„Krzyż Chrystusa – znakiem chluby wierności i zwycięstwa” – list delegata KEP ds.
Duszpasterstwa Emigracji (dokumentacja)
O konieczności obrony Chrystusowego krzyża w codziennym życiu przypomniał polskim
emigrantom bp Zygmunt Zimowski. Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. duszpasterstwa
emigracji wystosował okolicznościowy list pasterski na święto Podwyższenia Krzyża
Świętego, obchodzone w Kościele 14 września. Nawiązuje w nim również do „trzech wielkich
historycznych rocznic”, które – według niego – powinny być szczególnym
natchnieniem i zobowiązaniem dla tych, którzy przebywają z dala od Ojczyzny. Wspomina
2000. rocznicę urodzin św. Pawła, 30. rocznicę wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę
Piotrową oraz 90. rocznicę odzyskania niepodległości.
Poniżej publikujemy
pełny tekst listu:
Krzyż Chrystusa – znakiem chluby, wierności i zwycięstwa Słowo
Delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji na Święto Podwyższenia
Krzyża, 14 września 2008 r.
Drodzy Kapłani - pełniący posługę wśród Polonii, Osoby
życia konsekrowanego, Umiłowani Rodacy!
W dzisiejsze święto wpatrujemy
się w Krzyż Pana naszego Jezusa Chrystusa. Zechciejmy więc uświadomić sobie, że we
współczesnym świecie wielu ludzi uważa, że Krzyż Chrystusa to coś sprzecznego z prawdziwą
miłością, a tym samym, że jest poważną przeszkodą na drodze cywilizacyjnego postępu.
Są takie środowiska opiniotwórcze, dla których wizerunek Chrystusa Ukrzyżowanego jest
znakiem poniżenia człowieka i przesadą, powodującą destrukcyjne skutki w psychice
osoby ludzkiej. Co więcej, nawet przez niektórych wierzących wartość Chrystusowego
Krzyża poddawana jest w wątpliwość. Jednym słowem, możemy zaobserwować dzisiaj bardzo
niepokojące zjawisko ukazywania Krzyża Chrystusa jako porażkę człowieka i cywilizacji.
Pomimo tych i tym podobnych tendencji i zagrożeń, Kościół nie zaprzestaje głosić tego,
co na temat Jezusowej śmierci na krzyżu przekazuje Boże objawienie: „A Ja, gdy zostanę
nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie” (J 12, 32).
Idąc za
myślą współczesnego nauczania Kościoła, pragnę w niniejszym przesłaniu zwrócić się
do Was, Drodzy Bracia i Siostry, ze słowem przypomnienia i zachęty na temat konieczności
obrony Chrystusowego Krzyża w codziennym życiu. Okazją ku temu jest obchodzone dzisiaj
w całym Kościele Święto Podwyższenia Krzyża Świętego. Ale okazją są także trzy wielkie
historyczne rocznice, które dla Was wszystkich, którzy przebywacie z dala od Ojczyzny,
mogą i powinny być szczególnym natchnieniem i zobowiązaniem. Chodzi o dwutysięczną
rocznicę urodzin św. Pawła, trzydziestą rocznicę wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę
Piotrową, oraz dziewięćdziesiątą rocznicę odzyskania niepodległości.
1.
Krzyż Chrystusa największą chlubą Pierwsza z tych wielkich rocznic to dwutysięczna
rocznica urodzin św. Pawła Apostoła. Ojciec Święty Benedykt XVI ogłosił 28 czerwca
br. jubileuszowy Rok Świętego Pawła. Czy ta niezwykła rocznica może pomóc nam dzisiaj
w refleksji nad zwycięskim charakterem Chrystusowego Krzyża? Zapewne tak, gdyż w świetle
wypowiedzi Benedykta XVI, rok jubileuszowy ku czci św. Pawła to wielka szansa pogłębienia
wiary Chrystusa i Jego zwycięstwo odniesione na drzewie Krzyża.
Jakże mocno
musiał związać się św. Paweł z tajemnicą męki i śmierci Zbawiciela na krzyżu, skoro
wyznał, że gdy nawiedzał jakąś wspólnotę chrześcijan, nigdy nie czynił tego po to,
by błyszczeć słowem i mądrością. Postanowił raczej, jak sam pisze w Liście do Koryntian,
„nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego” (1 Kor 2,
2). Z kolei w Liście do Galatów św. Paweł wyraził to, co głęboko przeżywał w sercu:
„Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża
Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie,
a ja dla świata” (Ga 6, 14).
Drodzy Bracia i Siostry, którzy tak jak kiedyś
św. Paweł, przebywacie obecnie z dala od Ojczyzny: Czy i dla Was Krzyż Chrystusa jest
największą chlubą? Czy mając do wyboru pomiędzy tym światem a Chrystusem i Jego odwieczną
prawdą, potraficie wybrać Chrystusa – i to Ukrzyżowanego? Czy Krzyż jest dla Was znakiem
porażki, czy zwycięstwa? Życie św. Pawła i jego listy apostolskie to niewyczerpalny
zbiór tego rodzaju pytań do rachunku sumienia każdego z nas. Te pytania zadaje nam
jakby sam św. Paweł, czyli ktoś, kto zetknął się z tyloma nieznanymi sobie dotąd społeczeństwami
i kulturami; i kto pod wpływem doświadczanych przykrości, szyderstwa i prześladowań,
mógł niejeden raz zostawić na boku przyjętą przez siebie wiarę chrześcijańską. A jednak
tego nie zrobił, bo autentycznie wybrał Chrystusa i w Nim odniósł zwycięstwo, mówiąc:
„Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego
Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata”.
Pragnąłbym
w Roku Św. Pawła odwiedzić miejsca związane z Jego działalnością ewangelizacyjną i
mieszkających tam naszych Rodaków.
2. Wierność do końca Chrystusowemu Krzyżowi Umiłowani
Bracia i Siostry. Drugą wielką rocznicą, która powinna stać się dla nas źródłem ważnych
pytań o charakterze moralnym, to trzydziesta rocznica wyboru kard. Karola Wojtyły
na Stolicę Piotrową (16 października 1978 roku). Odbędą się z tej okazji liczne uroczystości
w Polsce i poza jej granicami. Gorącym sercem również Polonia całego świata włączy
się w tę modlitwę wdzięczności za dar pontyfikatu Jana Pawła II. Będę uczestniczył
w tym dziękczynieniu w New Jersey z grupami modlitewnymi i w Waszyngtonie, dziękując
Bogu za 25 lat istnienia Centrum im. Jana Pawła II oraz w Chicago.
Rocznica
wyboru kard. K. Wojtyły na Stolicę Piotrową skłania nas do „wypłynięcia na głębię”,
czyli do coraz głębszego poznawania nauczania, jakie zostawił całemu Kościołowi Ojciec
Święty. Wiele wspaniałych zapisanych i wygłoszonych słów pozostawił nam Jan Paweł
II także na temat Jezusa oddającego swe życie na Krzyżu. A wraz z tymi pouczeniami
pozostanie w naszej pamięci przede wszystkim On sam – Jan Paweł II: jego postać, jego
miłość i jego cierpienia, które tak bardzo naznaczyły całe jego życie, zwłaszcza ostatnie
lata. Wystarczyło wówczas spojrzeć na Jana Pawła II, aby zrozumieć, że Krzyż Chrystusa
to nie jest teoria, ale fundamentalna prawda wiary i podstawa oceny sensu całego ludzkiego
życia.
Posłuchajmy szczególnie przejmującego fragmentu jednego z przemówień
Ojca Świętego, a właściwie modlitwy do Chrystusa Ukrzyżowanego, którą Jan Paweł II
wypowiedział w belgijskim mieście Mechelen, 18 maja 1985 roku, a więc gdy obchodził
65 urodziny: „Panie, od ponad 65 lat dajesz mi bezcenny dar życia (…). Czuję się ubogacony
całym tym doświadczeniem (…). Ale codziennie w moim otoczeniu spotykam osoby starsze,
które poddałeś ciężkiej próbie (…). Spoglądam na nich i mówię do siebie: ‘A gdybym
to był ja?’”. I Ojciec Święty dodał: „Panie, oto już dzisiaj, kiedy mogę jeszcze samodzielnie
się poruszać (…), już zawczasu deklaruję przed Tobą przyjęcie przeze mnie Twojej świętej
woli (…). Gdy zaś przyjdzie godzina rozstania, niech moja dusza, prowadzona ręką Maryi,
stanie przed Tobą, aby na wieki wyśpiewywać Twoją chwałę”.
Umiłowani Bracia
i Siostry. Gdy przyjdą w naszym życiu chwile próby i cierpienia, nie wahajmy się wówczas
przypomnieć sobie osoby Jana Pawła II i jego świadectwa wiary w zwycięską moc Chrystusowego
Krzyża. Jan Paweł II tego Krzyża bezkompromisowo bronił jako Pasterz Kościoła Krakowskiego
w czasach totalitaryzmu. Ten Krzyż ufnie przyjął w dniu wyboru na Stolicę Piotrową.
Temu Krzyżowi – który został mu podany także podczas ostatniej Drogi Krzyżowej odprawianej
w Rzymskim Colosseum – zawsze pozostał wierny.
I w końcu ten właśnie Chrystusowy
Krzyża znalazł się jako jedyny element na jego sarkofagu. A zatem Sługa Boży Jan Paweł
II, niech będzie szczególnie dla nas, Jego Rodaków, Wzorem głębokiej wiary w moc ostatecznego
zwycięstwa Chrystusowego Krzyża w naszym życiu.
Pontyfikat Jana Pawła II zaowocował
wieloma szlachetnymi inicjatywami w Polsce i na całym świecie. Pośród nich wyróżnia
się Dzieło Nowego Tysiąclecia, fundujące stypendia dla utalentowanej młodzieży z ubogich
rodzin. Fundusz pochodzi ze zbiórki, która corocznie przeprowadzana jest w całej Polsce,
jak również wśród Polonii w Dniu Papieskim, który będziemy przeżywać 12 października
b.r. pod hasłem: „Jan Paweł II – wychowawca młodych”. Ta inicjatywa to żywy pomnik
Jana Pawła II. Apeluję więc o hojność wszystkich, którym leży na sercu dobro polskiej
młodzieży.
3. Zwycięstwo wolności znaczone Krzyżem Chrystusa Jest
jeszcze jedna historyczna okoliczność, która skłania do refleksji o Jezusie Chrystusie
– i to Ukrzyżowanym. Tą okolicznością jest dziewięćdziesiąta rocznica odzyskania przez
Polskę niepodległości. 11 listopada spotkamy się w naszych wspólnotach polonijnych
na modlitwie i refleksji, aby zaczerpnąć z tej rocznicy poczucie dumy, że jesteśmy
narodem, który nigdy nie zgodził się na jakąkolwiek niewolę.
Wyrażam moją ogromną
radość, że już w pierwszą niedzielę października będę uczestniczył w Nowym Yorku w
paradzie Puławskiego dziękując za licznych polskich Bohaterów walczących o naszą wolność,
jak również o wolność innych narodów.
I myśląc o tamtej długiej nocy 150-ciu
lat narodowej niewoli, nie sposób nie zauważyć, jak wielką i niezastąpioną rolę odegrali
wówczas ci, którzy znaleźli się na emigracji. Przez cały czas nosili Ojczyznę w swoich
sercach. Dali w ten sposób świadectwo wiary w zwycięstwo Chrystusowego Krzyża. Dlatego
bohaterstwo tamtych pokoleń stało się później natchnieniem dla tych, którzy w czasie
II wojny światowej i po jej zakończeniu, walczyli o wolną i niepodległą Polskę.
O
Krzyż Chrystusa w powojennej rzeczywistości walczyli duchowi opiekunowie Polonii.
Czynili to Kard. August Hlond i Prymas Tysiąclecia Kard. Stefan Wyszyński. Przypominamy
sobie jego słowa wypowiedziane w kościele Wszystkich Świętych w Warszawie w maju 1961
roku: „Dlatego też nie ma się co dziwić, że Kościół jest stale krzyżowany. Nie ma
się co tym nadmiernie gorszyć ani niepokoić. Owszem jak Chrystus zwyciężył na Krzyżu,
tak i Kościół zwycięża na Krzyżu i przez Krzyż. I każdy z nas, gdy zaufa Krzyżowi
odniesie zwycięstwo.” Również Ksiądz Kard. Józef Glemp w czasie stanu wojennego ukazywał,
że tylko Krzyż Chrystusa może stać się w naszej szczególnej sytuacji bramą wyjściową,
bramą szczęśliwą, bramą wiodącą w przyszłość. Niewyczerpalnym źródłem dążenia do prawdziwej
wolności jest wiara w moc Chrystusowego Krzyża. O tej właśnie mocy mówi w dzisiejszej
Ewangelii sam Chrystus Pan: „Trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto
w Niego wierzy, miał życie wieczne” (J 3, 14-15).
Oby zatem zbliżające się
obchody dziewięćdziesiątej rocznicy odzyskania niepodległości także i dla Was, przebywających
z dala od Ojczyzny, stały się chwilą zadumy i zastanowienia. Pomyślmy w listopadowych
dniach patriotycznych uroczystości szczególnie nad kształtem naszych więzi osobistych
i rodzinnych, które dzisiaj są tak często zagrożone – już nie, jak dawniej, przez
zewnętrznych zaborców, ale przez nowe formy moralnego zniewolenia, jakie przynosi
ze sobą współczesny świat. Módlmy się również o wieczny pokój dla tych, którzy oddali
życie za wolność Polski.
Zakończenie Umiłowani Bracia i Siostry.
W dzisiejsze Święto Podwyższenia Krzyża w kontekście trzech wielkich historycznych
rocznic – rocznicy urodzin św. Pawła, objęcia przez kard. K. Wojtyłę Stolicy Piotrowej
oraz odzyskania niepodległości, chciałem się z Wami podzielić refleksją o zwycięskiej
mocy Chrystusowego Krzyża we współczesnym świecie. Niech ten znak naszego zbawienia
wyznacza więc początek i koniec każdego dnia naszego życia. Niech towarzyszy nam w
pracy i w odpoczynku, w podróży i przy posiłku. Niech będzie światłem dla rodziców,
nauczycieli, dzieci i młodzieży w nowym roku szkolnym. Niech w dalszym ciągu kształtuje
duchowe oblicze posługi kapłańskiej i osób życia konsekrowanego.
Niech zwycięstwo
Chrystusowego Krzyża napełni szczególną nadzieją chorych, cierpiących, samotnych i
starszych. To przecież o tej nadziei dla wszystkich cierpiących mówiła Maryja, objawiając
się 150 lat temu w Lourdes. Łącząc się z Ojcem Świętym Benedyktem XVI, modlącym się
tam dzisiaj z pielgrzymami z całego świata, zabierzmy i my do naszych serc wzmocnienie
wiary i nadziei, aby nie tylko dzisiaj, ale nieustannie, poprzez postępowanie zgodne
z zasadami Ewangelii, dokonywało się w naszym życiu prawdziwe podwyższenie Krzyża
Świętego.
Na tę wierność Krzyżowi Chrystusa we wspólnocie Kościoła, z serca
Wam błogosławię!
+ Zygmunt Zimowski Biskup Radomski Delegat Konferencji
Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji