(11.11.2008 RV)Lindi më 17 maj 1896 në fshatin Guri i Zi, pikërisht në atë
fshat ku, mbi rrënojat e kishës së shkatërruar nga komunistët, jezuitët kanë rindërtuar
një nga Kishat e tyre të reja. U përgatit në gjirin e etërve jezuitë, duke ndjekur
ndër ta të gjitha ciklet shkollore, derisa u shugurua meshtar, më 29 maj 1920. Në
urdhërin e jezuitëve u pranua në Gorizia të Italisë, ku kishte shkuar të thellonte
studimet teologjike. Më pas u kthye në atdhé, për të shërbyer në Tiranë (1932) e në
Shkodër, si zevendës-drejtor i Kolegjës Saveriane (deri më 1935). Por kontributin
më të çmuar e dha gjatë shtegtimeve me Misionin Shetitës të etërve jezuitë ndër malësitë
e Veriut, ku predikoi, rrëfeu, shoi mëritë, pajtoi gjaqet, shkroi relacione me vlera
të mëdha njohëse për historinë e këtyre trevave, të cilat studiuesi mund t'i gjejë
nën titullin "Lettere Edificanti", vjetar i jezuitëve, që ende mbetet për t'u studiuar.
Në këtë vjetar gjinden shkrime të panjohura të Atë Gjon Karmës, që hedhin dritë mbi
veprimtarinë e tij si misionar i paqes e i dashurisë ndër malet e egra shqiptare. Atë
Karma njihet edhe për mbledhjen e thesareve të kulturës popullore: dokeve, zakoneve,
gjuhës, këngëve popullore, topnomastikës, aforizmave, të cilat nisi t'i botonte në
revistat e jezuitëve "Lajmëtari i Zemrës së Krishtit" dhe "LEKA" e më vonë i përmblodhi
në veprën "Ndër malet tona", botuar më 1940. Si të gjithë klerikët shqiptarë,
vuajti për një kohë të gjatë ndër burgjet komuniste e ndër kampet e vdekjes. Iu desh
të jetojë me duar të prangosura që nga viti 1946 e deri në vdekje. Duhet të ketë
vdekur më 11 nëntor 1975, gjë që nuk dihet me siguri. Ndërsa është e sigurtë se vdiq
si dëshmitar i fesë së Krishtit, duke kryer deri në frymën e fundit misionin e tij
kishtar e kombëtar.