(05.09.2008 RV)Sot, kur bota mbarë
kremton njëmbëdhjetë vjetorin e kthimit të së Lumes së parë shqiptare në shtëpinë
e Atit, ne po e përfundojmë ciklin radiofonik “Me Nënë Terezën”, duke e ftuar
para mikrofonit tonë në një intervistë simbolike:
“Më ftojnë vazhdimisht
nga të katër anët e botës për të folur në publik. Kjo për mua është një
provë tepër e vështirë. Do të më pëlqente shumë më tepër të mos më ftonin. Por
nganjëherë edhe duhet folur. E kur duhet të flas në publik, bëj kështu:
mbylli sytë dhe e lë Jezusin të flasë për mua. Frymëzohem prej Tij. Ndërsa
flas, nuk e shikoj fare auditorin. Shikoj drejt para meje, sipër kokave të njerëzve
që më ndjekin. E ia hap rrugën mesazhit të Jezusit. Një herë
më kërkuan të jepja një intervistë në BBC. Më çuan në një dhomë të vogël,
ku kishte një tavolinë e dy karrika. U ula në njërën e nisa të them Rruzaren. Arriti
edhe intervistuesi e nisi të më bëjë pyetje. Ndërsa përgjigjesha, s’pushonin
së më fotografuari. Nuk u shqetësova fare. Vijova të flas, duke shikuar
para meje, pa lëvizur as kokën. Thashë: “T’i mbështesim shpresat
në Zotin. Ta lëshojmë plotësisht veten në dorë të Provanisë Hyjnore. Të
besojmë në Hyjin, Ai di gjithçka. Parashikon gjithçka. T’i
japim mundësi të bindet se besojmë në Të. Se shpresojmë në Të. Se
e duam e se përpiqemi ta bëjmë fenë reale e të gjallë përmes dashurisë! Duajeni
Jezusin në të afërmin. Shërbejini në të tjerët. Duajeni deri në
dhimbje. Nuk ka dashuri të vërtetë, pa dhimbje.Por pikërisht për
këtë është e vërtetë dhe e pastër!”.