëvendësohej nga
Teodori i Tarsit, që u bë më pas një nga kryeipeshkvijtë më të mëdhenj të selisë primate
të Anglisë. Papa e pranoi dëshirën e tij, por me kusht që ta kishte si këshilltar
e ndihmës. Teodori e emëroi abat të manastirit të lashtë të Shenjtorëve Pjetër e
Pal, që më më pas do të merrte emrin e Shën Agostinit. Nën udhëheqjen e Adrianit e
ndikimin e Teodorit, manastiri u bë një nga qëndrat më të rëndësishme të formimit
për shumë ipeshkvij të ardhshëm dhe ushtroi ndikim të fuqishëm mbi gjithë krishtërimin
e kohës. Abati Adrian qe mësues për dyzet vjet me radhë. Dha latinishten, greqishten,
të drejtën romake, Shkrimin Shenjt e Etërit e Kishës. Studentët mblidhehsin nga e
gjithë Anglia e madje edhe nga Irlanda. E kjo, sepse një nga nxënësit, Shën Aldelmi,
më pas ipeshkvi i parë i Sherbornit, ishte i mendimit se mësimi që jepej në manasirin
e Kanterburit ishte i një cilësie shumë të lartë e ua kalonte të gjithë shkollave
të larta të Irlandës. Shenjti vdiq pranë Kanterburit më 9 janar, në një vit të papërcaktuar,
ndoshta në vitin 710 e u varros në manastir. Më 1091, për shak të punimeve për meremetimin
e manastrit , u desh të lëvizeshin disa nga varret. U hap edhe varri i Shenjtit e
trupi i tij u gjet krejt i patretur. Nga ai trup, që kishte ndenjur për shekuj në
varr, në vend të erës së kufomës, përhapej një aromë e këndshme, që fliste vetë për
shenjtëri. Populli nisi ta nderonte si shenjt, famë që vijoi për shekuj me radhë,
prandaj emri i tij u shkrua në Martiriologun Romak e festa e Shën Adrianit u vendos
në datën e vdekjes, 9 janar, ditë e lindjes për qiell.