365 ditë me njerëz e ngjarje që ia ndryshuan faqen botës: "Isidori bujk na kujton
se të gjithë, pa përjashtim, mund të bëhen shenjtorë!".
(04.07.2008 RV)Bujku Isidor është përsëri me vonesë! Burrat, që punojnë me
të, ankohen vazhdimisht, sepse vjen përherë i fundmi në arë. E pra Isidori ngrihet
në mëngjes më heret se të gjithë punëtorët e don Huan de Vargas. Punëtorët nuk kanë
asnjë dyshim për arsyen e vonesës së tij të përditshme. E dinë më së miri se Isidori
ngrihet pa gdhirë për… të vizituar të gjitha Kishat e Madridit. Sheh Meshë ditë
për ditë e kalon orë të tëra duke u lutur, para se të niset për në punë. Por kur arrin
në arë, punon si i çmendur. Plot me energji e falë lutjeve të mëngjesit, lëron më
shpejt se të gjithë bujqit e tjerë. “Nuk është humbje kohe: pikërisht koha e shkrirë
për Hyjin të ndihmon t’i realizosh me sukses të gjitha punët e tjera” – përsërit shpesh
me vete Isidori. E shihet qartë se është pikërisht kështu. Po shokët e shikojnë shtrembër
këtë bujk, që guxon të vijë në punë me vonesë e që punon sa të gjithë së bashku. E
marrin nëpër gojë sa munden, derisa fjala arrin në vesh të të zotit të arës. Don Huan
de Vargas nuk është nga ata që e lënë veten të mashtrohen nga punëtorët, prandaj vendos
të shkojë e të shikojë me sytë e vet si shkojnë punët. Kur arrin në pronat e veta,
zotëria pret gjithçka, veç… jo këtë! Ndërsa i afrohet arës, në të cilën punon Isidori,
i ndodh diçka që e lë pa mend. Don Huan de Vergas shikon dy engjëj, secili me nga
një pendë qe, që lërojnë arën përkrah Isidorit. Engjëjt zhduken, sapo zotëria i afrohet
bujkut, gjithsesi ai është tepër i sigurtë se pak më parë ishin aty. Ia thotë këtë
Isidorit: po ai nuk ka parë gjë prej gjëje. Di me siguri vetëm se Hyji, të cilit i
lyp ndihmë, nuk e braktis kurrë.Feja e thjeshtësia e Isidorit janë shembullore. Për
të jetuar si shenjtorët, në të vërtetë nuk duhet të kryesh me doemos vepra të mëdha,
ose të shkruash libra gjenialë. Edhe jeta që i kushtohet plotësisht lutjes e të tjerëve,
është shembull i jashtëzakonshëm shenjtërie. E ky - edhe mesazhi që deshi të përcillte
Papa Gregori XV kur, më 1622, e shpalli shenjt Isidorin, në të njëjtën ditë me Shenjtorët
Tereza e Avilës, Injaci i Lojolës, Filip Neri e Françesk Saveri. Në mes të gjithë
këtyre ‘personaliteteve’, figura e thjeshtë e bujkut i jepte një mësim të madh Spanjës
e Botës: studiuesit, bujqit, intelektualët, nënat e familjeve, zejtarëve, rregulltarët…
të gjithë pa përjashtim, mund të bëhen shenjtorë!