Nga Etërit e Kishës: meditime për paqen në prag të Vitit të Ri.
(29.12.2008 RV)Nga vepra e Pseudo- Dionisit Areopagitas Liturgjinë e fundvitit,
lavdërimi e falënderimi drejtuar Zotit, shoqërohet edhe me një rrëmim të sinqertë
të ndërgjegjes personale e komunitare. Të gjithë i kërkojmë falje Zotit për mungesat
e për fajet, të sigurtë se Hyji, i pasur me mëshirë, është pafundësisht më i madh
se mëkatet tona. Në Ty shpresuam; në Ty, o Zot, do ta mbështesim rishtas shpresën
tonë - ripohojmë në këtë natë feste - Ti, në Krishtlindje i solle gëzimin botës, duke
rrezatuar mbi rrugën e njerëzve e të popujve dritën tënde, të cilën s'ka forcë që
mund ta shuajë. Bëj që çdo njeri vullnetmirë të provojë dashurinë e paqen e Zotit.
Zoti është paqe, fillim i çdo bashkimi. Ta kremtojmë paqen me lavdet e paqes.
Është Zoti-paqe Ai që i bën një të gjitha sendet; nga Ai buron çdo harmoni, lind çdo
bashkim. Të gjithë njerëzit e dëshirojnë këtë paqe, që t'i shndërrojë ndryshimet
e tyre e përçarjet tyre në bashkim të përkryer e që kështu ata të mund të jetojnë
së bashku në paqe. Paqja e dikon përsosurinë e vet përmes të gjitha qeniejeve.
Ajo bashkon çdo realitet, duke lidhur një skaj me tjetrin e duke ia nënshtruar të
gjithë një miqësie që i bën të barabartë. Ajo i bën pjesëtarë të lumturisë së saj
edhe kufijtë më të largët të tokës. I bashkon të gjitha sendet ndërmjet tyre përmes
mijëra unitetesh, mijëra identitetesh, mijëra bashkimesh, mijëra lidhjesh. Ajo
bën të gurrojë prej saj begatia e fekonditetit të vet paqëtor.
Nxitje për
paqe - nga vepra e Ciprianit
Edhe ti, që deri tani
sundoheshe nga xhelozia e nga zilia, largoje nga vetvetja ligësinë që të prangoste
e me hapa shpëtimtare kthehu në shtegun e jetës së amshuar. Shkuli nga kraharori gjembat,
që fara e Zotit të të pasurojë me një korrje të begatë. Flake vrerin, nxirre përjashta
helmin e armiqësisë, pastroje mendjen e sëmurë nga zilia e gjarprit e gjithë zehëri
që të sundonte më parë u ktheftë në ambëlsinë e Krishtit. Ushqimi yt e pija jote qofshin
në misterin e Kryqit, e ëmbëlsofshin zemrën tënde, që të mos kesh më nevojë të kujdesesh
për shëndetin tënd të tronditur.
Mjekoju me atë që të plagosi. Duaje atë që
e urreje, pëlqeji ata që më parë i zilepsje e i fyeje. Përpiqu t'u ngjash të mirëve,
mundohu të ecësh në gjurmët e tyre; e në se nuk mund ta bësh këtë, gazmohu e përgëzoi
ata që janë më të mirë se ti. Bashkoi në dashuri, bëji bashkëtrashigimtarë në vëllazëri.
Do të të falen borxhet, kur ti t'ua keshë falur borxhlinjve të tu e flijet do të të
pranohen, kur t'ia paraqitësh Zotit në paqe. Kur mendon vetëm çka është hyjnore dhe
drejtë, mendja jote e veprimet tua do të drejtohen nga qielli, ashtu si është shkruar:
shpirti i njeriut duhet të mendojë drejtësinë, që këshu hapat e tij të drejtohen nga
Zoti. Ke mjaft ç'të mendosh: mendo për Parajsën, ku Kaini nuk u kthye, sepse pati
mbytur, për zili, të vëllanë. Mendo për mbretërinë e qiellit, ku Zoti pranon vetëm
ata që jetojnë në pajtim e bashkim. Mendo se mund ta quajnë veten bij të Zotit vetëm
ata që jetojnë në paqe, që, të bashkuar në lindjen shpirtërore e në dëgjesë të ligjit
hyjnor, pasqyrojnë figurën e Hyjit Atë e të Krishtit. Mendo se jemi nën sytë e Zotit
e se ai e vëren e e gjykon sjelljen tonë dhe gjithë jetën tonë e se do të mund të
arrijmë më në fund ta kundrojmë, vetem në se e gëzojmë, në sa ai kundron veprat tona,
në se tregohemi të denjë për hirin e tij e për ndjesën e tij, në se i pëlqejmë në
këtë botë, për t'i pëlqyer pastaj përgjithnjë në mbretërinë qiellore.