Alocuţiunea papei Benedict al XVI-lea după rugăciunea "Angelus" la terminarea Liturghiei
conclusive a GMG de la Sydney: următoarea Zi Mondială a Tineretului va avea loc în
2011 la Madrid, în Spania
(RV - 20 iulie 2008) Terminată Liturghia in marele hipodrom din
Randwick, la este de Sydney, papa Benedict al XVI- a a ţinut o scurtă alocuţiune înainte
de recitarea rugăciunii "Angelus - Îngerul Domnului" după care a anunţat că umrătoarea
Zi Mondială a Tineretului va avea loc la Madrid, în Spania, în anul 2011.
Iată,
alocuţiunea Papei şi anunţul oraşului Madrid pentru următoarea ZMT, în limbile engleză,
italiană, franceză, spaniolă, germană şi portugheză: INGLESE
Dear
Young Friends, In the beautiful prayer that we are about to recite, we reflect
on Mary as a young woman, receiving the Lord’s summons to dedicate her life to him
in a very particular way, a way that would involve the generous gift of herself, her
womanhood, her motherhood. Imagine how she must have felt. She was filled with apprehension,
utterly overwhelmed at the prospect that lay before her. The angel understood
her anxiety and immediately sought to reassure her. “Do not be afraid, Mary …. The
Holy Spirit will come upon you and the power of the Most High will overshadow you”
(Lk 1:30, 35). It was the Spirit who gave her the strength and courage to respond
to the Lord’s call. It was the Spirit who helped her to understand the great mystery
that was to be accomplished through her. It was the Spirit who enfolded her with
his love and enabled her to conceive the Son of God in her womb. This scene is
perhaps the pivotal moment in the history of God’s relationship with his people.
During the Old Testament, God revealed himself partially, gradually, as we all do
in our personal relationships. It takes time to get to know and love another person.
It took time for the chosen people to develop their relationship with God. The Covenant
with Israel was like a period of courtship, a long engagement. Then came the definitive
moment, the moment of marriage, the establishment of a new and everlasting covenant.
As Mary stood before the Lord, she represented the whole of humanity. In the angel’s
message, it was as if God made a marriage proposal to the human race. And in our
name, Mary said yes. In fairy tales, the story ends there, and all “live happily
ever after”. In real life it is not so simple. For Mary there were many struggles
ahead, as she lived out the consequences of the “yes” that she had given to the Lord.
Simeon prophesied that a sword would pierce her heart. When Jesus was twelve years
old, she experienced every parent’s worst nightmare when, for three days, the child
went missing. And after his public ministry, she suffered the agony of witnessing
his crucifixion and death. Throughout her trials she remained faithful to her promise,
sustained by the Spirit of fortitude. And she was gloriously rewarded. Dear young
people, we too must remain faithful to the “yes” that we have given to the Lord’s
offer of friendship. We know that he will never abandon us. We know that he will
always sustain us through the gifts of the Spirit. Mary accepted the Lord’s “proposal”
in our name. So let us turn to her and ask her to guide us as we struggle to remain
faithful to the life-giving relationship that God has established with each one of
us. She is our example and our inspiration, she intercedes for us with her Son, and
with a mother’s love she shields us from harm.
DOPO ANGELUS
The time
has come for me to say good-bye – or rather, to say arrivederci! I thank you all
for your participation in World Youth Day 2008, here in Sydney, and I look forward
to seeing you again in three years’ time. World Youth Day 2011 will take place in
Madrid, Spain. Until then, let us continue to pray for one another, and let us joyfully
bear witness to Christ before the world. May God bless you all.
Cari giovani
amici, ci apprestiamo ora a recitare insieme la bella preghiera dell’Angelus.
In essa rifletteremo su Maria, giovane donna in colloquio con l’angelo che la invita
a nome di Dio ad una particolare donazione di se stessa, della propria vita, del proprio
futuro di donna e di madre. Possiamo immaginare come dovette sentirsi in quel momento:
piena di trepidazione, completamente sopraffatta dalla prospettiva che le era posta
dinanzi. L’angelo comprese la sua ansia e immediatamente cercò di rassicurarla:
“Non temere, Maria... Lo Spirito Santo scenderà su di te, su te stenderà la sua ombra
la potenza dell’Altissimo” (Lc 1, 30, 35). Fu lo Spirito a darle la forza e il coraggio
di rispondere alla chiamata del Signore. Fu lo Spirito ad aiutarla a comprendere il
grande mistero che stava per compiersi per mezzo di lei. Fu lo Spirito che la avvolse
con il suo amore e la rese capace di concepire il Figlio di Dio nel suo grembo. Questa
scena costituisce forse il momento cardine nella storia del rapporto di Dio con il
suo popolo. Nell’Antico Testamento, Dio si era rivelato in modo parziale, in modo
graduale, come tutti noi facciamo nei nostri rapporti personali. Ci volle tempo perché
il popolo eletto approfondisse il suo rapporto con Dio. L’Alleanza con Israele fu
come un periodo di corteggiamento, un lungo fidanzamento. Venne quindi il momento
definitivo, il momento del matrimonio, la realizzazione di una nuova ed eterna alleanza.
In quel momento Maria, davanti al Signore, rappresentava tutta l’umanità. Nel messaggio
dell’angelo, era Dio ad avanzare una proposta di matrimonio con l’umanità. E a nome
nostro, Maria disse di sì. Nelle fiabe, i racconti terminano qui, e tutti “da quel
momento vivono contenti e felici”. Nella vita reale non è così facile. Molte furono
le difficoltà con cui Maria dovette cimentarsi nell’affrontare le conseguenze di quel
“sì” detto al Signore. Simeone profetizzò che una spada le avrebbe trafitto il cuore.
Quando Gesù ebbe dodici anni, ella sperimentò i peggiori incubi che ogni genitore
può provare, quando, per tre giorni, suo figlio si era smarrito. E dopo la sua attività
pubblica, ella soffrì l’agonia di essere presente alla sua crocifissione e morte.
Attraverso le varie prove ella rimase sempre fedele alla sua promessa, sostenuta dallo
Spirito di fortezza. E ne fu ricompensata con la gloria. Cari giovani, anche noi
dobbiamo rimanere fedeli al “sì” con cui abbiamo accolto l’offerta di amicizia da
parte del Signore. Sappiamo che egli non ci abbandonerà mai. Sappiamo che Egli ci
sosterrà sempre con i doni dello Spirito. Maria ha accolto la “proposta” del Signore
a nome nostro. Ed allora, volgiamoci a lei e chiediamole di guidarci nelle difficoltà
per rimanere fedeli a quella relazione vitale che Dio ha stabilito con ciascuno di
noi. Maria è il nostro esempio e la nostra ispirazione; Ella intercede per noi presso
il suo Figlio, e con amore materno ci protegge dai pericoli.
Dopo Angelus
È
ora giunto il momento di dirvi addio, o piuttosto, arrivederci! Vi ringrazio tutti
per aver partecipato alla Giornata Mondiale della Gioventù 2008, qui a Sydney, e spero
di rivedervi fra tre anni. La Giornata Mondiale della Gioventù 2011 si svolgerà a
Madrid, in Spagna. Fino a quel momento, preghiamo gli uni per gli altri, e rendiamo
davanti al mondo la nostra gioiosa testimonianza a Cristo. Dio vi benedica tutti.
Chers
jeunes, Nous nous apprêtons maintenant à réciter ensemble la belle prière de l’Angélus.
Nous y réfléchirons sur Marie, jeune femme s’entretenant avec l’ange qui l’invite,
au nom de Dieu, à un don particulier d’elle-même, de sa propre vie, de son avenir
de femme et de mère. Nous pouvons imaginer ce que Marie ressentit à ce moment-là :
étant toute bouleversée, totalement dépassée par la proposition qui lui était faite. L’ange
comprit son inquiétude et s’efforça aussitôt de la rassurer : « Sois sans crainte,
Marie (…) l’Esprit Saint viendra sur toi, et la puissance du Très-Haut te prendra
sous son ombre » (Lc 1, 30, 35). C’est l’Esprit Saint qui lui a donné la force et
le courage de répondre à l’appel du Seigneur. C’est l’Esprit qui l’aide à comprendre
le grand mystère qui est en train de s’accomplir à travers elle. C’est l’Esprit qui
l’enveloppe de son amour et la rend capable de concevoir dans ses entrailles le Fils
de Dieu. Cette scène constitue sans aucun doute le moment central de l’histoire
de la relation de Dieu avec son peuple. Dans l’Ancien Testament, Dieu s’était révélé
de façon partielle et de manière graduelle, comme nous le faisons tous dans nos relations
personnelles. Il fallait un certain temps au peuple élu pour approfondir sa relation
avec Dieu. L’Alliance avec Israël a été comme un temps de séduction, de longues fiançailles.
Le moment définitif arriva donc, le moment du mariage, la réalisation de la nouvelle
et éternelle alliance. À ce moment-là, devant le Seigneur, Marie représente toute
l’humanité. Dans le message de l’ange, c’était Dieu qui faisait une proposition de
mariage avec l’humanité. Et, en notre nom, Marie dit son « oui ». Dans les fables,
les récits s’achèvent ainsi : et tous « vécurent alors heureux et contents ». Dans
la vie réelle, ce n’est pas aussi facile. Marie dut faire face à de nombreuses difficultés
pour affronter les conséquences de ce « oui » dit au Seigneur. Syméon prophétisa qu’une
épée lui transpercerait le cœur. Lorsque Jésus eut douze ans, elle connut les pires
cauchemars que tout parent éprouve quand, pendant trois jours, elle dut affronter
la disparition de son Fils. Et après l’activité publique de Jésus, elle souffrit l’agonie,
étant présente à sa crucifixion et à sa mort. Dans ses différentes épreuves, elle
resta toujours fidèle à sa promesse, soutenue par l’Esprit de force. Et elle en fut
récompensée par la gloire. Chers jeunes, nous aussi nous devons rester fidèles
au « oui » par lequel nous avons accueilli l’offre d’amitié que le Seigneur nous a
faite. Nous savons qu’Il ne nous abandonnera jamais. Nous avons qu’Il nous soutiendra
toujours par les dons de l’Esprit. Marie a accueilli la « proposition » du Seigneur
en notre nom. Tournons-nous alors vers elle et demandons-lui de nous guider dans les
difficultés pour rester fidèles à cette relation vitale que Dieu a établie avec chacun
de nous. Marie nous inspire, elle est notre modèle. Elle intercède pour nous auprès
de son Fils et, avec son amour maternel, elle nous protège des dangers.
Après
l’Angélus
Le moment est venu maintenant de nous dire adieu, ou plutôt au revoir !
Je vous remercie tous d’avoir participés à la Journée Mondiale des Jeunes 2008, ici,
à Sydney, et j’espère vous revoir dans trois ans. La Journée Mondiale des Jeunes 2011
se déroulera à Madrid, en Espagne. Jusque-là, prions les uns pour les autres, et,
devant le monde, rendons un témoignage joyeux au Christ ! Que Dieu vous bénisse tous !
Queridos
jóvenes amigos Nos disponemos ahora a recitar juntos la hermosa oración del
Angelus. En ella reflexionaremos sobre María, mujer joven que conversa con el ángel,
que la invita, en nombre de Dios, a una particular entrega de sí misma, de su vida,
de su futuro como mujer y madre. Podemos imaginar cómo debió sentirse María en aquel
momento: totalmente estremecida, completamente abrumada por la perspectiva que se
le ponía delante.
El ángel comprendió su ansiedad e inmediatamente intentó
calmarla: «No temas, María… El Espíritu Santo vendrá sobre ti, y la fuerza del Altísimo
te cubrirá con su sombra» (Lc 1,30.35). El Espíritu fue quien le dio la fuerza y el
valor para responder a la llamada del Señor. El Espíritu fue quien la ayudó a comprender
el gran misterio que iba a cumplirse por medio de Ella. El Espíritu fue el que la
rodeó con su amor y la hizo capaz de concebir en su seno al Hijo de Dios.
Esta
escena es quizás el momento culminante de la historia de la relación de Dios con su
pueblo. En el Antiguo Testamento, Dios se reveló de modo parcial y gradual, como hacemos
todos en nuestras relaciones personales. Se necesitó tiempo para que el pueblo elegido
profundizase en su relación con Dios. La Alianza con Israel fue como un tiempo de
hacer la corte, un largo noviazgo. Luego llegó el momento definitivo, el momento del
matrimonio, la realización de una nueva y eterna alianza. En ese momento María, ante
el Señor, representaba a toda la humanidad. En el mensaje del ángel, era Dios el que
brindaba una propuesta de matrimonio con la humanidad. Y en nombre nuestro, María
dijo sí.
En los cuentos, los relatos terminan en este momento: «y desde entonces
vivieron felices y contentos». En la vida real no es tan fácil. Fueron muchas las
dificultades que María tuvo que superar al afrontar las consecuencias de aquel «sí»
al Señor. Simeón profetizó que una espada le traspasaría el corazón. Cuando Jesús
tenía doce años, Ella experimentó las peores pesadillas que los padres pueden tener,
cuando tuvo a su hijo perdido durante tres días. Y después de su actividad pública,
sufrió la agonía de presenciar su crucifixión y muerte. En las diversas pruebas Ella
permaneció fiel a su promesa, sostenida por el Espíritu de fortaleza. Y por ello tuvo
como recompensa la gloria.
Queridos jóvenes, también nosotros debemos permanecer
fieles al «sí» con que acogimos el ofrecimiento de amistad por parte del Señor. Sabemos
que Él nunca nos abandonará. Sabemos que Él nos sostendrá siempre con los dones del
Espíritu. María acogió la propuesta del Señor en nombre nuestro. Dirijámonos, pues,
a Ella y pidámosle que nos guíe en las dificultades para permanecer fieles a esa relación
vital que Dios estableció con cada uno de nosotros. María es nuestro ejemplo y nuestra
inspiración; Ella intercede por nosotros ante su Hijo, y con amor materno nos protege
de los peligros.
Después del Ángelus
Llega ahora el momento de deciros
adiós o, más bien, hasta la vista. Os doy las gracias a todos por haber participado
en la Jornada Mundial de la Juventud 2008, aquí en Sidney, y espero que nos volvamos
a ver dentro de tres años. La Jornada Mundial de la Juventud 2011 tendrá lugar en
Madrid, en España. Hasta ese momento, recemos los unos por los otros, y demos ante
el mundo un alegre testimonio de Cristo. Que Dios os bendiga.
Liebe junge
Freunde! Wir werden jetzt gemeinsam das schöne Gebet des „Engel des Herrn“ beten.
Dabei denken wir über Maria nach, eine junge Frau im Gespräch mit dem Engel, der sie
im Namen Gottes zu einer besonderen Hingabe ihrer selbst, ihres Lebens, ihrer Zukunft
als Frau und Mutter einlädt. Wir können uns vorstellen, wie sich Maria in diesem Augenblick
gefühlt haben muß: ganz bang, völlig überwältigt von der Zukunftsperspektive, die
ihr eröffnet wurde. Der Engel verstand ihre Furcht und versuchte sogleich, sie
zu beruhigen: „Fürchte dich nicht, Maria ... Der Heilige Geist wird über dich kommen,
und die Kraft des Höchsten wird dich überschatten“ (Lk 1,30.35). Der Geist war es,
der ihr die Kraft und den Mut gab, dem Ruf des Herrn zu antworten. Der Geist half
ihr, das große Geheimnis zu erfassen, das durch sie verwirklicht werden sollte. Der
Geist umgab sie mit seiner Liebe und befähigte sie, den Sohn Gottes in ihrem Schoß
zu empfangen. Diese Szene ist vermutlich der Angelpunkt in der Geschichte der
Beziehung Gottes zu seinem Volk. Im Alten Testament hatte sich Gott teilweise und
allmählich zu erkennen gegeben, so wie wir alle es in unseren persönlichen Beziehungen
tun. Es brauchte Zeit, damit das auserwählte Volk seine Beziehung zu Gott vertiefen
konnte. Der Bund mit Israel war wie eine Zeit des Werbens, eine lange Verlobung. Dann
kam der Moment der Endgültigkeit, der Augenblick der Hochzeit, die Verwirklichung
eines neuen und ewigen Bundes. In diesem Augenblick vertrat Maria vor dem Herrn die
ganze Menschheit. In der Botschaft des Engels war es Gott selbst, der der Menschheit
einen Heiratsantrag machte. Und in unserem Namen hat Maria ja gesagt. In den
Märchen enden die Erzählungen an diesem Punkt, und es heißt: „Und von da an lebten
sie glücklich und zufrieden“. Im wirklichen Leben ist es nicht so einfach. Mit vielen
Schwierigkeiten mußte Maria sich messen, als die Folgen dieses „Ja“, das sie dem Herrn
gegeben hatte, auf sie zukamen. Simeon sagte voraus, daß ihr ein Schwert das Herz
durchbohren werde. Als Jesus zwölf Jahre alt war, erlebte sie die schlimmsten Alpträume,
die Eltern durchmachen können, als sie drei Tage lang mit dem Verlust ihres Sohnes
fertig werden mußte. Und nach dem öffentlichen Leben Jesu hat sie die Agonie erlitten,
bei seiner Kreuzigung und seinem Tod zugegen zu sein. Durch die verschiedenen Prüfungen
hindurch blieb sie – unterstützt vom Geist der Stärke –ihrem Versprechen immer treu.
Und dafür wurde sie mit der Herrlichkeit des Himmels belohnt. Liebe Jugendliche,
auch wir müssen dem Jawort treu bleiben, mit dem wir die Freundschaft angenommen haben,
die uns von seiten des Herrn angeboten wurde. Wir wissen, daß er uns nie verlassen
wird. Wir wissen, daß er uns immer mit den Gaben des Geistes unterstützen wird. Maria
hat den „Antrag“ des Herrn in unserem Namen angenommen. Und jetzt wollen wir uns an
sie wenden und sie bitten, uns in den Schwierigkeiten zu führen, damit wir dieser
lebenswichtigen Beziehung treu bleiben, die Gott mit einem jeden von uns eingegangen
ist. Maria ist unser Beispiel und unser Vorbild; sie tritt bei ihrem Sohn für uns
ein, und mit mütterlicher Liebe bewahrt sie uns vor Gefahren. Dopo Angelus Es
ist jetzt so weit, daß wir uns Lebewohl sagen, oder besser: Auf Wiedersehen! Ich danke
Euch allen für Eure Teilnahme am Weltjugendtag 2008 hier in Sydney und hoffe, daß
wir uns in drei Jahren wiedersehen. Der Weltjugendtag 2011 wird in Madrid in Spanien
stattfinden. Bis dahin wollen wir füreinander beten und vor der Welt unser freudiges
Zeugnis für Christus ablegen. Der Herr segne Euch alle.
Preparamo-nos
agora para rezar juntos a oração encantadora do Angelus. Nela reflectiremos sobre
Maria, jovem mulher em diálogo com o Anjo que, em nome de Deus, A convida a uma particular
doação de Si mesma, da sua vida, do seu próprio futuro de mulher e mãe. Podemos imaginar
como deveria sentir-Se Maria naquele momento: cheia de trepidação, totalmente baralhada
com a perspectiva que Lhe foi apresentada. O Anjo compreendeu a sua ansiedade
e logo procurou tranquilizá-La: «Não tenhas receio, Maria (…). O Espírito Santo virá
sobre Ti e a força do Altíssimo estenderá sobre Ti a sua sombra» (Lc 1, 30.35). Foi
o Espírito que Lhe deu a força e a coragem para responder ao chamamento do Senhor.
Foi o Espírito que A ajudou a compreender o grande mistério que estava para se realizar
por meio d’Ela. Foi o Espírito que A envolveu com o seu amor, tornando-A capaz de
conceber no seu ventre o Filho de Deus. Esta cena constitui talvez o momento cardinal
na história do relacionamento de Deus com o seu povo. Ao longo do Antigo Testamento,
Deus fora-Se revelando de forma parcial mas gradual, como todos fazemos nas nossas
relações pessoais. Foi preciso tempo para que o povo eleito aprofundasse a sua relação
com Deus. A Aliança com Israel foi uma espécie de período de galanteio, um longo namoro.
Chegou depois o momento definitivo, o momento do matrimónio, a realização duma nova
e eterna aliança. Naquele momento, Maria, diante do Senhor, representava toda a humanidade:
na mensagem do Anjo, era Deus que fazia uma proposta de matrimónio à humanidade; e
Maria, em nosso nome, disse sim. Nas fábulas, a narração termina aqui: e todos,
«desde então, viveram felizes e contentes». Na vida real, não é tão fácil… Foram muitas
as dificuldades com que Maria Se debateu ao enfrentar as consequências daquele «sim»
dito ao Senhor. Simeão profetizou que uma espada haveria de trespassar-Lhe o coração.
Quando Jesus tinha doze anos, Ela experimentou os piores íncubos que um progenitor
pode viver: durante três dias, teve de aguentar o extravio do Filho. E, depois da
actividade pública de Jesus, Ela sofreu a agonia de presenciar a sua crucifixão e
morte. Através das várias provações, manteve-Se sempre fiel à sua promessa, sustentada
pelo Espírito de fortaleza. E foi por isso mesmo recompensada com a glória. Queridos
jovens, também nós devemos permanecer fiéis ao «sim» com que acolhemos a oferta de
amizade feita pelo Senhor. Sabemos que Ele nunca nos abandonará. Sabemos que sempre
nos apoiará com os dons do Espírito. A «proposta » do Senhor, Maria acolheu-a em nosso
nome. E agora, voltemo-nos para Ela e peçamos-Lhe que nos guie no meio das dificuldades
para permanecermos fiéis àquele relacionamento vital que Deus estabeleceu com cada
um de nós. Maria é o nosso exemplo e a nossa inspiração. Que Ela interceda por nós
junto do seu Filho e, com amor materno, nos proteja dos perigos!
* * *
Depois
do Angelus
Chegou agora o momento de dizermos «Adeus», ou melhor, «Até à próxima».
A todos vos agradeço por terdes participado na Jornada Mundial da Juventude 2008,
aqui em Sidney, e espero voltar a ver-vos daqui a três anos. A Jornada Mundial da
Juventude de 2011 terá lugar em Madrid, Espanha. Até lá, rezemos uns pelos outros,
e prestemos a Cristo o nosso jubiloso testemunho diante do mundo. Que Deus vos abençoe
a todos!