Benedykt XVI: wiara rośnie we wspólnocie

Stać się chrześcijaninem to coś więcej niż operacja kosmetyczna, która dodałaby urody już pełnemu życiu. To śmierć i zmartwychwstanie, czyli nowy początek i nowe życie w Chrystusie. Benedykt XVI mówił o tym w katechezie na audiencji ogólnej. Nawiązując do nauczania św. Pawła o Chrystusie – „nowym Adamie”, Papież zachęcił do refleksji nad sakramentalnymi znakami Bożej ekonomii zbawienia. Podkreślił, że wiara jest darem i rodzi się ze słuchania, stąd chrześcijaństwo i autonomia nie idą ze sobą w parze. Zauważył, że tylko dzięki spotkaniu z Chrystusem stajemy się chrześcijanami. Dokonuje się to poprzez głoszone Słowo i sakramenty, szczególnie Chrztu i Eucharystii.

„Wiara nie jest naszym wytworem, nie jest owocem naszej refleksji. Jest czymś nowym, czego nie możemy sami wymyślić, a jedynie otrzymać jako dar” – powiedział Benedykt XVI. Wskazał, że wiara nie rodzi się też z lektury, ale ze słuchania. Nie jest jedynie czymś wyłącznie wewnętrznym, ale relacją. Zakłada spotkanie między tym, który słucha, a tym, który jest głoszony i tworzy komunię. „Nikt nie może sam siebie ochrzcić czy w inny sposób uczynić chrześcijaninem. Potrzebuje do tego drugiego. Tym, kto w pierwszym rzędzie ofiaruje nam dar wiary, jest wspólnota wierzących – Kościół. Wiara przez chrzest przekazywana jest w Kościele. Jeśli nie pozwolimy formować się tej wspólnocie, nie staniemy się chrześcijanami. «Niezależne chrześcijaństwo» samo w sobie jest sprzecznością. Zresztą także wspólnota Kościoła nie działa ze swego własnego nadania, według swoich idei i pragnień. Tylko Chrystus może zbudować Kościół. Tylko Chrystus jest prawdziwym dawcą sakramentów” – stwierdził Ojciec Święty.

Papież wskazał na znaczenie sakramentu Eucharystii, w którym Chrystus daje się nam z miłości, by upodobnić nas do siebie i przez to stworzyć nowy świat. Zwrócił uwagę, że Kościół jest czymś więcej niż tylko organizacją, ponieważ Chrystus prawdziwie ofiaruje nam swoje ciało i jednocześnie czyni z nas swoje ciało. „Naprawdę jednoczymy się ze Zmartwychwstałym Chrystusem, a tym samym między sobą. Kościół nie jest tylko korporacją, jak państwo, ale ciałem; nie jest organizacją, ale organizmem. Eucharystia bez solidarności z innymi jest nadużyciem” – dodał Benedykt XVI.

Z perspektywy nauczania św. Pawła Papież spojrzał też na sakrament małżeństwa. Podkreślił, że nie może być ono traktowane wyłącznie jako „lekarstwo na pożądliwość”, ale jako wyraz wzajemnej przynależności małżonków do siebie, oświeconej tajemnicą wielkiej miłości między Chrystusem a jego Kościołem. Benedykt XVI wskazał, że życie sakramentalne małżonków cementuje tę głęboką jedność, jaką jest nierozerwalne małżeństwo. Polaków zachęcił do częstego przystępowania do sakramentów.

Słuchaj słów Bendykta XVI po polsku:

„Pozdrawiam serdecznie obecnych tu Polaków. Zachęceni nauczaniem św. Pawła korzystajmy często z sakramentów świętych. Ich owocem jest nasza szczególna więź z Chrystusem, duch wzajemnej miłości i odwaga w dawaniu świadectwa. Czas Adwentu niech będzie dla nas okazją do pogłębienia życia sakramentalnego. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus” – powiedział Ojciec Święty.

Papieską katechezę streszczono również po polsku:

Nauczanie św. Pawła o Chrystusie, „nowym Adamie”, i tajemnicy odkupienia zachęca nas do refleksji nad sakramentalnymi znakami Bożej ekonomii zbawienia. Apostoł podkreśla, że zbawienie staje się naszym udziałem dzięki Bożej łasce i wierze. Wiara budzi się mocą Bożego Słowa. To ono rodzi nowego człowieka, który przez Chrzest zostaje włączony do Kościoła, a w znaku bierzmowania otrzymuje znamię Ducha Św. Staje się dzieckiem Bożym, zostaje wszczepiony w Chrystusa. Ta jedność z Panem najpełniej wyraża się w znaku Eucharystii. W Pierwszym Liście do Koryntian, nawiązując do nauczania Apostołów i objawienia otrzymanego od Pana, św. Paweł opisuje ustanowienie Eucharystii podczas Ostatniej Wieczerzy i jej związek z Męką Chrystusa. Przypomina, że obecny czas to czas Kościoła sprawującego w uczcie eucharystycznej pamiątkę Pana, czas nowego przymierza i oczekiwania na powtórne przyjście Zbawiciela. Zbawczym znakiem jest także małżeństwo ochrzczonych. Św. Paweł ukazuje jego aspekt antropologiczny i teologiczny. Zaznacza, że jest ono nie tylko środkiem zaradzenia ludzkiej pożądliwości, ale właściwym dla większości ludzi darem, Bożym charyzmatem. Podkreśla znaczenie ludzkiej miłości, której wzorem jest relacja Chrystusa do Kościoła: „Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół... Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła” (por. Ef 5, 25.32).

bz/ rv