2008-07-29 14:57:39

Монс. Гиордано за не од Дублин за Договорот во Лисбон: Европа треба да ги пронајде своите корени


(29.07.08) Следејки ја во Европа политичката расправа након тоа што Ирска во еден референдум ја собори расправата во Лисбона која што ја реформираше Заедницата на Европската Унија ископана во 2005 од народните консулации во Франција и Холандија. Со не од Дублин Договорот не може да стапи во сила и покрај тоа што другите 26 Држави од Европската Унија го одобруват. Помеѓу повекето прифатливи потези постои можност да се донесат ирјанците да гласат или да го напуштат Договорот од Лизбон обидувајки се за една Европа со повеќе брзина. За еден коментар врс резултатот од ирскијот референдум, кој што изгледа им дава глас на евроскептиците, слушаме монс. Алдо Гиордано, постојан посматрач на Светата Столица во Советот на Европа во Стразбург, на микрофонот од Марио Галгано:



О.- Во однос на референдумот, траба да бидат политичарите тие сто ќе го осудуват. Точно, има сигнали на кој одговорните од Европската Заедница траба да рачунаат. Ние, како Црква, се разбира сме заинтересирани секогаш за ‘‘голема Европа’’ а не само за наците од Европската Унија. Сме, значи, заинтересирани пред се за историска Европа, културна Европа, за Европа која денеска знаје да се успореди со светот. Во однос на политичкиот проект, Црквата гледа со еден многу голем интерес на сето тоа сто може да потпомогне во една поголема стабилност и единство на Европа, за подобро потпомагање исто така на останатиот дел од светот.



П.- Кој би можел да биде посебниот придонес кој Црквата може да го даде за конструирање на една заедничка Европа?



О.- Европа треба да ги пронајде своите темели, своите корени; треба да го најде темелот на вредностите. Европа има потреба од една идентичност, има потреба од еден поглед, има потреба од една идеа. Ма има потреба исто така од европски грагани кој сто ке се залагат врс еден проект кој што е една идеја и таа идеја треба да биде затемелена. Денеска значи, не е доволна една празна реторика на вредностите. Не можеме да кажеме дека Европа се залага за човечкото достоинство, туку треба после да видиме во конкретен смисол што значи човечко достоинство, каде е темелот на човечкото достоинство а исто така кои се конкретните проекти кои можеме да ги следиме за да го заститиме човечкото достоинство. Поинаку се ризикува овие зборови да бидат празни.Од друга страна сме, значи заинтересирани за една Европа која ке ги цени предизвиците од светот а предизвиците од светот се многу. Ние сме лично зангажирани да ги земеме сериозно овие предизвици на човештвото и како европјани да оживотвориме и да дадеме еден придонес. Значи не една Европа која бара да постане едан сила, која гледа само на себе, туку една Европа која наоѓа една своја идентичност, која наоѓа едно своје звање, затоа што само така е способна да излезе во пресред на сите тие големи предизвици од светот. Јас верувам ако е јасно дека Европа се прилагодува на темата за гладот, на темата за средината, на темата за мирот, ке биде сигурно една Европа следена од народите, следена од младите и за која вреди да се биде протагонисти.




П.- Како е слусан гласот на Црквата во Европа, според вас, од гледна точка на политичарите, државните лидери?



О.- Врс овие големи теми – како и оние моралните, кои одат од темата за човечкиот живот, и потоа од неговото раѓање, на неговото растење, на неговото образование, на неговиот крај, на темите за фамилијата; и усте моралните теми како правдата, мирот и средината – јас забележувам дека има едно големо очекување од страна на политиката за гласот на Црквата. Се разбира нема само очекување, ма има иато така и критичка димензиа. После тоа има исто така едана екуменска проблематика во внатрешноста на Црквите и Црквите трабат исто така помеѓу нив да најдат една согласност и да дадат еден заеднички придонес. Исто така постои и прашањето помеѓу религите, затао што Европа има еден религиосен плурализам затоа траба да успеме да презентираме предлози или да дадеме заеднички погледи на религиосно ниво. Тоа би било многу корисно. Верувам дека колку повќе сме соединети како кристиани и потоа како религиозни луѓе, толку повеќе политиката е внимателна предсе баш на тие морални прашања. Постојата малцинства кои често прават голем глас, кои остават секогаш критики на интервенците од Црквата, ма јас мислам дека тоа се само малцинства. Ако ние успеме да имаме сериозни и здрели предлози, ако ние успеме да направиме да не кружат маски на религите или маски на кристијанството, верувам дека тогаш се дава место на тоа. Е само едно малцинство које има една алергија која подарува место на религиата. Од страна на тие кој што управувата со јавна работа би била една арогантност да мислат дека можат да одговорат сами на овие големи прашања, како смислата на животот, како прашањето за сожителство или пак прашањата за мир. Има потреба да се створи место, за да сите сили и сите тие кои што имат нешто да кажат можат тоа да го направат.







All the contents on this site are copyrighted ©.