Me 4 nëntor kalendari kishtar përkujton Shën Karl Borromeun.
(04.11.2008 RV)Faqja e sotme e
kalendarit shënon emrin e njërit nga ipeshkvijtë më të mëdhenj në historinë e Kishës:
atë të Karl Borromeut, njeriut që ishte i madh në dashuri, i madh në doktrinë, i madh
në apostullim, por sidomos, i madh në përshpirtëri e devocion. Zëri i tij na flet
e na kujton se “Shpirtërat fitohen në gjunjë!”. Fitohen me lutje, me lutje të përvujtë.
E Karl Borromeu mund të konsiderohet një nga pushtuesit më të mëdhenj të shpirtrave
që njeh historia e Kishës. Bir i Gjilbert Borromeut e i Margeritës së Mediçëve,
pronarë të mëdhenj tokash rreth Liqenit të Madh, nip i vetë Papës Piu IV, Karl Borromeu,
i lindur më 1538 - do të kishte mundur të gëzonte fatin e bijve të dytëlindur në
shtëpitë e pasura: të bëhej ushtarak ose të ndiqte karrierën kishtare, me kamje e
të ardhura jetike. Gjithsesi kjo nuk do të ndodhte, sepse Karli do t'i dhuronte meshtarisë
jo vetëm korpin, por edhe gjithë shpirtin e fenë e vet të pakufishme. I emëruar
që në moshën 12 vjeçare komendatar, që përfitonte të ardhurat e Komendës së Abacisë
të Aronës, prej 2. 000 skudash, qe thirrur më pas në Romë nga i ungji që e zgjodhi
Protonoter Apostolik dhe e krijoi kardinal në moshën 22 vjeçare, ndonëse nuk ishte
shuguruar ende meshtar. Pak më vonë do të emërohej Sekretar i Shtetit të Shenjtërisë
së tij. Ndërsa pas vdekjes së xhaxhait, më 1565, si refuzoi zgjedhjen në fronin e
papnisë, u kthye në Milano, ku zhvilloi një veprimtari të jashtëzakonshme, i rrethuar
nga njerëz të aftë e shembullorë. Gjatë episkopatit të tij, Milano u bë shembull për
të gjitha qytetet tjera italiane. Nga Roma, shenjtorët e reformës katolike shikonin
me admirim e ngushëllim Karl Borromeun, model për të gjithë ipeshkvijtë, që e shkriu
deri në fund jetën për Kishën. Por gjithë kjo veprimtari ia shkatërroi shëndetin.
Ndonëse i sëmurë rëndë, vijoi vizitat e tij baritore, pa ngrënë, pa fjetur, duke u
lutur e duke dhënë mësim. E ndoqi deri në frymën e fundit veprimtarinë e të gjitha
veprave, që kishte themeluar. Më 3 nëntor 1584 ipeshkvi titan i Milanos, u shemb
nën peshën e lodhjes e të sëmundjes. Ishte vetëm 46 vjeç.